دیالوگ برتر دیالوگ برتر رمان نویسندگان بوکینو

[امیراحمد]

# رمان آواره از گرسنگان
با تحمل درد و سوزش شدیدِ شکم، دست‌ها و سینه‌ام پاسخ دادم:
- خیر... قربان!
از گلویش صدای تهدید‌آمیزی بیرون داد و گفت:
- فک نکنم دلت بخواد بعد از آزمونت تویِ هم‌چین موقعیتی قرار بگیری! درست میگم؟!
ترس شدیدی از لای حرف‌هایش به دلم چنگ می‌زد و اضطرابم را بیشتر می‌کرد، بلند پاسخ دادم:
- بله قربان! درست میگید!
سرجوخه ضربه محکم دیگری به شکمم زد و تشر‌زنان گفت:
- پس وقتی آزمونتون رو شروع کردین حواستون باشه گندی توش نزنین وگرنه تا آزمونِ بعدی با من طرفین! الانم به جای صد‌تا شنا، دویست‌تا شنا می‌ری*د! وقتی هم تنبیه‌تون تموم شد مثل آدم وسایِلِ این‌جا رو بدون جر و بحث‌های بی‌ربط مرتب می‌کنین.

 

[امیراحمد]

# رمان آوای طغیانگر
متعجبانه پاسخ دادم:
- فانوس؟ جایگاه؟ تو... تو داری از چی حرف می‌زنی؟ وایسا ببینم مگه تو می‌دونی فانوس کجاست؟
حالت چشمانش به نشانه تمسخر تغییر کردند، چند قدم به من نزدیک شد، قهقهه‌های بلندی سر داد و گفت:
- آره، من تنها کسی هستم که می‌دونم اون فانوس دقیقاً کجاست، اجداد من اون فانوس را به وجود آوردن تا جلوی حرص و طمع کسایی مثل تو و مادرت با‌ایستن اما نمی‌دونستن این کار می‌تونه چه فاجعه‌ای برای نسل‌های بعدشون به وجود بیاره. تو و مادرت تنها دلیلی بودید که باعث می‌شد به جای خودکشی صبر پیشه کنم به این امید که یه روز انتقامم رو ازتون بگیرم. خواهرت وعده داد که تو رو بهم تحویل میده اما نفهمیدم چرا یهو زیر قولش زد. اگه این کار رو نمی‌کرد من زود‌تر می‌تونستم انتقامم رو ازت بگیرم و کمتر این‌جا ضجر بکشم.
خشمگینانه گفتم:
- تو که الان آزادی پس چرا... .
فریاد‌زنان گفت:
- نه آزاد نیستم! مادرت با تلسم خاصی من رو نفرین و تبدیل به یک برده‌ کرد! برده‌ای که به زنجیر کشیده شده و تا وقتی که تو رو نکشه و به عهدش با خدایان زیرین عمل نکنه این تلسم باطل نمیشه و تا ابد توی این مکان به عنوان زندانی باقی می‌مونه!
کنجکاوانه گفتم:
- خدایان زیرین؟! منظورت... .
خُر‌خُر تهدید‌آمیزی سر داد و بلند فریاد کشید:
- دیگه مهم نیست! به جای سوال پرسیدن خودت رو برای مرگ آماده کن شاهدخت! چون امروز روز مهمیه و در این روز مهم تو تاوان کاری که مادرت باهام کرد رو می‌‌پردازی!
صدای تند و تهدید‌آمیز قدم‌های سنگینِ دست و پا‌هایش را می‌شنیدم که به آرامی به من نزدیک می‌شدند، بلند فریاد زدم:
- وایسا! داری اشتباه قضاوت می‌کنی، من یا مادرم هیچ نقشی تو عذاب تو و خاندانت نداشتیم. همش زیر سرِ... .
وسط حرفم پرید و با صدایی آمیخته به خشم و کینه فریاد زد:
- برام مهم نیست شاهدخت، سعی نکن جنایت مادرت رو انکار کنی! خیلی وقت بود منتظر این لحظه بودم، لحظه‌ای که انتقامم رو ازت بگیرم.

در حال تایپ - رمان آوای طغیانگر | اثر امیر‌احمد _ کاربر انجمن بوکینو

چندین بار خواسته‌ام را پشت سر هم تکرار کردم اما جز سکوت و چهره نیمه‌جانِ پیرمردِ مقابلم که به مرده‌‌یِ بی‌روحی شباهت داشت چیزی توجه‌ام را به خود جلب نمی‌کرد. ناگهان سکوت اطرافم با داد و فریاد‌ها و هیاهویِ زندانیان دیگری که از داخل سلول‌های‌ِشان حرف‌های پیرمرد را شنیده بودند ناپدید شد و خشم و...

forumbockino.ir

 

[Leila.Moradi]

- تو که نمی‌خوای اعتبارت توی بازار خراب بشه پسر حاجی؟!
- لغز نخون. تو کی باشی که از اعتبار من حرف بزنی! سعی نکن بیشتر از این توی لونه‌ی زنبور دست بندازی.
برخاست و از جلد آرام همیشگی‌اش خارج شد.
- این نمایش رو خودت شروع کردی.
به چند ثانیه نکشید که یقه‌اش اسیر دستانش شد و بانگ خشمگینش، پرده‌ی گوشش را خراش داد:
- و موقعی تموم میشه که باز پا توی کفش من نکنی. ببینم نگاه هرزت، حتی فکرت سمت ماه‌بانو بچرخه، اولین نفری که می‌سوزه اونه، فهمیدی؟

"زخمه‌ی خُلقان"

 

[Atrisa1235]

- این‌جا چه می‌کنی؟ مگر الآن نباید بر بالین بیمار باشی؟
پریزاد با تندی جواب داد:
- بیمار خواب است. اولاً بگو ببینم منظورت از جنازه سامر چیست؟ نکند کسی را کشته‌اید؟
ساحر گفت:
- خیر، بانو. او پسر همان پدری است که درمانش کردی. جانور وحشی او را دریده و راهی دنیای اموات شده.
پریزاد با چشمانی پر از نگرانی و همدردی گفت:
- چقدر راحت در مورد مرگ زندگی دیگران حرف می‌زنی، برایت متأسفم.
ساحر با حرص گفت:
- حال با من چه‌کار داشتی که دنبالم آمدی؟ الآن زنان سخن چین ایل می‌بینند و با خاک باغچه یکسانم می‌کنند.
پریزاد خنده‌ای عمیق زد و جواب داد:
- حرف از این بزرگ‌تر که پیر پسر ایلی، نوچه و تو سری‌خوری!
- نترس، عمراً کسی نمی‌تواند من را به توی دلقک بچسباند!
ساحر با چهره‌ای سرخ و چشمانی پر از خشم فریاد زد. صدایش مانند رعد و برق در سکوت بامداد پیچید:
- دلقک خودتی، و جدوآبادت، دختره ترشیده!
پریزاد، که به شدت از این توهین آزرده‌خاطر شده بود، با صدای بلندی پاسخ داد:
- تو من را نصف شب با زور، تهدید و التماس به ناکجاآباد آورده‌ای، حالا هم توهین می‌کنی؟


نوشته در موضوع 'رمان قبیله ماه خونین | آتریسا پردیس‌نگار _ کاربر انجمن بوکینو' در حال تایپ - رمان قبیله ماه خونین | آتریسا پردیس‌نگار _ کاربر انجمن بوکینو

 

[Rizer]

در همین هنگام فرخزاد که چشمانش پر از اشک، نه از درد زخم، بلکه از سوز خیانت بود، با صدایی خش‌دار و به زحمت، زیر ل*ب گفت:

ـ پس این است... سرنوشت کسی که خواست حقیقت را بگوید؟... نه از دشمن، که از آنانی که به اسم خدمت، خنجر در آستین دارند...

پزشک، بی‌آنکه اندکی از بی‌رحمی‌اش بکاهد، لبخندی سرد زد و گفت:

ـ در این کاخ، وفاداری به قدرت مهم‌تر از وفاداری به حقیقت است.

سپس انگشتانش را با بی‌رحمی تمام روی پای شکسته‌ی فرخزاد فشرد. صدای استخوان خردشده در سکوت اتاق پیچید، و فریادی خفه از گلوی فرخزاد برخاست؛ فریادی که بیش از آنکه از درد باشد، از تحقیر و خشم بود.
پارت۱۳

در حال تایپ - رمان سایه بر تخت | Rizer_کاربر انجمن بوکینو

پارت ۱۹: تبعید کاهن اعظم چشمانش را باز کرد و با لحنی محکم گفت: ـ عدالت بدون نظم بی‌معناست. این کار، برای حفظ ثبات کشور ضروری است. برزین‌داد سکه‌ی زرین را چرخاند و گفت: ـ هر چه لازم باشد باید انجام شود تا خزانه‌ی کشور محفوظ بماند و آشوبی رخ ندهد. سپس سپهدار رو به آریسا کرد: ـ شاهدخت آریسا...

forumbockino.ir