روانشناسی نام کتاب : کار کردن _ نویسنده : جمیزوستلی (براساس تالیف گرجیف) مترجم : مجید آصفی * تایپیست : mahban

[mahban]

***

نام کتاب : کار کردن

نویسنده : جمیزوستلی (براساس تالیف گرجیف)

مترجم : مجید آصفی

ناشر: کلام شیدا

تایپیست : @mahban

( کتاب "کار کردن" براساس تالیف گرجیف میباشد)


****​

 

[mahban]

سخن ناشر

این کتاب که نویسنده آن، یکی از شاگردان و همراهان اساتیدی چون گرجیف و اسپنسکی می باشد، مکملی است بی نظیر و ارزشمند، که در حقیقت به رمزگشایی اصطلاحات و دایره لغات به کار گرفته شده توسط آن بزرگان پرداخته است.
در این کتاب سطوح مختلف آگاهی که انسان در حال گذر آنهاست، به زیبایی تشریح شده و از طريق مثال های ملموس در زندگی، به روشی استادانه و کاربردی گشته تا از طریق به کارگیری تمریناتی مناسب تجربه شوند، تا انسان قرن حاضر بتواند ردپای حقیقت و قوانین معنوی را در اتفاقات ساده روزمره حس کرده و به شناخت برسد.

هدفگیری این مجموعه ارزشمند را می توان ایجاد نگرشی علمی و قانونمند در راستای درک مباحث عرفانی دانست، تا از شکل گیری نقطه نظرات ساده لوحانه و خرافاتی پرهیز گردد و انسان بدون اتلاف وقت و انرژی به شناختی درونی و حقیقی از ماهیت اصلی خویش، نائل آید.
از دیگر خصوصیات بارز در این را*ب*طه، زحمات ارزشمندی است که بر روی اصول حاکم بر ذهن انجام رسیده و ثمره آن، تجارب ارزنده ای است که برای گروه هایی با هدفی مشابه، چون خودشناسی و خودسازی باقی مانده است.
انتشارات کلام شیدا مفتخر است اعلام نماید از این مجموعه، دو اثر دیگر با نام های 《طرحی نو بر جهان هستی》 و 《در جستجوی معجزه》 نوشته 《اسپنسکی》 آماده چاپ می باشد.

رضا آرزو.

 

[mahban]

ترس از موقعیت

جرج گرجیف و پیتر اسپنسکی، میراثی غنی از تفکر عملی را، برای ما به ارمغان آوردند. اندیشه هایی که آنها به جهان غرب آوردند نه از آنها سرچشمه گرفته و نه از هیچ انسان دیگر، بلکه آنها بیشتر اصولی کیهانی هستند که بطور وسیع، به زبان ها و اشکال گوناگون در این سیاره پخش گردیده اند. اصولی که از سر چشمه ایی برتر نشأت گرفته اند. گرجیف هنگامی که جوان بود، در جستجوی مدارس 《رازورزانگی》به مکان های آموزش خردکهن در شرق سفر کرد. او در میانسالی به غرب بازگشت تا ظاهرا به دستور معلمان اش این اندیشه ها را به غرب یعنی جایی که از آنها خبری نبود، باز گرداند. پیتر آسپنسكی فیلسوف، سخنران و روزنامه نگار روسی، درست در خلال انقلاب بلشویک ها با او ملاقات کرد و شروع به آموختن نمود. گرجیف و آسپنسکی همراه با گروهی از شاگردان شان از آشوب انقلاب به اروپای غربی و آمریکا گریختند و مابقی عمرشان را در آنجا صرف آموزش این اندیشه ها به کسانی نمودند که به آنها گوش فرا می دادند.

 

[mahban]

همراه شدن گرجیف و آسپنسکی، اتصال شرق و غرب بود. گرجیف یک ساحر بود. یک صوفی مرموز و غریبی که عمیقا در زبان های نمادین، تمثیلی و استعاری شرق نفوذ کرده بود و آسپنسکی، یک تربیت شده کامل خرد غربی بود. نمادگرایی تمثیلی تفکر شرقی توسط آسپنسکی به زبان منطقی، عقلی و روانشناختی برگردان و ترجمه شد. در این فرایند آموزه های بسیار متنوع تفكر شرقی، درون یک نظام واحد ترکیب گردید که آن را 《راه چهارم》 نامیدند. این نظام در سه کتاب به چاپ رسید: روانشناسی 《تحول ممکن انسان》، که شامل پنج سخنرانی معارفه ایی است. در 《جستجوی معجزه》، آموزش کاملی که با هشت سال شاگردی آسپنسکی نزد گرجیف به هم تنیده شده است. 《راه چهارم》 که گردآوری موضوعی یادداشت های آسپنسکی در طول آموزش های بیست ساله اش در انگلستان می باشد.

از زمان این دوانسان فوق عادی، بسیاری از چیزهای روی زمین دگرگون شده است. ذهن ها و قلب های بسیاری بسط یافته و یا در حال بسط یافتن است. خردکهن احیاء گردیده و به سادگی در قفسه های کتاب های متافیزیکی فروشگاه ها قابل دسترسی است، آن در کنار بسیاری از اطلاعات دیگر و از طریق منابع بسیار متنوعی آشکار گردیده است. هیچ یک از این پیشرفت ها و توسعه ها، به هیچ عنوان دانش انتقال یافته به ما توسط گرجیف و آسپنسکی را باطل نمی کند. در نظر من، آنچه که اکنون روی می دهد، تجديد حيات اصول ارائه شده توسط این دو انسان به ماست.

ضرورت دارد جنبش عصر جدید، این اصول را در فرآیند خود با هم یکی کند تا آنها اساسی و کاربردی باقی بمانند. بسیاری از آموزش ها و نوشته هایی که ما امروز با آنها رو به رو هستیم، اندیشه ها و امکاناتی را در برابر ما گشوده اند بی آنکه روش های عملی و کاربردی دستیابی به این امکانات را بیان دارند. آنها در خدمت بسط اندیشه و هشیاری ما هستند. آنها اندیشه و سخن گفتن را در ما افزایش می دهند، هر چند که برخی از آنها به چیزی در درون ما اشاره می کنند که ما را از تجربه ی مستقیم آنچه که آنها بر آن متمرکز گردیده اند باز می دارد. چیزی که خاطره زندگی های گذشته است، توان تمرکز انرژی از طریق یک کریستال است و یا به سادگی فقط زندگی کردن در 《لحظه》 است.

 

[mahban]

ارزیابی صادقانه، توان و استعداد فرد برای زندگی در لحظه را آشکار می سازد چیزی که به تنهایی دشوارترین کار برای انجام دادن است. علت چیست؟ چگونه است که ما می توانیم 《بودش مان》 را درون حال، فقط برای چند ثانیه متمرکز کنیم. و اتصال را به طور پراکنده احساس کنیم و اصولا اتصال چه معنایی دارد؟

آیا افرادی که درباره‌ی چنین مطالبی می نویسند با ما تفاوت دارند؟ و آیا ما برای تجربه ایی معجزه نیاز به نوعی اصلاح و تنظیم ژنتیکی داریم؟ آیا تجربه ایی عرفانی برای یک فرد عادی قابل دسترس و یا ممکن است؟ پاسخ تمام اینها 《بله》 می باشد، به شرط آنکه شما مشتاق کار بر روی آن باشید. هیچ اکسیر و نوشداروی ی وجود ندارد، هیچ گونه تثبيت و پابرجایی سریع ممکن نیست، هیچ خوشنودی آنی بدست نمی آید، هیچ دارو (آن طور که ما در دوران دارویی کشف کرده ایم) و هیچ دستورالعملی که فرد را برای همیشه به كيفیت روشن ضمیری ارتقاء دهد وجود ندارد.

بسط لحظات کوتاهی که ما از یک حالت بیدار شده تر تجربه می کنیم امکان پذیر است، به شرط آنکه برای مشاهده عميق خودمان و موقعیتی که در آن قرار داریم و به منظور آشکار ساختن موانعی که در جهان درونی مان موجود است اشتیاق نشان دهیم. اینها باز دارنده هشیاری عمیق تر نسبت به آنچه که هستیم و نیز چه بود و ماهیت موقعیت مان می باشند. این سفر نه می تواند به آسانی انجام شود و نه تضمينى در آن وجود دارد. یک سفر کوتاه نیست، بلکه سفری برای تمام عمر و پس از آن می باشد و بخش عمده این سفر عملا نامطلوب و ناخوشایند است. با این همه، مشاهده و درک آن تجربه كاملا لذت بخش است. نخستین مرحله این ماجراجویی، نگاه کردن به چیزها، همانگونه که هستند می باشد.

 

[mahban]

بشریت آنگونه که ما تشخیص داده ایم....

شرایط بشر، مورد داوری های بسیاری قرار گرفته است. در این مقدمه، قصد ما انباشتگی بیشتر این توده نیست؛ بلکه فقط بیان پاره ایی حقایق روشن است.
تمدن ما اکنون، همانطور که در اوج رشد و توسعه اش قرار دارد در لبه انهدام و نابودی هم به سر می برد. ما تکنولوژیی به وجود آورده ایم که انسان ها را به میان فضا پرتاب کرده است، ماشین هایی اختراع کرده ایم که تفکر معمول ما را به عهده گرفته اند، ارتباطات دیداری برابر با سرعت نور را در جهان برپا داشته ایم، به سفرهای فردی بسیار سریع دست یافته ایم، در اسرار اتم نفوذ نموده ایم، قلب های مصنوعی و چیزهای دیگر درست کرده ایم. این فهرستی شگفت آور است. ما همچنین با اعتیاد توده ایی به مواد مخدر، فس*اد سیاسی همه جاگیر، نابودی هسته ایی تصادفی بیماری های ناعلاج و کشنده ی ناشی از روابط جنسی، گرسنگی جنگ های چریکی و ارعابگری روبرو هستیم. و این یک فهرست طولانی و شگفت آور دیگر است. زندگی فردی در این شرایط با طیف وسیعی از فرصت طلبی ها و وسوسه ها مواجه گردیده که در فرا-انگیزشی امروز، به خاطر درخواست های پرفشار اجتماع فرهنگمان، به درون رخوت و آشفتگی فرو می رود.

با این همه، در میان آنچه که زوالی نومیدانه به نظر می رسد، مسیر متفاوتی آشکار می گردد. بسیاری از مردمانی که در تمدن غرب زندگی می کنند به حرفه های غیرمادی علاقه مند شده اند. این رشد و توسعه را 《جنبش عصر جدید》 نامیده اند که عملا بازگشتی است به عهد عتیق، به حرفه ایی بی انتهای روشن ضمیری. فقط تفاوت در این است که در دوران کهن، تنها معدود افرادی می توانستند به چنين پرسش هایی دست یابند. امروزه به خاطر پیشرفت های تکنولوژیکی، حرفه و دنباله روی از روشن ضمیری چیزی است که هر شهروند معمولی می تواند آن را به عهده بگیرد. بنابراین رشد سریع فرهنگ های فرعی، ارزش های مرتبط با آنچه که 《پندار》 نامیده می شوند را کنار نهاده و جستجو برای حقیقت را برگزیده است.

 

[mahban]

در آغاز، این جستجو ممکن است به خاطر 《شیفتگی به اسرار گرایی》 پیش رود. ذهن برای پذیرش مفاهیم جدید (قدیمی اما گم شده) و مرتبط با ماهیت واقعیت، مثل 《تجسم دوباره》، بسط یافته است. در سطحى عيمق تر، جستجو به خاطر نارضایتی از آنچه که به نظر می رسد 《پندار》 عرضه می دارد اما بدان عمل نمی کند، برانگیخته می شود. تکنولوژی ما به بسیاری فرصت تجربه پاره ایی از خواسته های مادی شان را اعطا کرده است. برای بسیاری تشخيص و تحقق رویاهای شان سبب احساس تهی بودن گردیده و این احساس آنها را تا بدانجا رسانده که فکر کنند برای زندگی چیزهای بیشتری لازم است. این کیفیت، احساس بیداری را تحریک می کند تا برای یافتن سطوح عمیق تر معنا در تجربه ی زندگی، حرکت آغاز شود.

جستجو ممکن است برای مدتی ادامه یاید، و همچنان جستجوگر به سختی از میان طیف وسیعی از نوشته ها و تکنیک ها و همایش های قابل حصول گذر کند. این جستجو ممکن است اعتیادآور باشد و تا هنگامی که جستجوگر، گروهی پا برجا را پیدا نکند که با ساختاری از دانش او را به جهان درونی اش هدایت کنند، فقط ذهنش را انباشته از کلمات و افکار جديد کرده است؛ در حالی که زندگی اش همچون قبل همچنان تهی باقی می ماند. هر جا که برویم و هر کاری که انجام دهیم همچنان با خودمان مواجه خواهیم بود. ما در قلمروهای جدید برای یافتن خودمان به رسم مدارها و مسیرها ادامه می دهیم، اما همین حالا و یا بعداً، دوباره به جای نخست مان برمی گردیم.

 

[mahban]

هنگامی که این کیفیت روی می دهد و ما آن را تشخيص می دهیم، 《وحشت از موقعیت》 میخكوب مان می کند. اینجا، روزنه ایی بر روی ما باز می شود تا درک کنیم برخلاف آنچه که تصور می کنیم، زندگی در کنترل ما نیست. و این هنگامی است که ما ناتوانی مان را در برابر 《چرخ زندگی》 تجربه می کنیم و برای کار آماده می شویم. حالا ممکن است چیزی تازه اتفاق بیفتد. اکنون موقعیتی برای معجزه آماده گردیده است.

در اینجا ضروری است بگوییم آنچه که از این مطلب دریافت می گردد را نباید باور کنیم!!

بزرگترین خطایی که ما افراد بشر مرتکب می شویم، پذیرش کورکورانه نظريات بعضی از مراجع است. مثلا بسیاری از ما هرچه را که به چاپ می رسد باور می کنیم. از سوی دیگر، نباید هرچه را که پیشنهاد میشود نپذیریم. 《شکاک بودن》، همانقدر برای روان بشری مخرب است که 《ساده بودن》. سومین حالت این است. 《آنچه پیشنهاد می شود را در حالت خنثی نگاه کن، نه بپذیر و نه رد کن》. این حالت فرصتی برای تحقیق و رسیدگی به وجود می آورد: 《همه چیز را تحقیق و بررسی کن، هیچ چیز را باور نکن مگر بررسی شده باشد.》 هنگامی که این نسخه دنبال شود، اندیشه هایی که بررسی و تحقیق گردیده اند متعلق به ما می شوند، و ما آنها را تصرف می کنیم. هیچ کس نمی تواند آنها را از ما بگیرد. در مقابل تمام امکانات گشوده باش و به رشد، شتاب ببخش.

 

[mahban]

ما کامل نیستیم

مسیر رو به کشف اینکه ما واقعا چه چیزی هستیم، ناشناخته است. اینکه ما واقعا چه چیزی هستیم، جنبه ناشناخته سفر ما است. حرکت ما در امتداد این راه برای این است که : برای خود آشکار سازیم چه چیزی نیستیم. 'پندار بیرونی نیست، بلکه درونی است. وظیفه ما به حفاری می ماند که با یک بلوک مرمر خام روبرو شده است. شهود و معجزه درون او می داند درون این تکه سنگ، یک کار شگفت هنری نهفته است. حرفه او ساده است. او باید آنچه که جزء تندیس نیست را از تکه سنگ جدا کند. به تدريج و ذره ذره، تصویر درون سنگ خودش را آشکار میسازد. وظیفه ما هم به عنوان جستجوگر همین است. ما باید از جهان درونی مان آنچه را که آگاهی برتر نیست حذف کنیم. همچنان که ما کارمان را آرام آرام ادامه می دهیم، معجزه با آنچه که ما آغاز کرده ایم آغاز می گردد.

آن چیزی نخواهد بود که ما توقع داریم، زیرا چگونه می توانیم توقع چیزی را داشته باشیم که برای ما ناشناخته است؟
بنابراین ما اقدام به شناسایی پندار درونی می کنیم. ما باید مشخص کنیم کجا هستیم و زیربنایی درست کنیم که مناسب و محکم باشد. ما نباید متوقع باشیم برای ساخت بنایی ده طبقه از همان آغاز آن را با موفقیت برپا داشته و به اوج ابرها برسانیم. نخست باید زیربنایی عمیق در زمین ایجاد کنیم. از این رو، ابتدا دستهای مان کثیف خواهد شد. ما به درون زمین می رویم و در می یابیم، باورهایی درباره خودمان داریم که حقیقت ندارند. اینها پندارهایی هستند که ما درباره خودمان ساخته ایم. آنها همچون فردیت برای ما یگانه و انحصاری نیستند، بلکه بطور کامل توسط غالب افرادی که هنوز بیدار نشده اند، ساخته و منتقل می شوند.

 

[mahban]

نخستین پنداری که باید با آن مواجه شد این است که ما تصور می کنیم کامل هستیم و در تمامیت قرار داریم. این باور، به این معناست که هیچ چیز ورای تجربه اکنون ما وجود ندارد، اینکه ما در تمام عمر و زندگی مان همان چیزی که اکنون هستیم، باقی خواهیم بود. ما همه به واسطه نمونه هایی که در اطراف مان و سراسر تاريخ وجود دارد می دانیم افرادی هستند که تلاش می کنند برای خودشان چیزی متفاوت باشند. افرادی خاص که آموخته اند به نوعی خودشان را متحول سازند و بر محدودیت های تحميل شده به واسطه ی شرایط فائق آمده و رها گردند. این افراد قادر هستند به خرد پنهان شده در درون شان دست یازیده و آن را بسط دهند. هر یک از ما در درون قلب هایمان آرزومندیم چیزی مشابه برای مان 《روی دهد》. به هرحال ممکن است فکر کنیم که چنین استعداد نهانی وجود ندارد، و یا چنین افرادی شانس آورده اند.

أغلب افراد بشر که در روی زمین راه می روند با خود هدیه یا هدایایی آورده اند. ما همه می توانیم چیزی بیش از آنچه اکنون نشان می دهیم، باشیم. هر یک از ما می توانیم تواناتر از آنچه که اکنون هستيم باشیم، هم از دیدگاه جهان بیرونی، و هم به ویژه از منظر جهان درونی. قدرت ها، عملکردها و توانایی های بالقوه ایی در درون ما وجود دارد که فقط می تواند از طریق تلاش های خودمان بسط یابد. آنها برای ما 《اتفاق》 نخواهند افتاد!