در حال تایپ داستان کوتاه طلسم سطل آشغال‌ | Rezi کاربر بوکینو

[Rezi]

پارت هجدهم:
سارا لبخندی به مادربزرگ زد و گفت:
- چشم، فقط قبلش اجازه بده وسایلم رو بذارم تو اتاق و بگردم.
سارا از مادربزرگ جدا شد و مستقیم به اتاقش رفت، نفس عمیقی کشید و کیفش را روی تخت پرت کرد. با افتادن کیف روی تخت، سیگار داد زد:
- آخ!
سارا با عجله به سمت کیفش رفت و زیپ کیف را برای سیگار باز کرد، سیگار چشم غره‌ای داد و گفت:
- آخه حواست کجاست؟ نکنه می‌خوای این یه نخ رو هم از دست بدی؟ وای داشتم دماغم‌‌ رو تمیز می‌کردم؛ ببین خون دماغ شدم!
سارا با گوشه چشم جواب داد:
- من که چیزی نمی‌بینم.
شکلات از زیر تخت بیرون آمد و پرید وسط حرفشان.
- به‌به، تو رویا دنبالت می‌گشتیم رو زمین پیدات کردیم.
سیگار مبهوتانه از تخت پایین پرید و به سمت شکلات رفت، اما از تعجب قادر به صحبت کردن نبود.
شکلات او را به یک آغوش برادرانه دعوت کرد و از سارا خواست تا او آن‌ها را تنها بگذارد.
سیگار با لحنی نگران به شکلات گفت:
- اون خبر داره؟
شکلات سری تکان داد و گفت:
- نه کاملاً.
سیگار یک بار دیگر شکلات را ب*غل کرد و گفت:
- نمی‌دونی چه استرسی رو تحمل کردم تا رسیدم این‌جا؛ ولی ایمان داشتم که دهنت قرصه.
شکلات از سیگار خودش را جدا کرد و دستان او را فشرد، سپس گفت:
- سارا تنها راه نجات ماست، با تموم شدن آخرین مأموریت همه‌ می‌تونیم به زندگی عادی برگردیم.
سیگار لبخندی زد و گفت:
- زندگی عادی به عنوان روح، درسته؟
شکلات همین‌طور که به زیر تخت می‌رفت گفت:
- هیچ‌کس از اون دنیا برنگشته که برامون تعریف کنه بعدش چی میشه؛ ولی در عوض خودمون خواهیم دید.
شکلات عکسی که با خود داشت را از زیر تخت بیرون آورد و به سیگار گفت:
- پس گفتی اسمت «مایکل» بود، یه نگاه به این بینداز.
سیگار عکس را از دست شکلات گرفت و گفت:
- آره دیشب بهت گفتم؛ ولی وقت نشد اسم تو رو بدونم.
شکلات با خوش‌رویی پاسخ داد:
- «کارل» هستم، از دیدنت خوش‌حالم.
سیگار تشکر کرد و بعد با اشاره کردن به تصویر نوشابه گفت:
- اوه «جَک» رو ببین، حتی تو کالبد جدیدش هم یه بدنساز حرفه‌ایه.
سیگار این‌بار به تصویر قرص اشاره کرد و با تردید پرسید:
- و... کارل اون کیه؟
شکلات گفت:
- همین که نمی‌‌دونم کیه من رو می‌ترسونه، می‌ترسم سارا از پسه مأموریتش بر نیاد و این من باشم که دوباره این‌جا موندگار میشه.
سارا درب اتاق را باز کرد و با اشتیاق وارد شد، سپس از سیگار راجع به مأموریتش پرسید.
سیگار پاسخ داد:
- خوب گوش کنید بچه‌ها، این مأموریت شماست:
آتش کینه خانمان‌سوز است؛ اما تو با آن گرم شو.
دود آن سمیست؛ اما تو با آن مـست شو.
سارا با کلافگی گفت:
- معادلات فیزیک آسون‌تر از اینه. آخه کسی با دود مـست میشه؟
شکلات و خندید گفت:
- این یکی از همش آسون تر بود.
سارا با بی‌حوصلگی پرسید:
- خب بگو ببینم معنیش چیه؟ باید چیکار کنیم؟
- تو باید کینه‌ها رو بسوزونی و فراموش کنی و بعد به افتخار این کار؛ اون تک سیگار رو بکشی.
- اوه، هوشمندانه بود؛ اما باید تا فردا صبر کنید بچه‌ها.
آن‌‌ها از سارا دلیل را جویا شدند، سپس سارا گفت:
- با امروز، سه روز بیشتر تا سال نو نمونده و قراره امروز رو به یه خونه تکونی کوچیک اختصاص بدم. شما دوتا هم برین توی کیف و تا فردا منتظر باشید.
شکلات و سیگار، یا همان کارل و مایکل حرف سارا را قبول کردند و با کنار زدن اشیاع داخل کیف، کاری کردند تا برای هردوی آن‌ها جا باشد.
چون زیپ کیف را بسته بودند، همه جا تاریک بود و حوصله‌شان سر می‌رفت، پس کارل از مایکل پرسید:
- یادت میاد که دقیقاً چی شد؟ چطوری تبدیل شدی؟
سیگار با اشتیاق شروع به تعریف کردن کرد.
- بچه‌ها زنگ آخر توی مدرسه اذیتم می‌کردن و یه روز هلم دادن توی گِل‌های باغچه. همون‌طور که گریه می‌کردم و کنار دیوار نشسته بودم، یه صدایی صدام می‌کرد؛ یه سکه‌ی سخنگو!
شکلات دوباره پرسید:
- و حتماً یادت نمیاد که آخرین مأموریت چی بود؟
سیگار سرش را پایین انداخت و گفت:
- درسته، هیچ یادم نمیاد چی شد که به این روز افتادم.

 

[Rezi]

پارت نوزدهم:
شکلات دوباره پرسید:
- چیز دیگه‌ای یادت نمیاد؟
سیگار ادامه داد:
- نه، چند سالی میشه که توی اون کلیسام، حتی یادم نمیاد که واقعاً من کی بودم. هر بار سیگار‌ها تموم میشن روحم وارد یه سیگار دیگه میشه و دوباره و دوباره... . تو چطور کارل؟ برای تو چطور بود؟
شکلات به روی دنده خوابید و گفت:
- من خانواده فقیری داشتم و همیشه برای جشن‌ها آرزو می‌کردم پدرم برامون شکلات مغزدار بخره؛ اما هیچ‌وقت این اتفاق نیفتاد.
یه روز تعطیل تصمیم گرفتم به ایستگاه قطار شهر برم و برای به دست آوردن کمی پول آدامس بفروشم؛ ولی تا شب حتی یه دونه آدامس هم نفروختم.
شکلات چهره نارضایت‌مندی به خود گرفت و ادامه داد:
- هوا داشت تاریک میشد و من ناامیدانه راضی به این شدم که برگردم خونه تا استراحت کنم و فردا برای دبیرستان خواب‌آلود نباشم.
توی راه برگشت از نزدیک یه میوه فروشی رد می‌شدم، یهو دیدم یه سیب از بین سیب‌ها پرید روی زمین و رفت توی کوچه بن‌بست. اولش ترسیدم و فکر کردم یه کوتوله دیدم؛ اما کنجکاو شدم برم توی کوچه و سر از کارش در بیارم.
شکلات مکثی کرد و ادامه داد:
- از پشت دیوار سرک کشیدم و دیدم که اونم از پشت کیسه‌های زباله داره سرک می‌کشه، وقتی مطمئن شدم که یه سیب واقعیه رفتم به سمتش.
سیگار با اشتیاق پرسید:
- خب؟
ولی شکلات فقط همان‌ها را به یاد می‌آورد.
در نهایت، غروب آن روز سارا دوباره به اتاق برگشت و اسکیت برد شکسته‌اش را به همراه یک بطری کوچک گازوئیل، که از وانت پدرش کِش رفته بود را درون کیفش گذاشت و به دوستانش گفت:
- بچه‌ها، فردا یه کار دیگه هم هست که باید انجام بدیم.
سیگار و شکلات هم‌زمان گفتند:
- چه کاری؟
سارا جوب داد:
- مامان بزرگ گفت قرص‌هاش رو یادش رفته و فردا باید برم براش بیارمشون.
شکلات گفت:
- پس، فردا بعد از خداحافظی با مایکل می‌ریم خونهٔ مامان ‌بزرگت. اوه ببخشید! منظورم سیگار بود.
سارا خندید و گفت:
- چه زود برای همدیگه اسم گذاشتین؛ باشه فردا تو رو هم می‌برم.
سیگار نیشگونی از شکلات گرفت و به او تذکر داد که حواسش را جمع کند.
سارا خواست لباس‌های راحتی‌اش را بپوشد و کمی استراحت کند؛ ولی ناگهان پدرش درب اتاق رو محکم باز کرد و با فریاد وارد شد. او یک مشت ته سیگار در دست داشت و گفت:
- این همه ته سیگار زیر پنجره اتاقت توی حیاط پشتی چیکار می‌کنه ها!؟ از کی من ان‌قدر بی‌چاره شدم که دخترم سیگار می‌کشه؟ زود باش از خونه من برو بیرون!
سارا همیشه زیر پنجره را تمیز می‌کرد؛ اما این چند روزی که با شکلات آشنا شده بود کاملاً فراموش کرده بود که باید این کار را بکند.
سارا بی درنگ کیف‌اش را برداشت و به سمت درب خانه دوید، به سختی کفش‌اش را پوشید و از ترس پدرش دوباره شروع به دویدن کرد. سارا بدون توقف تا ایستگاه مترو دوید و از خستگی پشت سطل آشغال‌‌های مترو نشست.
صدای گریه‌های سارا قلب سیگار و شکلات را می‌فشرد،
شکلات گفت:
- انگار قراره زودتر از موئد مأموریت رو انجام بدیم.
سارا چشمانش را با آستین ژاکتش پاک کرد و گفت:
- لعنت بهش، لعنت به من. چطور یادم رفته اون‌جا رو تمیز کنم؟
و سپس زیپ کیف را برای شکلات و سیگار باز کرد و آن‌ها بیرون آمدند.
شکلات دست سارا را فشرد و گفت:
- غصه نخور سارا، وقتی می‌بینم گریه می‌کنی منم گریه‌ام می‌گیره.
از آن طرف سیگار هم دست دیگر سارا را گرفت و با چشمانش به او فهماند که وقت انجام مأموریت است.
سارا آن اطراف را گشت و چند تکه آجر پیدا کرد تا دور آتش بچیند، شکلات و سیگار هم با کمک هم چند تکه چوب خشک پیدا کردند و آوردند.

 

[Rezi]

پارت بیستم:
سارا تصمیم داشت تا چوب بیشتری فراهم کند که شب را تا صبح گرم سپری کند؛ اما شکلات پیشنهاد داد حالا که کلید خانه‌ی مادربزرگ را با خود دارند، بعد از مأموریت شب را آن‌جا بگذرانند. سارا از این پیشنهاد خوشش آمد و سپس، همه هیزم‌ها و همچنین اسکیت‌بردش را دور هم جمع کرد و گازوئیل را روی آن‌ها ریخت.
با جرقه فندک سارا، زبانه‌های آتش به هوا خاستند.
تق و توق آتش هر سه‌شان را به سکوت برده بود و رقص شعله‌های آتش، همه نگاه‌ها را به خود جلب کرده بود.
سارا روی دوپا نشسته بود و دستانش را گرم می‌کرد، شکلات از ترس آب شدن از پشت پای سارا به آتش سرک می‌کشید، مایکل آن یک نخ سیگار را از بسته خارج کرد و به سمت سارا گرفت و گفت:
- موفق باشی.
سارا سیگار را بین دو انگشتش گذاشت و با آتشی که رو به رویش بود آن را روشن کرد.
یک پُک عمیق از آن گرفت، سپس دود را در سینه‌اش برای چند ثانیه‌ای حبس کرد و بیرون داد.
سارا چشمانش را بست و با خود این‌گونه گفت:
- پدر، نمی‌تونم تو رو مسبب همه‌ی این بدبختی‌ها بدونم؛ ولی می‌دونم که تو هم بی تقصیر نیستی. اسکیت‌بردم با همه‌ی خاطراتی که باهاش دارم، به خاطر تو داره می‌سوزه پدر؛ اما من نمی‌تونم از تو کینه‌ای به دل داشته باشم، ناسلامتی تو پدرمی!
سارا‌ خیره به آسمان ابری شب، پک دیگری از سیگار گرفت و گفت:
- برای اولین بار امشب رو از خونه فراری شدم، امیدوارم فردا بهم زنگ بزنی و بگی بیا خونه دخترم، بگی دلت برام تنگ شده، بگی بدون یه دونه دخترت نمی‌تونی زندگی‌کنی؛ فقط امیدوارم.
سارا چشمانش را باز کرد و سیگارش را با ضربه انگشت شستش تکاند تا خاکستر آن بریزد.
دست و پاها و بقیه‌ی اجزای سیگار، ناپدید شده بودند و دیگر اثری از آن سیگار سخنگو نبود، جز بسته‌ی بی روح آن. شکلات به صورت بی روح سارا نگاهی انداخت و گفت:
- سیگارت چطور بود؟ حدس میزنم مرغوب بوده باشه.
سارا دستی به صورتش کشید و گفت:
- حتی مارلبرو هم انقد خوش طعم نیست، واقعاً بهترین سیگار عمرم رو دارم می‌کشم! فشارم یکم افتاده و حس آرامش دارم، خیلی وقته این احساسات بهم دست نمی‌داده.
شکلات نفس عمیقی کشید و گفت:
- آه، عجب زندگی‌ای داری سارا، یه روز خوب و خوش‌حال، یه روز هم این‌جوری؛ ولی قول میدم با خانواده آشتی میکنی باور کن.
سارا آخرین پک را مثل آخرین بوسه‌ای که از معشوقه‌ می‌گیرند، گرفت و ته سیگار‌ش را درون آتش پرتاب کرد. سیگار که مثل شکلات از دنیای ماورائی می‌‌آمد، مثل مخدری قوی بر روی سارا اثر کرد و تنِ خواب‌آلود سارا را به پهلوی سطل آشغال‌ تکیه داد تا او را بخواباند.
شکلات هم سرش را روی پای سارا گذاشت تا چرتی بزند.
ساعتی بعد، شکلات هراسان از خواب پرید و نفس‌نفس زنان به دنبال چیزی می‌گشت. آتش خاموش شده بود و نم‌نم باران شروع به باریدن گرفته بود، سوز سرما که سوار بر باد می‌آمد، حتی استخوان‌های شکلاتیِ شکلات را هم میلرزاند.
سارا نیز به خاطر سرما از خواب پرید و با دیدن شکلاتِ وحشت زده، ترسید و از شکلات پرسید:
- چی شده؟ چرا ان‌قدر ترسیدی؟
شکلات‌ که قصد آرام گرفتن نداشت، به سختی پاسخ داد:
- وای نه... نه این غیر ممکنه... .
سارا شکلات را بلند کرد و گفت:
- آروم باش بچه، واضح‌تر بگو ببینم چی میگی.
شکلات آب دهانش را قورت داد و گفت:
- اون قرص، اونی که فکر می‌کردیم نیست؛ اون اصلاً... .
شکلات این را که گفت از حال رفت و سارا هر کاری کرد نتوانست او را بیدار کند، پس تصمیم گرفت او را با خود به خانه مادربزرگ ببرد و آن‌جا از او مراقبت کند.

 

[Rezi]

پارت بیست و یکم:
خانه مادربزرگ در غرب شهر و در طبقه‌ دوم آپارتمان واقع بود، پس سارا برای رفتن به آن‌جا می‌بایست از آخرین اسکناس‌هایش استفاده کند و به خانه مادربزرگ برود.
سارا از جا برخاست و لباس‌های خاکی‌اش را تکاند، سپس به طرف خیابان حرکت کرد. سارا شام نخورده بود و کم‌کم دلش ضعف می‌رفت؛ اما این باعث نمی‌شد که بخواهد با باقی‌مانده پولش خوراکی بخرد.
رفته‌رفته باران شدیدتر میشد و در بین قطرات باران دانه‌های برف نیز دیده میشد؛ گویا این همان برف سال نو است. طولی نکشید که یک تاکسی برای سارا توقف کرد و او را سوار کرد. سارا در طول مسیر چشمش به قطرات باران بود که روی پنجره ماشین، یکی پس از دیگری لیز می‌خوردند و جایشان را به قطرات بعدی می‌دادند؛ اما او ذهنش جای دیگری بود.
اینکه با چه رویی می‌خواهد دوباره به خانه بازگردد و با خانواده‌اش چشم در چشم شود. ساعت تقریباً هشت شب بود و این افکار آرام‌آرام، سارا را به خواب می‌برد؛ ولی با صدای رسای راننده که صدایش می‌کرد:
- خانم... خانم! بیدار شید؛ رسیدیم.
او از خواب پرید و با دست‌پاچگی به دنبال پولش گشت و بلافاصله آن را سمت راننده تاکسی گرفت.
- بفرمایید.
کرایه تاکسی را حساب کرد و پیاده شد. نسبت دانه‌های برف از باران پیشی گرفته بود و باعث شده بود تا سارا از شدت سرما مجبور شود دوان‌دوان، به سمت ورودی آپارتمان برود.
رد شدن از بین سیل ماشین‌ها، پاچه‌های شلوارش را خیسه آب کرده بود و باعث پا درد سارا شده بود.
آپارتمان مثل خانه ارواح سوت و کور بود و انگار مهمانی امشب، میهمانی جز سارا نداشت. صدای برخورد باران و برف به پنجره‌های ساختمان، دلشوره سارا را دو چندان می‌کرد. سارا با خود فکر می‌کرد:
- یادم نمیاد این‌جا انقدر سوت و کور باشه، عجیبه که حتی همسایه‌ها هم ساکت؛ ولی فکر نکنم چیز نگران کننده‌ای باشه.
سارا رو به روی درب ورودی واحد دوم بود، دربی چوبی با خطوط هندسی ساده روی آن. قبل از این‌که سارا کلید را وارد حفره‌ی قفل کند، شکلات با سرفه صدایش کرد و گفت:
- سارا... باید حرف بزنیم... .
سارا فوراً شکلات را از کیفش بیرون آورد و با دیدن چهره رنگ پریده و نیمه‌جان او، ترس بیش از پیش دامانش گرفت.
سارا با نگاهی نگران به شکلات گفت:
- چرا رنگت پریده؟ مثل زردچوبه شدی، چرا هی از حال میری و زنده میشی؟ چت شده؟
شکلات به سختی پاسخ داد:
- یه تیکه دیگه ازم بخور... .
سارا سومین تکه را از شکلات جدا کرد و بلعید و دید که شکلات هوشیارتر می‌شود. شکلات با تردید گفت:
- فکر کنم قرص رو دیدم، اون با همه فرق داره.
سارا با آرامش پاسخ داد:
- خب حالا این خانم یا آقای قرص رو کجا می‌تونیم پیدا کنیم؟ اصلاً بگو ببینم توی خواب چی دیدی که اون‌طوری پریشون شده بودی؟
شکلات دوباره دچار آن حس اضطراب شد و بعد از کلنجارهای متوالی با خودش به سارا گفت:
- گوش کن سارا، من نمی‌دونم این چرخه انتخاب اشیاء برای ارواح چطور کار می‌کنه؛ اما می‌دونم که اشیاء چیز‌‌هایی مثل تنقلات و سیگار نیستن.
سارا با کنایه جواب داد:
- حتماً قراره بریم سراغ شربت سرماخوردگی.
شکلات سری تکان داد و با حرص گفت:
- نه! اون زن یه قرص برای مشکلات قلبیه و تو باید ازش بخوری، متأسفم سارا... .
این پاسخ شکلات، سارا را برای مدتی به فکر فرو برد و بعد این‌گونه پاسخ داد:
- پس این آخرِ خطه.
شکلات برای دلداری دادن گفت:
- سارا تو مجبور نیستی این کار رو بکنی، من رو تا آخر بخور و من به یه جای دیگه فرستاده میشم و یه نفر دیگه پیدا می‌کنم و... .
سارا حرفش را قطع کرد و گفت:
- گفتی اون کجاست؟

 

[Rezi]

پارت بیست و دومم:
و بلافاصله درب را باز کرد و داخل شد، کلید چراغ‌ها را فشرد و محیط خانه را روشن کرد. خانه‌ای مرتب و گرم با گلیم‌هایی رنگارنگ و گلدان‌هایی سبز و سرحال در همه‌جای خانه. آن منزل جز یک نشیمن کوچک با یک میز و یک مبل و آشپزخانه‌ای کوچک‌تر چیزی نداشت.
شکلات در جواب گفت:
- اون همین‌جاست، توی کابینت دارو‌ها.
سارا شکلات را روی میز کوچک چوبی گذاشت، درجه شوفاژ را کمی بیشتر کرد و روی مبل نشست.
او با قیافه‌ای عبوس و بی اعتنا به همه چیز، پاسخی به شکلات نداد و خیره به گوشه‌ای، فقط به تیک‌تاک‌های ساعت دیواری گوش‌ می‌داد.
شکلات پس از مدتی سکوت را شکست و گفت:
- سارا این رو بدون که من با خورده شدنم و شروع دوباره‌ام مشکلی ندارم؛ ولی این دیدار می‌تونه به قیمت جونت تموم بشه.
سارا به سمت شکلات چرخید و گفت:
- حالا که من بخشی از این چرخه شدم، بذار خودم راجبش تصمیم بگیرم.
سپس بلند شد و به سمت کمد دارو‌ها رفت و آن را باز کرد.
قوطی قرص پاهایش را روی هم انداخته بود و همان جا لم داده بود. قرص با لبخندی که روی صورت داشت، هر فردی را در برخورد اول مجذوب خود می‌کرد. او بر خلاف بقیه چیز‌هایی که تاکنون دیدیم، چشمانش مژه و ابرو داشت.
قرص با دیدن سارا از جایش بلند شد و چند قدمی جلو آمد و با همان لبخند گفت:
- به‌به! از دیدنتون خیلی خوش‌حالم، حالا لطفاً من رو پایین بذار ممنونم.
سارا با کنایه پرسید:
- تو شهر شما سلام نمی‌کنن نه؟
قرص با لوندی پاسخ داد:
- از کی تا حالا اول بزرگترها به کوچیکترها سلام می‌کنن، ها؟
سارا قرص را بلند کرد و روی میز درکنار شکلات گذاشت و خودش هم روی مبل رو به رویشان نشست، سپس گفت:
- خب خانم بزرگ، بگو ببینم مأموریت چیه؟
شکلات گوشه چشمی به قرص کرد و گفت:
- مأموریت هرچی که هست سارا قرار نیست کاری برات بکنه.
قرص جاخورد و گفت:
- تو می‌خوای تو این دنیا بمونی؟ خب بمون نوش جونت؛ ولی لطفاً چوب لای چرخ بقیه نکن.
قرص در جواب گفت:
- چطور می‌تونی زندگی یکی دیگه رو فدای زندگی خودت کنی؟ این خیلی خودخواهانه‌س، من نمی‌تونم قبول کنم. اما می‌تونم امیدوار باشم دفعه بعدی گیر کسی مثل تو نیفتم.
قرص به سمت شکلات برگشت و عاجزانه گفت:
- چطور می‌تونی این شانس زندگیت رو از دست بدی؟ چطور می‌تونی این چرخه رو دوباره تحمل کنی؟ تو اصلاً راجع به من چی می‌دونی؟ تو چه می‌دونی که من چند بار چرخه برام تکرار شده که حالا خودخواهانه به دنبال حقمم؟
قرص که با سکوت حضار و نگاه‌های سنگین مواجه شده بود ادامه داد:
- فقط سه بار همه‌ی قرص‌ها رو خودم خوردم تا متوجه شدم که سرنوشت قرصه و تغییری نمی‌کنه، دو بار هم چرخه به من، یعنی مرحله آخر رسید و مترجم مأموریت، مثل تو با دلسوزی همه چیز رو خراب کرد؛ اما این‌بار نوبت منه!
سارا سکوت‌اش را شکست و گفت:
- حالا بگو ببینم مأموریت چیه؟ شاید انقدر‌ها هم سخت نباشه.
قرص با لبخندی ترسناک گفت:
- و همانا وقتی فهمیدید که مشکلات دائمیتان راه حلی آسان داشته‌اند، با لبخند به پیشوازش خواهید رفت.
شکلات که رفته بود گوشه میز و پشت به جمع نشسته بود، سریع برخاست و به سمت قرص دوید، سپس بلند گفت:
- نه امکان نداره یه مأموریت به منتهی مرگ بشه. حتماً یه اشتباهی شده چطور ممکنه؟ دوباره فکر کن، دوباره مأموریت رو بگو!
قرص با خونسردی جواب داد:
- همین بود، نه کمتر و نه بیشتر.
شکلات متحیرانه طول میز را قدم میزد و پشت سر هم دستی به صورت و موهایش می‌کشید.

 

[Rezi]

پارت بیست و سوم:
سارا از شکلات پرسید:
- حالا قراره بمیرم یا نه؟
شکلات راه رفتنش را متوقف کرد و پاسخ داد:
- راه حل آسان برای مشکلات دائمی همون مرگه؛ ولی آیا تو با لبخند به سمتش میری؟
سارا در آن لحظه چیزی برای از دست دادن در کوله بارش نمی‌دید، به جز جان ناقابل‌اش که آن را هم در ازای آزادی دو روح دیگر می‌داد. نه روی برگشتن را داشت و نه توان ماندن. هر کجا استخدام میشد، طولی نمی‌کشید و اخراج میشد، با درس خواندن هم به جایی نرسیده بود و در همان بیست سالگی خود را بی عرضه و بی‌ارزش می‌دانست.
سارا بعد از این افکار، سرش را بالا گرفت و گفت:
- شاید اون طرف چیز بهتری منتظرم باشه، یه چیز آسون‌تر و جذاب‌تر.
شکلات گفت:
- یه بار دیگه هم بهت میگم سارا، تو مجبور نیستی این‌ کار رو بکنی، دارو‌های مادربزرگت رو بردار و از این خونه برو بیرون.
سارا پاسخ داد:
- انقدر ترسو نباش بچه. حالا بگو ببینم چطور باید انجامش داد؟
شکلات نفس عمیقی کشید و با بغض گفت:
- فقط به یه لیوان آب احتیاج داری و یه قرص.
قرص با عشوه سر خود را باز کرد و یک دانه قرص برداشت و به سمت سارا گرفت، سپس با اشتیاق گفت:
- بفرمایید! امیدوارم دیگه هیچوقت مجبور نباشیم همدیگه رو ملاقات کنیم، این‌طور نیست دوستان؟
ولی کسی رغبتی به پاسخ دادن نداشت. سارا قرص را از دست خانمِ قرص گرفت و به آشپزخانه رفت تا لیوان آبی بردارد. در همین فرصت، قرص به شکلات گفت:
- چقدر ناراحت به نظر میای کارل، نکنه به همراهت دل بستی؟
شکلات با عصبانیت گفت:
- تو حتی نمی‌تونی تصور کنی من و سارا چه سختی‌‌هایی رو با هم پشت سر گذاشتیم تا به این‌جا برسیم و حالا اون قراره بمیره! می‌فهمی؟ بمیره! راستی، اسم من رو از کجا می‌دونی؟ اصلاً اسم خودت چیه؟
قرص خندید و گفت:
- من از کجا می‌دونم؟ من خودم صاحب و تولید کننده همه اون خواب‌هام، معلومه که اسمم "سوزانِ". انگار عوامل چرخه رو فراموش کردی، عشق و عاشقی عقل از سرت پرونده ها!
شکلات با مشت‌های گره شده گفت:
- پس سوزان تویی، روح ترد شده. تو ترد شدی سعی نکن برگردی، بیخیال شو و بیا دختره رو هم منصرف کنیم.
سوزان با عشوه گفت:
- می‌تونی "سوزی" صدام کنی عزیزم و باید بگم که نه، من چرخه رو کامل می‌کنم حتی اگه به قیمت جون شخص دیگه‌ای باشه.
شکلات با عجله از تخت پایین پرید و گفت:
- خودم بهش میگم که تو یه دروغگوئی!
در همین حین، سارا رو به روی سینک ظرفشویی لیوانش را پر کرده بود و زیر ل*ب چنین می‌گفت:
- دنیا این‌طوری برای من چرخیده، پس حتماً قسمتم اینه نه؟ هرچند ترسی از انجام دادنش ندارم، نه اینکه نداشته باشم یه کم می‌ترسم دروغ نمیگم؛ اما بیا نیمه پر لیوان رو ببینیم.
و سارا قرص را قورت داد. شکلات به آشپزخانه رسید؛ ولی در کسری از ثانیه دست و پاها و صورت و هر چیز جانبی که داشت، به یکباره محو شدند و جسم بی روحش روی سرامیک‌های آشپزخانه سُر خورد و جلوی پای سارا افتاد.
سارا همانند اولین دیدارش با شکلات، چیزی که می‌دید را باور نداشت. دیدن شکلات آن هم بی روح و بی جنب و جوش، شوک‌ عجیبی به سارا وارد کرد.
سارا با تلوتلو از آشپزخانه خارج شد و دید که قوطی قرص هم مانند شکلات ساکت و بی روح است. انگار که آن خواب اشیاء سخنگو بالأخره پایان یافته؛ اما زمان آن رسیده بود که سارا در واقعیت به خواب برود، آن هم یک خواب ابدی.