نیویورک
19 فوریه 1924 (26 بهمن 1303)
پرسش و پاسخ در باره هنر و...
پرسش : آیا برای کار در نهاد لازم است چند سالی کار خودمان را کنار بگذاریم یا می توان آنها را همزمان پیش برد؟
پاسخ : کار نهاد کار درونی است؛ تا اینجا شما تنها کار بیرونی می کنید، اما این بسیار فرق می کند. برای عده ای شاید لازم باشد دست از کار بیرونی بکشند، برای عده ای لازم نباشد.
پرسش : آیا هدف، تکامل و رسیدن به همسنگی است تا شاید بتوانیم از بیرون نیرومندتر باشیم و ابرمردم شویم؟
پاسخ : مردم باید دریابد که نمی تواند کار کند. تمام فعالیت های مابا تکانه های بیرونی به جنبش در می آیند؛ یعنی همه مکانیکی است. شما حتی اگر بخواهید کار کنید، نمی توانید.
پرسش : در آموزه شما هنر و کار آفریننده چه جایگاهی دارد؟
پاسخ : هنر امروز به ناچار آفریبنده نیست. اما برای ما هنر هدف نیست ابزار است. هنر باستانی، درونمایه درونی ویژه ای دارد. در گذشته، هنر در خدمت هدفی بود که امروزه کتاب ها آن نقش را بازی می کنند - هدف نگاه داشتن و رساندن دانش و معرفتی ویژه بود. در دوران باستان، آنها کتاب نمی نوشتند، بلکه دانش و شناخت را در آثار هنری بیان می کردند. ما اندیشه های بسیاری در هنر باستانی می یابیم که به ما رسیده است، اگر بدانیم چگونه آن را بخوانیم. در آن زمان، هر هنری همین بود، از جمله موسیقی، و مردمان دوران باستان به هنر به این شکل نگاه می کردند. شما حرکت ها و رقص های ما را دیدید. اما تمام آنچه دیدید، شکل بیرونی بود - زیبایی، تکنیک. اما من آن سوی بیرونی را که شما می بینید دوست ندارم. از نظر من، هنر راهی برای تکامل هماهنگ است. در هر کاری که می کنیم، اندیشه اصلی این است که کاری کنیم که نمی تواند به شکلی مکانیکی و بدون اندیشه صورت بگیرد.
ژیمناستیک و رقص های معمولی مکانیکی اند. اگر هدف ما تكامل هماهنگ مردمی باشد، در این صورت برای ما رقص ها و حرکت ها راهی برای آمیختن ذهن و احساس با حرکت های بدن و متجلی کردن آنها با هم است. در همه چیز، هدف ما تکامل بخشیدن به چیزی است که نمی تواند به شکلی مستقیم یا مکانیکی تکامل یابد که کل مردم: ذهن، تن و احساس را تعبیر می کند. هدف دوم رقص ها مطالعه است. برخی از حرکت ها گواهی در خود دارند، دانش و معرفت ویژه ای با اندیشه های دینی و فلسفی ویژه ای را در برخی از آنها می توان دستورالعمل پختن خوراک را یافت.
19 فوریه 1924 (26 بهمن 1303)
پرسش و پاسخ در باره هنر و...
پرسش : آیا برای کار در نهاد لازم است چند سالی کار خودمان را کنار بگذاریم یا می توان آنها را همزمان پیش برد؟
پاسخ : کار نهاد کار درونی است؛ تا اینجا شما تنها کار بیرونی می کنید، اما این بسیار فرق می کند. برای عده ای شاید لازم باشد دست از کار بیرونی بکشند، برای عده ای لازم نباشد.
پرسش : آیا هدف، تکامل و رسیدن به همسنگی است تا شاید بتوانیم از بیرون نیرومندتر باشیم و ابرمردم شویم؟
پاسخ : مردم باید دریابد که نمی تواند کار کند. تمام فعالیت های مابا تکانه های بیرونی به جنبش در می آیند؛ یعنی همه مکانیکی است. شما حتی اگر بخواهید کار کنید، نمی توانید.
پرسش : در آموزه شما هنر و کار آفریننده چه جایگاهی دارد؟
پاسخ : هنر امروز به ناچار آفریبنده نیست. اما برای ما هنر هدف نیست ابزار است. هنر باستانی، درونمایه درونی ویژه ای دارد. در گذشته، هنر در خدمت هدفی بود که امروزه کتاب ها آن نقش را بازی می کنند - هدف نگاه داشتن و رساندن دانش و معرفتی ویژه بود. در دوران باستان، آنها کتاب نمی نوشتند، بلکه دانش و شناخت را در آثار هنری بیان می کردند. ما اندیشه های بسیاری در هنر باستانی می یابیم که به ما رسیده است، اگر بدانیم چگونه آن را بخوانیم. در آن زمان، هر هنری همین بود، از جمله موسیقی، و مردمان دوران باستان به هنر به این شکل نگاه می کردند. شما حرکت ها و رقص های ما را دیدید. اما تمام آنچه دیدید، شکل بیرونی بود - زیبایی، تکنیک. اما من آن سوی بیرونی را که شما می بینید دوست ندارم. از نظر من، هنر راهی برای تکامل هماهنگ است. در هر کاری که می کنیم، اندیشه اصلی این است که کاری کنیم که نمی تواند به شکلی مکانیکی و بدون اندیشه صورت بگیرد.
ژیمناستیک و رقص های معمولی مکانیکی اند. اگر هدف ما تكامل هماهنگ مردمی باشد، در این صورت برای ما رقص ها و حرکت ها راهی برای آمیختن ذهن و احساس با حرکت های بدن و متجلی کردن آنها با هم است. در همه چیز، هدف ما تکامل بخشیدن به چیزی است که نمی تواند به شکلی مستقیم یا مکانیکی تکامل یابد که کل مردم: ذهن، تن و احساس را تعبیر می کند. هدف دوم رقص ها مطالعه است. برخی از حرکت ها گواهی در خود دارند، دانش و معرفت ویژه ای با اندیشه های دینی و فلسفی ویژه ای را در برخی از آنها می توان دستورالعمل پختن خوراک را یافت.
