شعر🖋 اشعار زهرا عسگری

[mahban]

نماندی ببینی که ویران شدم
چنان خسته انگار، ایران شدم

تمامِ وجودم گرفتَه ستُ و من
شبیهِ نفس های زندان شدم

تورا دوست دارم، نمی خواهی ام
که از زنده ماندن ، پشیمان شدم

پس از رفتنت،غصه ها آمدند
پس از رفتنت ،‌چون زمستان شدم

شنیدم که گاهی قدم می زنی
از آن پس برایت ، خیابان شدم

مُرادِ رقیبان، تو بودی و من
فقط سوژه دستِ رقیبان شدم

همین که شنیدم نمازت به پاست
از آن روز ، من هم مسلمان شدم

تو معنای زیباترین واژه ای
که در شعر سعدی ، گلستان شدم

من «آلوده» ام، من همان باعثِ
ترافیکِ سنگینِ «تهران»شدم

نبودم که در واقع، با عشقِ تو
من از ممتنع بودن امکان شدم

تو تغییر کردی ، مهندس شدی
من آمـــوزگارِ دبستان شدم
​

 

[mahban]

چشمام که بارونی میشن هر شب
با خاطراتت نیمه جون میشم
حقم نبوده آخه رفتارات
هر لحظه دارم،غرقِ خون میشم

احساسِ ما با هم تفاوت داشت
من عاشقت بودم ، تو اما نه...
حسِ ترحم بوده تو چشمات
من با تو آلودم ، تو اما نه...

با اینکه فهمیدی تورو می‌خوام
با اینکه فهمیدی دوسِت دارم
با اینکه فهمیدی شدی دنیام
گفتی که باید دست بردارم

دنیا حسوده آدماش بیشتر
طاقت نداره دیدنِ ما رو
چی خواسته بودم آخه از دنیا
ول کن نمیشه گردن ِ ما رو

برعکسِ تو من خیلی دلتنگم
با خاطراتت نیمه جون میشم
هر شب تورو می بوسم از عکسات
هر لحظه دارم ، غرق خون میشم

رفتی ندونستی که قلبِ من
با دوریِ تو ،زود میمیره
عشقم قبوله رفتنت اما
آهِ منم یک روز میگیره....
​

 

[mahban]

ای عشق که فریادِ تورا دیر شنیدم
در جبهه ی ضّد ماندم و با عقل پریدم

از پای فتادم و نوشتم که غمی نیست
اما تو بخوان آهِ من از مویِ سپیدم

از عشق چو پرهیز کنی سوی تو آید
این آیه نفرین شده را خوب چشیدم

در دایره قسمت و تقدیرِ جدایی
جز آهِ فراوان و غمی ، هیچ ندیدم

آخر نشد انگار بگویم که ببخشید
ای عشق که فریادِ تورا دیر شنیدم

​

 

[mahban]

از نقطه آغاز ، به دستش چمدان بود
من پیر و ملال آورو ، او یار جوان بود

من بغض ترک خورده ی دیوار قدیمی
او، شعر دل انگیز و صفایش اخوان بود

ای کاش فقط ، قدر نوک سوزن کوچک
او عاشق من بود و برایم نگران بود

ای کاش که میشد بزنم گوش دلم من
این تیر خطا رفته به دنبال کمان بود

من محو تماشاي نگاهت شده بودم
تاوان تماشاي نگاهت چه گران بود

صد نامه فرستادم و یکبار نگفتی
امروز دلت تنگ من خسته ز جان بود

هی عذر نیاور که دگر فایده ای نیست
در قافله قسمت ما زخم زبان بود

آتش به دلم شعله زد آنگاه که گفتی
از اول دیدار دلت با دگران بود
​

 

[mahban]

بابِ میلم نیست اصلا زندگی
آدما ناراحتم کردن زیاد
گریه کردن کارِ هر روزم شده
دائم از چشمای من بارون میاد

بس که غم دارم ، گمونم این روزا
وزنِ شعرم رفته بالا ، چاق شده
سن و سالش مثلِ آدم های پیر
طاقتش لبریزه حالا، طاق شده

​

 

[mahban]

تو همــــانی که مرا زود رها خواهی کرد
لحظه مرگ مرا ، زود به پا خواهی کرد

من همانم که فقط شاعر و شیدای تو شد
تو همانیکه به من ، چون و چرا خواهی کرد

بند ِ بر مو شدن را*ب*طه ، تقصیر تو بود
بستگی داشت وفا؟ یا که جفا خواهی کرد

عاشقت بودم و افسوس نمیدانستم
راهِمان را چه غم انگیز ، جدا خواهی کرد

عاقبت از غمِ هجران تو ، من میمیرم
بعدِ من با همه ی شهر وفا خواهی کرد

باورت کردم و ای کاش که میدانستم
تو همانی که مرا زود رها خواهی کرد

​

 

[mahban]

یه جوری عاشقش بودم
که جونم زیرِ پاهاش بود
ولی هرجا که می دیدم
کنارش بود و باهاش بود
یه جوری عاشقش بودم
که تهران ، پر شد از عطرش
به قدری گریه می کردم
که شعرام پر شد از سطرش
حالا من موندم و شعرام
کسی اشکامو میبینه؟
عزیزم ، مختصر میگم
غمِ عشقت چه شیرینه
اگه شعرامو میخونی
اگه دیدی که غمگینم
اگه با هر کسی جز تو
بشدت سرد و سنگینم
تو رفتی عشقِ من اما
بدون قلبم هنوز باته
چشام سمتِ دره، هر شب
دعای خیرم همراته
بیا ، قربونِ چشمونت
بیا برگرد ، نگو دیره
بیا ، جونِ همین شاعر
که از این زندگی سیره
نمیدونی که بعد از تو
چقد از این و اون خوردم
به من گفتن فراموش کن
چون هر جا ، اسمتو بردم
خداحافظ ، گلِ نازم
خداحافظ ، همه دنیام
خداحافظ ، مراقب باش
دوسِت دارم ،تویی رویام

 

[mahban]

من برایت از خودم ، از جان ، گذشتم بی وفا
با چه اوصافی به من گفتی ،جفا کردم جفا
با چه اوصافی عزیزم ، دل بریدی از دلم ؟
پیش مردم گفته ای ،بیش از تصور بزدلم
با غزل بوسیدمت ، دیدم که اخمت در هم است
زیر ل*ب گفتی خدایا ،این هم آخر آدم است؟
عاشقت بودم ولی، هرگز مرا نشناختی
زندگی را ، عاشقی را ، از دهان انداختی

 

[mahban]

خزان با برگ و بارانش ، گمانم قصدِ رفتن کرد
شبِ تاریک و هجران را،«شبِ یلدا»چه روشن کرد

الهی پر شود شادی ، سراسر در دلت بسیار
لبت خندان و آرامش ، شود تکرار و هی تکرار

کدو تنبل شود شیرین، انارت سرخ و زیبنده
بیاید بر لبت هر دم، فقط دنیایی از خنده

برایت آرزو دارم ، که یلدایت شود زیبا
زمستان بگذرد رعنا،و فردایت شود زیبا

به پایان آمد این دفتر ، حکایت همچنان باز است
و امشب فالِ حافط جان ، برای هر کسی راز است

 

[mahban]

یلدا برایم ،بی تو معنایی ندارد
در جمع و شادی ها دلم جایی ندارد

حافظ نمیخوانم ، دلم قهر است با شعر
امسال هم این سفره ، یلدایی ندارد