پاکت‌نامه [ نامه‌هایی به آمین ] « اهورا تابش »

[in other hand]

و تو آمین، « بانوی غم‌های عمیق زندگی‌ام »
شب از مهریر زمستان و آواز پریشانی من، غمگین است و به بهانه‌ی یقین شکستن جانِ تو در پس آرزوهای مرده، در شکوه از دست رفته از اینجا رخت بسته است.
به خود گفتم دیگر بار از نوع شروع می‌کنم و با تو سخن می‌گویم، نامت را به زبان می‌آورم و دستانت را می‌گیرم،
« اما باز هم هیچ، دیگر چیزی نیست . »
خیال و وهم مرا در بر گرفته و گویا خواب سنگینی بر من چیره شده است.
من با احساس شکافت پذری از آلودگی ذات خود دور می‌شوم و به سمت چهره‌های یخ‌زده‌ی در تاریکی غمبار خیال‌پردازی عشق در افق‌های دور دست می‌روم.

 

[in other hand]

آمین، دلدار دلداده‌ی من
چقدر دوستت دارم، صدایم به هنگام آن شادی بادآورده از تقدیر پنهانمان گره می‌خورد و آن هنگام بود که مرگ زود به سراغت آمد و تو هرگز احساسات و تعلق خاطر من را نیافتی.
سهم من از تو از میلیارد‌ها سال حرکت و حیات به اندازه‌ی یک شب محروم از هیبت و عشق زندگانی با تو بود
و من در حبس و تبعید از دلتنگی چنان دلبسته‌ام به تو که بار دیگر سایه‌ای گسترده‌ی اشک بر من چیره می‌شود
تو جایی در میان گل‌های لیلیوم در آخر این شب
سرد و بی‌جان دراز کشیده‌ای و من برای سالیان نزدیک بدون تو
با نغمه‌ای نو با سوگند به روح جوانت
در برابر سرمای سیاه پا برهنه فریاد برخواهم آورد از درد، که عاشقی بد اقبالم.

برای بیتا همسر از دست رفته‌ام

پایان.

​