در حال تایپ دلنوشته پدر خاکستر نشین|Liza کاربر بوکینو

[Liza]

در دل شب، در سکوت، فقط صدای اشک‌هایم است که می‌ریزد.
پدر همیشه می‌گفت: "حتی وقتی نمی‌بینی‌ام، همیشه با شما خواهم بود."
اما هیچ‌چیز نمی‌تواند جای خالی او را پر کند.
این دردی است که هیچ‌وقت درمان نمی‌شود، فقط تحمل می‌شود.
چطور می‌شود کسی را فراموش کرد که تمام هستی‌اش را برایت فدا کرده است؟

 

[Liza]

وقتی به یادش می‌افتم، تنها چیزی که می‌بینم، چهره‌ای غمگین است که سال‌هاست از دنیا رفته.
او همیشه ما را از دردهایش پنهان می‌کرد، اما ما حالا درد او را به دوش می‌کشیم.
یادش همیشه در قلب ما خواهد ماند، حتی وقتی که دیگر هیچ‌چیز از او نمانده باشد.
او برایمان زندگی کرد، اما در نهایت، هیچ‌کس نماند که برای او زندگی کند.
دردی که در دل من نشسته، هیچ وقت از بین نمی‌رود.

 

[Liza]

پدر همیشه به ما می‌گفت که برای آینده‌مان بجنگیم، اما او خود هیچ‌گاه برای آینده‌اش نخواست.
زندگی برایش همیشه یک مبارزه بود، یک جنگ بی‌پایان که هیچ‌گاه به پایان نرسید.
او برای ما ساخت، برای ما فدا شد، اما در آخر هیچ‌کس برای او نساخت.
اگر می‌توانستم، تمام زندگی‌ام را به او می‌دادم تا یک لحظه از این درد آزاد شود.
اما زندگی به من آموخت که گاهی اوقات نمی‌توان به کسی کمک کرد، حتی اگر تمام توانت را بگذاری.

 

[Liza]

وقتی رفت، دنیا بی‌رحم‌تر از همیشه به نظر می‌رسید.
هیچ‌چیز دیگر مثل قبل نبود. هیچ‌کس نمی‌تواند درد را مانند او تحمل کند.
او رفت، اما هنوز در قلب ما زندگی می‌کند، در خاطرات، در اشک‌ها، در هر چیزی که از او به یاد داریم.
پدر، تو همیشه در قلب من خواهی بود، حتی وقتی که هیچ‌کس دیگر تو را به یاد ندارد.
در کنار تو، هرگز ترس نداشتم. اما حالا، بدون تو، تمام دنیا ترسناک است.

 

[Liza]

گاهی می‌خواهم به او بگویم که بازگشتنی نیست، اما در عمق دل، می‌دانم که او هیچ‌وقت نرفته است.
او مثل سایه‌ای همیشه در کنار ما خواهد بود، حتی اگر ما نبینیمش.
پدر، تو به ما آموختی که در سخت‌ترین لحظات باید ایستاد، باید ادامه داد.
اما در آخر، به یاد داشته باش که حتی قوی‌ترین‌ها هم یک روز می‌سوزند.
ما برای تو ایستاده‌ایم، پدر، حتی اگر هرگز ندانیم چگونه باید بدون تو زندگی کنیم.

 

[Liza]

پدر هیچ‌وقت از ما نخواست که برایش اشک بریزیم، ولی حالا اشک‌هایمان را در سکوت می‌ریزیم.
او هیچ‌گاه نخواست که ما برایش دلتنگ شویم، ولی حالا دل‌تنگی، قسمت جدایی‌ناپذیر زندگی‌مان شده است.
او هرگز نخواست که ما برای نبودنش گریه کنیم، اما گریه‌های ما در هر گوشه از زندگی‌مان نمایان است.
کاش می‌توانستیم بیشتر برایش باشیم، بیشتر از آنچه که برای او کافی بود.
ولی حالا او رفته است و تنها چیزی که باقی مانده، خاطراتش است.

 

[Liza]

خاطراتی که از او داریم، نه تنها یادآور لحظات شیرین، بلکه نمایانگر تمام دردهایی است که در دل داشت.
پدر، تو همیشه برای ما قهرمان بودی، حتی وقتی که نمی‌دیدی‌مان.
در زندگی هیچ چیز ثابت نیست، اما تو همیشه در قلب ما ثابت خواهی ماند.
اگر می‌توانستیم باز هم به عقب برگردیم، شاید لحظات بیشتری را با تو می‌گذراندیم.
اما زندگی می‌آموزد که هیچ چیزی را نمی‌توان بازگرداند، جز خاطراتی که برای همیشه در دل‌مان می‌ماند.

 

[Liza]

اگر یک روز کسی از من بپرسد که بزرگ‌ترین درس زندگی‌ام چه بوده، بدون شک خواهم گفت: "بی‌منت فدا شدن."
تو فدای زندگی‌مان شدی، پدر، و هیچ‌وقت نخواستیم که از تو دور شویم.
ولی حالا، با دل‌خوشی تنها چیزی که می‌توانیم به یاد تو داشته باشیم، یادگاری از عشق بی‌پایانت است.
شاید بدن تو دیگر در کنار ما نباشد، ولی روح تو همیشه با ماست.
و اگر روزی به ما بگویی که برایمان به آرامش رسیدی، بدان که ما به یاد تو زندگی خواهیم کرد، و همیشه به یاد تو خواهیم گریست.

 

[Liza]

در تنهاییِ خانه‌ای که دیگر هیچ صدایی ندارد، تنها تصویر همسرم را در قاب کهنه‌ای می‌بینم. انگار هنوز لبخندش، آسمان دلم را روش می‌کند، اما هر بار که به قاب نزدیک می‌شوم، سردی شیشه‌اش یادم می‌آورد او دیگر نیست.

 

[Liza]

بچه‌ها می‌گویند باید استراحت کنم، باید نفس بکشم، اما نمی‌دانند این نفس‌ها برای چیست. کسی که زندگی‌اش خاکستر شده، دیگر برای زنده ماندن انگیزه‌ای ندارد. تنها کاری که می‌کنم، دعا برای خوشبختی‌شان است؛ شاید تنها آرزوی باقی‌مانده‌ام همین باشد.