مشاعره مشاعره با اشعار شاعران | تالار شعر

[مآوا؛]

تو تمنای من و یار من و جان منی
پس بمان تا که نمانم به تمنای کسی

یادم نمی‌کنی و ز یادم نمی‌روی
یادت بخیر یار فراموش کار من

 

[Soheil]

یادم نمی‌کنی و ز یادم نمی‌روی
یادت بخیر یار فراموش کار من

نیست در دیده ی ما منزلتی دنیا را
ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

 

[مآوا؛]

نیست در دیده ی ما منزلتی دنیا را
ما نبینیم کسی را که نبیند ما را

آن طبیبی که مرا دید در گوشم گفت
درد تو دوری یار است به آن عادت کن

 

[Soheil]

آن طبیبی که مرا دید در گوشم گفت
درد تو دوری یار است به آن عادت کن

نه تو آنی که همانی
نه من آنم که تو دانی

 

[مآوا؛]

نه تو آنی که همانی
نه من آنم که تو دانی

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمری‌ست پشیمان ز پشیمانی خویشم.

 

[Soheil]

یک چند پشیمان شدم از رندی و مستی
عمری‌ست پشیمان ز پشیمانی خویشم.

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می‌‌‌‌ پنداشتیم

 

[مآوا؛]

ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می‌‌‌‌ پنداشتیم

موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بِکِشد
رود را از جگر کوه به دریا بِکِشد
گیسوان تو شبیه است به شب اما نه
شب که اینقدر نباید به درازا بِکِشد

 

[Soheil]

موج عشق تو اگر شعله به دل‌ها بِکِشد
رود را از جگر کوه به دریا بِکِشد
گیسوان تو شبیه است به شب اما نه
شب که اینقدر نباید به درازا بِکِشد

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

 

[مآوا؛]

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد
ابری که در بیابان بر تشنه ای ببارد

در خودم گمشده بودم تو صدایم کردی
عاشقم کردی و کشتی و رهایم کردی

 

[Soheil]

در خودم گمشده بودم تو صدایم کردی
عاشقم کردی و کشتی و رهایم کردی

یکی روبهی دید بی دست و پای
فرو ماند در لطف و صنع خدای
ک چون زندگانی به سر می برد؟
بدین دست و پای از کجا می خورد؟