روزی فرا خواهد رسید که من هیچ مردی را نخواهم دید. دستان تو، روح خسته‌ی مرا از عشق اشباع کرد. با آمدنت همانند بارانی بودی و من همانند کویری که به من جان بخشیدی. بغض گلویم یک معجزه‌ست که به تو زندگی را می‌بخشد. آبان ماه زندگی من تمام شد؛ ولی تو آبان ماه را آغازت بدان و هم‌چنان با روح خسته‌ی من به زندگی‌ات ادامه بده.
سیزدهم | اثر زری کاربر انجمن رمان‌نویسی بوکینو
- نویسنده موضوع ARNICA
- تاریخ شروع
- پاسخها 23
- بازدیدها 240
زندگی من به تنهایی‌ها وابسته‌ست؛ اما با تنهایی‌های تو و نبودنت کنار نیامد. عشق رفت و جایش را به تنهایی و نبودنت داد و شیشه‌ی عشق شکست و زندگی‌ام سرشار از غم شد. نه در رویاهایم تو را می‌بینم و نه در آسمان مثل پرنده. من تو را بی‌رویا و بی‌پروا در کنار خود احساس می‌کنم و در تنهایی‌هایم غم‌هایم را فریاد می‌زنم.
من با وسعت تمام لحظه‌ها، خاطره‌هایمان را مرور می‌کنم و یک احساس بی‌پایان مرا از عشق تو محصور کرده است. تا خط آخر که نامش جدایی بود، آخرین خط زندگی‌مان را نشانت می‌دهم. این‌جا آخر خط نیست، زیرا اول خط است. من از آبان ماه هر لحظه از عشق تو زنده می‌شوم و از نبودنت می‌میرم.
