شعر🖋 اشعارِ صائب تبریزی | تالار شعر

[یآس]

عنان به دست فرومایگان مده زنهار
که در مصالح خود خرج می‌کنند ترا

 

[یآس]

طالعی کو که گشایم در گلزار ترا؟
مغرب بوسه کنم مشرق گفتار ترا

 

[یآس]

دست از جهان بشوی که اطفال حادثات
افشانده‌اند میوهٔ این شاخ پست را

 

[یآس]

دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند
آتش امان نمی‌دهد آتش‌پرست را

 

[یآس]

شبنم نکرد داغ دل لاله را علاج
نتوان به گریه شست خط سرنوشت را

 

[یآس]

به دشواری زلیخا داد از کف دامن یوسف
به آسانی من از کف چون دهم دامان فرصت را؟

 

[یآس]

ضیافتی که در آنجا توانگران باشند
شکنجه‌ای است فقیران بی‌بضاعت را

 

[یآس]

درین زمان که عقیم است جمله صحبتها
کناره‌گیر و غنیمت شمار عزلت را

 

[یآس]

در سر مستی گر از زانوی من بالین کنی
بوسه در لعل شر*اب آلود نگذارم ترا

 

[یآس]

از نگاه خشک، منع چشم من انصاف نیست
دست گل چیدن ندارم، خار دیوارم ترا