● انتخاب دنیای محدودیت ها ساده تر است. ما عادت کرده ایم که از جاده باریک تر گذر کرده و از محدودیت ها و قید و بندها دفاع نماییم. زیستن در دنیایی که شالوده آن توسط افرادی که هزاران سال پیش می زیسته اند پی ریزی شده و کارآیی آن سال ها از محک آزمون گذشته آسان تر است ولو این که ثمرات و فواید آن بسیار کمتر باشد.
به جای این که در برابر نگرشی که به خصومت و کینه منجر می شود مقاومت کنیم، برایمان راحت تر است که دشمنان خود را کسانی بدانیم که بزرگترها از پیش آنان را به ما معرفی کرده اند.
● دفاع از تفرقه و جدایی، دستاویزی را در اختیارمان می گذارد تا با توسل به آن دیگران را مقصر کاستی ها و کمبودهای خود بشناسیم. به عکس هرگاه به یگانگی اعتقاد داشته و با آن زندگی می کنیم، مقصر شمردن دیگران تقریبا ناممکن خواهد بود؛ چرا که ما جملگی یکی هستیم. هرگاه جدایی هدف تلقی شود ناخودآگاه مایلیم دیگران را در قبال کمبودها و فقدان های زندگی خویش مقصر بشماریم.
کدامیک را ساده تر می یابید؟ این که کاستی ها، لغزش ها و کمبودهای خویش را به اطرافیانتان نسبت دهید و نفرت و انزجار خود را نثارشان کنید و یا این که بپذیرید جملگی یکی هستیم و رنج بشریت رنج خودمان است؟ مادام که به مقصر شمردن دیگران برای توجیه مسایل خویش متکی باشید، در مقابل یگانگی مقاومت خواهید کرد.
به جای این که در برابر نگرشی که به خصومت و کینه منجر می شود مقاومت کنیم، برایمان راحت تر است که دشمنان خود را کسانی بدانیم که بزرگترها از پیش آنان را به ما معرفی کرده اند.
● دفاع از تفرقه و جدایی، دستاویزی را در اختیارمان می گذارد تا با توسل به آن دیگران را مقصر کاستی ها و کمبودهای خود بشناسیم. به عکس هرگاه به یگانگی اعتقاد داشته و با آن زندگی می کنیم، مقصر شمردن دیگران تقریبا ناممکن خواهد بود؛ چرا که ما جملگی یکی هستیم. هرگاه جدایی هدف تلقی شود ناخودآگاه مایلیم دیگران را در قبال کمبودها و فقدان های زندگی خویش مقصر بشماریم.
کدامیک را ساده تر می یابید؟ این که کاستی ها، لغزش ها و کمبودهای خویش را به اطرافیانتان نسبت دهید و نفرت و انزجار خود را نثارشان کنید و یا این که بپذیرید جملگی یکی هستیم و رنج بشریت رنج خودمان است؟ مادام که به مقصر شمردن دیگران برای توجیه مسایل خویش متکی باشید، در مقابل یگانگی مقاومت خواهید کرد.
