در حال تایپ دلنوشته ستاره افتاد | Rezi کاربر انجمن بوکینو

[Rezi]

سقف، مثل بومِ نقاشی شده و لحظه‌لحظه زندگی‌ام را نشان‌ام می‌دهد؛ ولی سکانس‌هایی که با تو بودم انگار تمامی ندارند، انگار زندگی من فقط تو بودی.
***
ببین، درست رسیده همان‌جایی که داشتی با وسواس بین ستاره‌های آسمان، یکی را به نام خودت می‌زدی.​

 

[Rezi]

حال ستاره‌ای همانند همان ستاره بر روی مچ دستم حک کرده‌ام، می‌بینی؟
افسوس، کاش با من قهر می‌کردی، کاش سیلی محکمی با دست‌های ظریفت بر صورتم می‌نهادی تا حساب کار به دستم بیاید؛ لیکن هربار هربار اجازه برگشت به من دادی.​

 

[Rezi]

هربار با از خود گذشتگی کردی برایم، هربار باعث شدی در ذهنم تداعی شود که تو بدون من فرد ضعیفی هستی.
لیکن ضعیف و ناتوان من بودم! منی که خنده هنگام رفتن تو را غرور و آرزوی خوشبختی‌ات برایم را نفرین معنی کردم.​

 

[Rezi]

کاش برگردی و چراغ‌های خانه را روشن کنی، کاش دوباره آن دختر پر شور به خانه من برگردد، کاش دوباره تو باشی که فندک زیر سیگار‌م میزنی، فندک زیر سیگارم بزنی و سیگار را بقاپی.​

 

[Rezi]

بیا برویم و غم‌ها را جا بگذاریم، این‌بار برویم هر جا که تو بگویی، اصلاً برو‌یم ستاره انتخاب کنیم. بیا مثل قبل که می‌گفتیم این آخرین بار بود، مجدد پیمان‌شکنی کنیم و یکدیگر را در آغوش بکشیم.
***
از آن شب که از پیش‌ام رفتی، به این فکر کردم که زندگیمان چه‌ طور می‌شد؟ اگر تو بزرگ‌تر از من بودی یا جایی دیگر از این جهان به دنیا می‌آمدی. ‌
​

 

[Rezi]

عجب شانسی! تو درست وقتی آفریده شدی که سبب عشق ما شود، نه دیر تر و نه زودتر. سبب همه این مصیبت‌ها و خوشی‌ها شود. ‌ ‌
انگار قرار نیست بدانیم اگر نبودی چه میشد؛ ولی این را خوب می‌دانیم که تو همیشه در ذهن من مشغول کاری هستی. ‌
نقاشی می‌کشی، گل می‌چینی، باغبانی می‌کنی و مرا صدا می‌کنی.​

 

[Rezi]

همیشه فکر می‌کنم در آسمان پرستاره‌ گوشه‌ای قایم شدی، حتی اگر وسط آسمان پرستاره هم باشی، تشخیص می‌دهم ستاره من کدام یکی‌ست! درست همان قرمز چشمک‌زن.​

 

[Rezi]

ولی انگار تا هفت آسمان هیچ سوسوی قرمزی نیست!
با فکرت تا زنده‌ام به همین شکل با خودم حرف خواهم زد.
***
از آن عشق‌های کمیاب بودی ... .
آن‌ها که ناخواسته شش دنگ قلب آدمی را سند می‌زند و تعهد می‌گیرد که خاطرات تا ابد در ذهنت تداعی شود.​

 

[Rezi]

آن‌ها که یک دور زیر دستان الهه‌ی عشق گذشته‌اند و امضای ابدیت خورده‌اند.
آن‌ها که به گوش همای‌ سعادت رسیدند و عملی شدند.
آن‌ها که در گوش گل‌های محمدی زمزمه شدند و بین صفحات قرآن رفتند.
و آن‌ها که خواب را از چشم‌ها می‌ربودند.​

 

[Rezi]

لیکن این زمانه همه چیز را گرفت از من، جز خاطراتت.
نمی‌دانم شاید حق دردمند خوردن نداشت،
پس اگر دردمندم، چرا تو را گرفت؟
اگر دردمند نیستم چرا خاطرات تو را نمی‌گیرد؟
شاید بعد از تو دردمند شدم تا بهانه‌ای باشد که خاطرات را نگیرد... .​