محمد محسن تاجر در انتهای سخنان اش، گفته بود باید درباره گل سرخ بیندیشم! با تب و تاب هر کتابی را که در دسترس ام بود جستوجو کردم تا بفهمم که او چه منظوری داشته است. دریافتم که نام گل سرخ در اکثر اشعار و کتاب ها آمده. البته همچون استعاره ای به هنگام صحبت از معشوق.
«گل سرخ بغداد» اسم یا لقبی بود که به شیخ عبدالقادر گیلانی، پایه گذار طریقت درویشان قادری داده بودند. کلمه ی عربی گل سرخ «ورده» Vard اختلافی خیلی جزئی با واژه ی «ورد» Verd دارد که به معنی تذکر و تکرار اسم های مقدس خداوند (اسماء الله) است. به نظر می رسد که گل سرخ اشعار و حکایات، تمثیلی از مقصد و هدفی است که صوفیان می خواهند به آن برسند. آنها خودشان را به بلبل تشبیه می کنند که م*س*ت جمال گل است.
و بدین ترتیب تصمیم گرفتم آنقدر ادبیات صوفیه را بخوانم تا لااقل درک اندکی از دانش آنها پیدا کنم و آنگاه برای یافتن قاضی حیدرگل به حمص بروم.
مثنوی مولانا را برای مطالعه برگزیدم. نه این که با بی پروایی خیال میکردم آنقدر تکامل یافته ام که بتوانم این متن عظيم و حجیم صوفیه را درک کنم، بلکه چون ترجمه انگلیسی خوبی از آن در دسترس بود و نیز متن فارسی آن را هم داشتم و می توانستم هر جا که مشکلی پیش می آمده با آن مقایسه کنم.
«گل سرخ بغداد» اسم یا لقبی بود که به شیخ عبدالقادر گیلانی، پایه گذار طریقت درویشان قادری داده بودند. کلمه ی عربی گل سرخ «ورده» Vard اختلافی خیلی جزئی با واژه ی «ورد» Verd دارد که به معنی تذکر و تکرار اسم های مقدس خداوند (اسماء الله) است. به نظر می رسد که گل سرخ اشعار و حکایات، تمثیلی از مقصد و هدفی است که صوفیان می خواهند به آن برسند. آنها خودشان را به بلبل تشبیه می کنند که م*س*ت جمال گل است.
و بدین ترتیب تصمیم گرفتم آنقدر ادبیات صوفیه را بخوانم تا لااقل درک اندکی از دانش آنها پیدا کنم و آنگاه برای یافتن قاضی حیدرگل به حمص بروم.
مثنوی مولانا را برای مطالعه برگزیدم. نه این که با بی پروایی خیال میکردم آنقدر تکامل یافته ام که بتوانم این متن عظيم و حجیم صوفیه را درک کنم، بلکه چون ترجمه انگلیسی خوبی از آن در دسترس بود و نیز متن فارسی آن را هم داشتم و می توانستم هر جا که مشکلی پیش می آمده با آن مقایسه کنم.
