شعر🖋 اشعارِ صائب تبریزی | تالار شعر

[یآس]

که می‌آید به سر وقت دل ما جز پریشانی؟
که می‌پرسد بغیر از سیل، راه منزل ما را؟

 

[یآس]

ندارد مزرع ما حاصلی غیر از تهیدستی
توان در چشم موری کرد خرمن حاصل ما را

 

[یآس]

کمان بیکار گردد چون هدف از پای بنشیند
نه از رحم است اگر بر پای دارد آسمان ما را

 

[یآس]

به چشم ظاهر اگر رخصت تماشا نیست
نبسته است کسی شاهراه دلها را

 

[یآس]

نسیم صبح از تاراج گلزار که می‌آید؟
که مرغان کاسهٔ دریوزه کردند آشیانها را

 

[یآس]

دل منه بر اختر دولت که در هر صبحدم
مشرق دیگر بود خورشید عالمتاب را

 

[یآس]

عشق در کار دل سرگشتهٔ ما عاجزست
بحر نتواند گشودن عقدهٔ گرداب را

 

[یآس]

طاعت زهاد را می‌بود اگر کیفیتی
مهر می‌زد بر دهن خمیازهٔ محراب را

 

[یآس]

ای گل که موج خنده‌ات از سرگذشته است
آماده باش گریهٔ تلخ گلاب را

 

[یآس]

چشم دلسوزی مدار از همرهان روز سیاه
کز سکندر، خضر می‌نوشد نهانی آب را