تربیت و خانواده چرا آدم های خوب کارهای بد می کنند؟نویسنده : دبی فوردمترجم : فرناز فرود . تایپیست : mahban

[mahban]

خجالت مار خوش خط و خال

مار خوش خط و خال از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد: حقیر، بی اهمیت، ناتوان، ناکافی، ناشایسته، استاد حقه بازی، دروغ گو،

چالش مار خوش خط و خال

چالش مار خوش خط و خال تشخیص دهد چندان بی آزار نیست. از آنجا که امکان دارد چنین کسی حتی خود را متقاعد کرده باشد که مظلوم، بی آزار و معصوم است، نخستین و دشوارترین چالش او این خواهد بود که تصدیق کند در واقع یک شکارچی ست. کاری که مار خوش خط و خال ضرورت دارد انجام دهد، این است که به گفت و گوی ذهنی خود با دقت گوش کند و نیت های حقیقی اش را بفهمد. او باید مچ خود را حین حسابگری برای حرکت بعدی بگیرد.

راست گویی، بزرگ ترین چالش پیش روی چنین کسی است، زیرا او استاد دوز و کلک به شمار می آید. صادق بودن درباره خواسته ها مار خوش خط و خال را وادار می کند که از مخفیگاه بیرون بیاید تا به قدرت اصیل و ارزش حقیقی خود پی ببرد.

 

[mahban]

خیلی معرکه


کسی که نقاب خیلی معرکه را بر چهره دارد، دست به هر کاری می زند تا شما را متقاعد کند که همه چیز معرکه و مرتب است و او هیچ نگرانی ندارد. شعار چنین کسی همه چیز عالی است؛ مشکل کجاست» می باشد. او اطمینان دارد که نیازی به تغییر نیست، زیرا همه چیز درست همان گونه است که باید باشد و کاری به این ندارد که اطرافیان، خشمگین، ناراحت با آشفته باشند. آدم خیلی معرکه بی اعتنا به نظر می رسد، به اندازهای سرگرم فعالیت های جالب خود است که ضرورتی برای نگرانی در باره رویدادهای بیرونی نمی بیند و در نتیجه این شهرت را برای خودش دست و پا می کند که چه قدر آسوده و آسانگیر است و همه او را تحسین می کنند.

این گروه که از هر حرکتی که ممکن است آرامش ظاهری آنها را به هم بریزد می ترسند، این تصویر را به دیگران فرامی افکنند که به خود مطمئن و از هیچ چیز برآشفته نمی شوند؛ در حالی که در واقع بر زمین بسیار بسیار سستی ایستاده اند.

زیر ظاهر بسیار آرام آنها، این باور دلخراش وجود دارد که نمی توانند با غیر قابل پیش بینی بودن دیگران و در کل، جهان بسیار ترسناک، رویارو شوند. پشت نقاب به ظاهر آرامش نفوذناپذیر این اشخاص، احساس ناتوانی بسیار فراوانی در رویارویی با جنگ و دعوا با رویدادهای نامطلوب نهفته است.

هنگامی که آدم های خیلی معرکه بادوست، خویشاوند، مشتری یا مراجعه کننده ای خشمگین و ناراحت رو به رو می شوند، لبخند ملایمی بر ل*ب می نشانند و حاضر نیستند اجازه دهند مشکلات دیگران به حفاظ خوشبختی حاصل از انزوای عاطفی آنها نفوذ کند.

 

[mahban]

آدم های خیلی معرکه در واقع دروغ گوهایی هستند که می توانند به سادگی خودشان و دیگران را در باره احساس واقعی خود فریب دهند. اگر آنها با ناخشنودی، رنجش، خشم یا دیگر عواطف سنگین خود در تماس قرار بگیرند، در را به روی جنبه های تاریک دیگران نیز باز خواهند کرد.

این ترس که با اعتراف به ناامیدی و ناراحتی شدید آنها، اوضاع کاملا به هم بریزد و زندگی شان جهنمی شود، این دسته را وا می دارد تا در پی راههایی برای کرخ کردن احساس های خود بدوند. این احتمال وجود دارد که آدم های خیلی معرکه به خرید افراطی، مواد مخدر، کلاس یوگا، جنبش های اجتماعی و هر چه که مشکلات عمیق تر را از نظر آنها پنهان کند، رو بیاورند.

خجالت خیلی معرکه

خیلی معرکه از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد: ناتوان، درمانده، به شدت حساس، بی اختیار، بی عرضه.

چالش خیلی معرکه

چالش خیلی معرکه این است که واقع بین شود، وجود جهان پر از نقص را تصدیق کند و آن را بپذیرد. از آنجا که کسانی که این نقاب را بر چهره می گذارند، بسیار تحت تأثیر نیاز به بی نقص جلوه کردن عمل می کنند، باید خود را وادار نمایند که توجه کمتری به ظواهر و توجه بیشتری به تجربه درونی شان نشان دهند.

آنها باید حاضر و مشتاق رویارویی با ترسی باشند که به علت خارج از اختیار بودن خود دچار آن می شوند. نوع خیلی معرکه بسیار زود متوجه خواهد شد که آنچه را بزرگ ترین نقصهای خود به شمار می آورده، در واقع همان ویژگی هایی است که او را انسان تر می سازد و در نتیجه با کسانی که دوستش دارند، صمیمی تر می کند.

 

[mahban]

فدایی


آدم های فدایی همیشه به سختی در تلاش هستند تا جهان را نجات دهند و خود را فدا می کنند تا دیگران حفظ شوند. آنها وزن جهان را روی شانه خود حس می کنند، زیرا در اعماق وجودشان باور دارند که بقیه ناتوان با یک احمق به تمام معنی هستند! حجم سنگین کارهایشان، چه در جهت حفظ جهان باشد یا فقط خانواده خود، این احساس را به آنها می دهد که بر دیگران برتری دارند، چرا که قهرمانان خود گزیده این جهان هستند.

از آنجا که این گروه، صادقانه باور دارند که اگر موفق نشوند، همه چیز به هم خواهد ریخت، خود را وادار به رسیدگی به همه کارها می کنند.
نقش «بسیار مقدس» آدم های فدایی، آنها را وامی دارد که به مرزها تج*وز کنند و از اطرافیان خود بیشتر از آنچه در توان بشر است، مطالبه نمایند.

این گروه با انسان معمولی کاری ندارند، البته مگر این که آن شخص به آنها بپیوندد و با ایشان هم آرمان شود. شاید آدم های فدایی، مهربان ترین شکارچی ها به شمار بیایند، زیرا فقط هنگامی به حقوق شکار خود تج*وز می کنند که این کار در راستای اهداف بزرگ تر و در خدمت به آن باشد‌.

اما متأسفانه خود کیفر کردارشان هستند، زیرا هیچ اندازه کار کردن، احساس گناه و خجالت آنها را از کافی انجام ندادن و کافی نبودن، تسکین نمی دهد. فدایی ها خود را مرکز جهان می دانند. از آنجا که این آدم ها مستعد آن هستند که خودشیفته شده و فقط و فقط رسالتشان متمرکز شوند، اغلب مورد انتقاد و تمسخر اطرافیان قرار می گیرند و به شدت آزرده می گردند، چرا که سخت می کوشند و کار می کنند.

فدایی، بهانه موجه برای بهره برداری از دیگران دارد. هدف او این است که جهان - یا فقط خانه خود - را مکان بهتری کند. این گروه، عقل کل هستند و خود را بالاتر از بقيه آدم های معمولی و ناتوان می بینند. نیاز این دسته به باارزش و مفيد شمرده شدن، بی عاطفگی و بی رحمی خاصی به آنها می دهد که به خوبی پنهان شده است.

 

[mahban]

خجالت فدایی

فدایی از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد: غير مسؤول، خودبین، مهارنشدنی، ضعیف، دورانداختنی، بی فایده.

چالش فدایی

چالش فدایی از اینجا آغاز می شود که این واقعیت را بپذیرد که انگیزه های او آن اندازه که به دیگران می قبولاند، نوع دوستانه و والا نیستند. منیت زخمی فدایی برای هر از خود گذشتگی، حق و حسابی می گیرد؛ خواه به شکل احترام یا ستایش و خواه فقط اندکی احساس دلسوزی از دیگران باشد. آدم های فدایی با تشخیص نیاز عمیق ترشان که از طریق فدا کردن خود بر آورده و موجب می شود که به خودشان اجازه دهند مورد محبت قرار گیرند، می توانند به موقعیت مسؤولانه تری دسترسی یابند.

آنگاه آگاهانه انتخاب می کنند که چه کارهایی را برای توجه به دیگران و مراقبت از آنها و چه کارهایی را برای توجه به خود و مراقبت از خودشان انجام دهند.

 

[mahban]

دختر خوب


دختر خوب هر کاری می کند تا به همه بفهماند که چه نیروی مثبتی در این جهان است. دختر خوب که همیشه لبخند بر ل*ب همچون آفتاب می درخشد، می خواهد شما بدانید او خانم خوب، معقول، آراسته و مرتبی ست که همیشه از قوانین اطاعت می کند.

او نخستین کسی است که از درس فرزندان یا حال مادر شما می پرسد، خوب به درد دل دیگران گوش می دهد و در صورت نیاز با حرف های نوید بخش حال آنها را خوب می کند، همیشه از وجود دختر خوب، بافکر و با ملاحظه بودن می تراود. چنین کسی از هر فرصتی استفاده می کند تا از نیازهای خود به نفع نیازهای دیگران چشم بپوشد، زیرا باور دارد که خوب بودن سرچشمه با ارزش بودن اوست.

دختر خوب، ایثارگر ساده ای ست که می داند چگونه سرش به کار خود گرم باشد و نیازی به مطرح شدن ندارد. در واقع او که از انواع شکار به شمار می آید، چنین برنامه ریزی شده است که مطرح نباشد. شما دختر خوب را می شناسید؛ او همانی است که با جعبه شیرینی یا غذایی که پخته است به همه مجالس شما می آید و در آخر، داوطلب شستن و مرتب کردن می شود.

دختر خوب به اندازهای متعهد به حفظ ظاهر خود است که این نقاب را به خانواده، دوستان و اجتماع خود نیز فرامی افکند. او اغلب از دیدن هر واقعیتی که به گونه ای منفی به شمار آید، خودداری می کند. چنین کسی مایل نیست درباره اميال متضاد حرف بزند و هرگز گرفتار هیچ احساس حسادت، حقارت یا خشمی نمی شود.

دختر خوب در زیر این صورت ظاهر مرتب، از بشر بودن غیر قابل پیش بینی و ریخته و پاشیده خودش می ترسد و در را به روی هر چیزی که با خود انگاره او هماهنگ نیست، می بندد.

 

[mahban]

خجالت دختر خوب

دختر خوب از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد : ناکامل، ناخواستنی، شکست خورده، فریبکار، بد.

چالش دختر خوب

چالش دختر خوب از اینجا شود که تجربه های دوران خردسالی را که موجب شد او به این باور برسد که دختر بدی ست و برای دوست داشته شدن، پذیرفته شدن و تعلق داشتن باید تصویری از خوبی و بی نقصی را فرافکنی کند، بپذیرد. دختر خوب با خراشیدن نقاب اجتماعی خود می تواند امیال و آرزوهای اصیل و در ضمن طردشده اش را آشکار کند.

فقط هنگامی که او با این ویژگی ها در ارتباط قرار می گیرد، می تواند قدرشان را بداند و آنها را به عنوان جنبه های مهم و با ارزش خود به شمار آورد. آنگاه دختر خوب، این امکان را می یابد که صادق شود. معمو چین کسی انگیزه تغییر پیدا نمی کند، مگر این که به اندازه ای در جهت اثبات خوب و بی نقص بودن زحمت کشیده باشد که فرسوده شده یا در چارچوب نقاب خود دچار احساس خفگی شده باشد.

دختر خوب پس از آن که کشف نقاب کند، می تواند امیدوار باشد که قدرت خود را پس بگیرد و مصرح حقیقی تر و رضایت بخش تری از ابراز وجود را تجربه نماید.

 

[mahban]

پسر خوب


پسر خوب که دارای جسارت لازم برای مطالبه مستقیم خواسته هایش نیست، آرزوهای خود را در پس این نقاب پنهان می سازد که به شما کمک می کند. اوکه مهربان، صمیمی، حامی، همدل و علاقه مند است، باور دارد که با خوشحال کردن شما، خودش هم خوشحال می شود. پسر خوب دوست مورد اعتماد همه، مربی ورزش کودکان و رهبر خدمت به اجتماع است.

چنین کسی می تواند آموزگاری، نمایندگی شرکت بیمه، کشیش بودن یا درمانگری را به عنوان شغل انتخاب کرده باشد، زیرا در فضاهایی که توجه نه بر او، بلکه بر دیگران متمرکز است، احساس آسودگی می کند.
در مقطعی، پسر خوب به این نتیجه رسیده که صریح و رک بودن به ویژه در مقابل زنها دردسر آفرین است، پس یاد گرفته است که درباره عقاید و عواطف پخته خود با کسی حرفی نزند. هر چه سن او بالاتر می رود، جای کمتری برای تلنبار کردن احساس های خود پیدا می کند و به همین دلیل، مستعد رفتارهای «آرام - خشن» و حملات نادر، اما سهمگین و خشم آلود است که معمولا هیچ تناسبی با وضعیت موجود ندارد.

هنگامی که کسی نگاه نمی کند و فرصتی پیش می آید، گاه پسر خوب از انجام کارهای نه چندان خوب لذت می برد. پیچیدن جلوی اتومبیل های دیگر در راهبندان، فرار کردن از طلبکاران، ناسزاگویی زیر ل*ب به همسر و فرزندان و حتی خیال پردازی با موضوع خشونت، تروریسم یا خیانت، برای مدتی کوتاه پسر خوب را از زیر فشار صورت ظاهری خود آسوده می کند.

خجالت پسر خوب

پسر خوب از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد: بی اراده، زیان آور، خودخواه، پسر بد، سوء استفاده چی، کینه توز.

چالش پسر خوب

چالش پسر خوب این است که با خود شرور، خشمگین و گاه بدش به صلح برسد. از آنجا که چنین کسی همواره در زندگی برده تأیید دیگران بوده است چالش او از اینجا آغاز می شود که تصمیم بگیرد خواسته های خود را در بالای فهرست بگذارد که البته این کار از نظر او چندان خوب نیست. گام تکاملی بعدی برای هر مردی که نقاب پسر خوب را بر چهره دارد این است که خواسته ها و تقاضاهایش را آشکارتر کند و فقط منتظر نماند که آنها خود به خود و زمانی که او به اندازه کافی خوب شده باشد، متجلی شوند.

چالش نهایی پسر خوب آن است که متوجه شود، این خیلی خوب نیست که فقط مراقب دیگران بوده و اصلا مواظب خودش نباشد. همین که پسر خوب این چاله را تشخیص دهد، می تواند آن انرژی ای را که بر دیگران متمرکز کرده است، روی اولویت دادن به نیازهای خودش متمرکز کند و زندگی ای بر مبنای صداقت و قدرت اصیل بیافریند.

 

[mahban]

خشن


قلبی که سخت شده، حفاظی خشن است تا کودک خشمگینی را که در زیر این صورت ظاهر پنهان است، حفظ کند. این آدم ها خونسردتر از آن هستند که توجهی نشان دهند و سنگدل تر از آن هستند که با دل خود ارتباط برقرار نمایند. آنها شکارچی های خود گزیده ای هستند که با این بهانه ها که زندگی پایمالشان کرده است، زودتر از موقع بزرگ شده یا در کودکی شرافتشان را از دست داده اند، رفتار خشن و ناهنجار خود را توجیه می کنند.

اگر عبارتی بر صورت آدم خشن نقش بسته باشد، این است: «سر به سر من نگذار!» خشن، برخلاف زورگو معمولا در و ناراحت کردن مردم نیست - اگر چه اغلب این کار را می کند . بلکه فقط می خواهد کسی کاری به کارش نداشته باشد و فقط موقعی شما را آزار می دهد که احساس کند مزاحم او هستید یا تهدیدش می کنید.

این نوع آدم ها اغلب به دفتر مدیر مدرسه، دادگاه یا پشت میله های زندان کشیده می شوند، زیرا خشن تر از آن هستند که به قوانین اهمیتی بدهند و در نتیجه هر وقت بخواهند یا احساس کنند لازم است، قانون شکنی می کنند. اگر مرد باشند، از این که «مرد مرده هستند، احساس غرور می کنند و اگر زن باشند، زنانگی به خوبی پشت ظاهر نفوذناپذیر و سختشان پنهان است.

احساس های ناتوانی و اندوه عمیق از وضعیت زندگی خود، محرک این گروه است. به احتمال زیاد، آدم های خشن در خردسالی به علت نشان دادن احساس یا حساس بودن خود شرمنده شده اند و در نتیجه اکنون گمان می کنند که بقای آنها در گروی کلفتی پوست و سختی لاکشان قرار دارد.

خجالت خشن

خشن از داشتن این ویژگی ها خجالت می کشد: ناتوان، ضعیف، نیازمندی آسیب پذیر، بی عرضه، مایه ناامیدی.

چالش خشن

چالش خشن این است که کشف کند می خواهد با صورت ظاهر خشن چه احساس های شکننده و ظریفی را محفوظ نگه دارد. اگر چه این نقاب به چنین کسی کمک می کند تا آدم ها و تجربه های احتمالا آزاردهنده را دور نگه دارد، به عشق و موفقیت و صمیمیت هم اجازه نزدیک شدن نمی دهد و در نتیجه به انزوای بیشتر می انجامد.

آدم های خشن می توانند با برقراری حد و مرز مناسب، مواظب دلهای شکسته خود باشند، اما مانع از تجربه کردن گستره کامل عواطف بشری و از جمله عشق نشوند. به این ترتیب آنها می توانند میل به حفاظت از خود را در جهت بسیار سالم تری هدایت کنند.

 

[mahban]

مردم آزار


آدم های مردم آزار، اشخاصی آزاردیده و ناآرام هستند که سرگرمی مورد علاقه و فعالیت فوق برنامه آنها آزار رساندن به دیگران است. این گروه، بدجنس، کینه توز، پر تنفر، سلطه جو و فریبکار هستند؛ ترسناک ترین نوع شکارچی ها! ملایم ترین عبارتی که می توان برای توصیف این اشخاص به کار برد این است که آنها عميقا زخمی شده اند؛ همچون حيوان قدرتمندی که به پایش تیر خورده است، آدم های مردم آزار معمولا فرساینده روان و عواطف هستند.

آنها پیوسته پی قربانی بعدی می گردند تا خود را از احساس درد و نفرت شدیدی که در عمیق ترین شکاف های روانشان پنهان است، دور کنند، چنین کسانی می خواهند در زندگی به این احساس دست یابند که بهتر، قوی تر و نیرومندتر از دیگران هستند.

مردم آزار به این دلیل از همه خطرناک تر است که می تواند چندین نقاب را با هم ترکیب و طبیعت موذی خود را پنهان کند. ممکن است او در نقش خدمت گزار مردم، آدم نیکوکار، رهبر مذهبی، پسر یا شوهر وظیفه شناس، کارگر بقالی یا نماینده دفتر املاک شما ظاهر گردد.

مردم آزار، تلافی تنفر از خودش را سر دیگران خالی می کند تا خیالش راحت شود. بنابراین چنین آدم هایی همیشه در کمین هستند تا از کسی سوء استفاده کنند و هیچ کس از تیررس آنها در امان نیست، مگر آن که دلیل خوبی داشته باشید. اگر شما چیزی دارید که مردم آزار می خواهد، مواظب باشید! آدم های مردم آزار از همه بهتر می توانند داستان را تحریف کنند و در نهایت خود و دیگران را متقاعد می سازند که حقیقت را می گویند.