من بدون توجه به اوضاع و شرایط، همواره خود را به حد کافی از منابع مادی بهره مند می دانم. به همین دلیل با پیروی از اصل (کشت و درو) دستاوردهای خود را می بخشم و آنگاه به گونه ای حیرت انگیز آن را باز می ستانم. از آنجایی که به مال دنیا وابسته نیستم؛ در جریان ایثار آن را رها کرده و به دست چرخش و واچرخش نظام هستی می سپارم.
چند سال پیش که تعدادی از کتاب هایم را زیر عنوان «هدایایی از آی کیس» به دیگران هدیه کردم، در زمینه پیروی از اصل کشت و درو، با تجربه های ارزشمندی رو به رو شدم. هر چه بیشتر این کتاب را هدیه کردم، نعمت های بیشتری به زندگیم راه یافت. دریافتم که دادن و ستاندن دو روی یک سکه است و کمترین تفاوتی با هم ندارد. هر هدیه ای که به دیگری ارزانی کردم، از گنجینه پرنعمت کاینات چیزی ستاندم؛ چندان که پیروی از این اصل رنگ و بوی دیگری به زندگیم بخشید.
من بخشش و ایثار را تنها یک حرکت هشیارانه و بشردوستانه تلقی نمی کنم. بلکه این واکنش به طور خودکار در سطح هشیاری من پدید آمده است. به راستی بخشش و ایثار بیش از حد تصورم، زندگی مرا غنی ساخته است؛ ما فقط اینجا هستیم تا ببخشیم و صرف نظر از اوضاع و شرایط، عشق بهترین چیز است که می توان به دیگری ارزانی داشت.
چند سال پیش که تعدادی از کتاب هایم را زیر عنوان «هدایایی از آی کیس» به دیگران هدیه کردم، در زمینه پیروی از اصل کشت و درو، با تجربه های ارزشمندی رو به رو شدم. هر چه بیشتر این کتاب را هدیه کردم، نعمت های بیشتری به زندگیم راه یافت. دریافتم که دادن و ستاندن دو روی یک سکه است و کمترین تفاوتی با هم ندارد. هر هدیه ای که به دیگری ارزانی کردم، از گنجینه پرنعمت کاینات چیزی ستاندم؛ چندان که پیروی از این اصل رنگ و بوی دیگری به زندگیم بخشید.
من بخشش و ایثار را تنها یک حرکت هشیارانه و بشردوستانه تلقی نمی کنم. بلکه این واکنش به طور خودکار در سطح هشیاری من پدید آمده است. به راستی بخشش و ایثار بیش از حد تصورم، زندگی مرا غنی ساخته است؛ ما فقط اینجا هستیم تا ببخشیم و صرف نظر از اوضاع و شرایط، عشق بهترین چیز است که می توان به دیگری ارزانی داشت.
