شعر🖋 اشعارِ صائب تبریزی | تالار شعر

[یآس]

راه خوابیده رسانید به منزل خود را
نرساندی تو گرانجان به در دل خود را

 

[یآس]

نهان از پرده‌های چشم می‌گریم، نه آن شمعم
که سازم نقل مجلس، گریهٔ مستانهٔ خود را

 

[یآس]

فرو خوردم ز غیرت گریهٔ مستانهٔ خود را
فشاندم در غبار خاطر خود، دانهٔ خود را