آموزه ای که در حال روشنگری آن هستیم، اصول کلی ساختمان سازوکار را به دست می دهد و با کمک مشاهده خود، مردم این اصول را کندوکاو می کند. اصل نخست این آموزه این است که هیچ چیز را نباید الکی پذیرفت. شمای ساختمان ماشين مردمی که به مطالعه اش می نشیند و مرکز نیروی گرانش در آن نهفته است، باید تنها به عنوان نقشه ای برای کار خودش باشد. گفته می شود مردم با ساز و کاری به دنیا می آید که برای دریافت تأثیرات بسیار گوناگونی سازگار شده است. درک و دریافت برخی از این تأثیرات پیش از زایشش آغاز می شود؛ و هنگام رشد، دستگاه های گیرنده بیشتر و بیشتری پدیدار و کامل می شوند.
ساختمان این دستگاه های گیرنده یک سان است، یادآور دیسک های تمییز مومی است که از آن صفحه های گرامافون را می سازند. از نخستین روز زندگی و حتی پیش از آن تمام تأثیرات دریافت شده، روی این طومارها و حلقه ها نقش می بندند. گذشته از آن، این سازوکار یک تنظیم کننده خودکار دیگر هم دارد که در پرتو آن تمام تأثیراتی که تازه دریافت می شوند با تأثیراتی که در گذشته ضبط شده اند، پیوند زده می شوند.
ساختمان این دستگاه های گیرنده یک سان است، یادآور دیسک های تمییز مومی است که از آن صفحه های گرامافون را می سازند. از نخستین روز زندگی و حتی پیش از آن تمام تأثیرات دریافت شده، روی این طومارها و حلقه ها نقش می بندند. گذشته از آن، این سازوکار یک تنظیم کننده خودکار دیگر هم دارد که در پرتو آن تمام تأثیراتی که تازه دریافت می شوند با تأثیراتی که در گذشته ضبط شده اند، پیوند زده می شوند.
