دفتر شــعر سوگاتا | رها سلطانی

[*RaHa._]

•••به نام او که دل را آفرید، تا در آغوش بی‌کسی، شعر شویم•••

نام اثر: سوگاتا*
ژانر کتاب: تراژدی
شاعر: رها سلطانی
قالب: سپید
ناظر: @Narin ✿
خلاصه: سوگاتا سفری است به عمق شب‌های بی‌صدا،
جایی که تنهایی چون مه سنگین می‌خزد
و سکوت، زبان بی‌کلام درد است.
این‌جا هر شعر، زمزمه‌ای از دل تاریکی‌ست،
از انتظار و شکستن،
از جستجو و تردید،
از اشکی که به نور بدل می‌شود.
«سوگاتا» نام راهی‌ست،
راهی که از سردی شب عبور می‌کند
و به روشنایی درون می‌رسد؛
به شکوفایی نوری که حتی در خاموشی می‌درخشد... .

__________________________
*سوگاتا: کسی که راه نیکو و روشن را پیموده، از تاریکی جهل عبور کرده و به آگاهی و روشنایی رسیده است.
این کلمه یادآور سفر درونی و تحول روحی و نشانه‌ی گذر از تنهایی و سکوت به سوی نور و بیداری است.

 

[Melina.N]

شاعر گرامی، از شما متشکریم که انجمن بوکینو را جهت انتشار آثار خود انتخاب کرده‌اید.​

---

خواهشمندیم قبل از تایپ اثرتان، قوانين تایپ شعر را مطالعه نمایید:​

---

᯽ قوانین تایپ مجموعه شعر ᯽​

---

᯽ قوانین جامع شعر ᯽​

---

شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ تعیین ناظر شعر ᯽​

---

بعد از قرار دادن حداقل ۱۰ پست، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست طراحی جلد دهید:​

---

᯽ درخواست طراحی جلد ᯽​

---

برای بهبود و افزایش کیفیت آثارتان و دریافت تگ‌‌های با ارزشتر، بعد از قرار دادن ١۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید.​

---

᯽ درخواست نقد آثار ᯽​

---

᯽ درخواست تگ آثار ᯽​

---

بعد از حداقل ٢٠ پست، می‌توانید جهت اعلام اتمام اثرتان، به تاپیک زیر مراجعه نمایید:​

---

᯽ اعلام پایان آثار ادبی ᯽​

---

برای درخواست انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، از لینک زیر استفاده کنید:​

---

᯽ درخواست انتقال و بازگردانی از متروکه ᯽​

---

با آرزوی موفقیت برای شما؛
کادر مدیریت تالار ادبیات🦋​

 

[*RaHa._]

مقدمه:
«ره‌سپار روشنایی»
من،
کسی که سال‌ها درونش را
با صدای آهسته‌ی شب پُر کرده بود،
روزی یاد گرفت
که حتی سکوت،
اگر از درون بجوشد،
می‌تواند
چراغی باشد.
این مجموعه،
صدای عبور است!
از غم،
از بی‌کسی،
از شب‌های بی‌پنجره
تا لحظه‌ای که
نوری، بی‌صدا
در دل آدم شکوفه می‌زند.
سوگاتا،
نام من نیست
نام راهی‌ست
که از تنهایی تا روشنایی می‌گذرد... .

 

[*RaHa._]

«آغاز خاموش»
شب
مثل دریایی سرد
تنهایی‌ام را می‌بلعد
و من
تنها یک فانوس خاموشم
که نورش را فراموش کرده است... .

 

[*RaHa._]

«صداهای بی‌صدا»
در سکوت سنگین اتاق،
صدایی نبود جز نفس‌های خسته‌ام
که هر کدام
قصه‌ای از دوری می‌گفتند
و من
تنها شنونده بودم... .

 

[*RaHa._]

«خواب ناتمام»
چشم‌هایم
در خواب‌های تاریک گم شدند
و هر بیداری
نقطه‌چینی بود از درد
که روی صورت صبح
نقشی تازه می‌ساخت... .

 

[*RaHa._]

«سایه‌های تنها»
سایه‌ها
پشت دیوارها
راه می‌روند
بی‌آن‌که کسی آنها را ببیند
و من
تنها همراهی‌ام
با سایه‌های تنهایی است... .

 

[*RaHa._]

«آغوش خالی»
دستم را دراز می‌کنم،
به سوی هیچ
به سوی آغوشی که خالی‌ست
و تمام بودنم
در همین نبودن خلاصه می‌شود... .

 

[*RaHa._]

«بی‌صداتر از باد»
باد از کنار پنجره گذشت
و هیچ نگفت،
مثل تو
که همیشه چیزی در چشم‌هایت داشتی
و هیچ‌وقت آن را نگفتی... .

 

[*RaHa._]

«نفس سنگ»
نفس کشیدن
در شب‌هایی که هوا
بوی نبودنت را دارد،
شبیه بلعیدن سنگ است؛
بی‌آن‌که کسی ببیند چه درونت می‌گذرد... .