شعر🖋 اشعار زهرا عسگری

[mahban]

جز غم و اندوهِ من ، قوم و نژاد و خویش نیست
در نگاهِ عابران چیزی بجز تشویش نیست

گفته بودی شرحِ حالم را بگویم اندکی
می‌نویسم عالی ام، اما دروغی بیش نیست

از رفیقان ناله دارم ، از خودم صد ها گِله
میروم تنهای تنها ، یک نفر در پیش نیست

خسته ام قدری که دیگر جان ندارم در بدن
مُرده ام اما، کسی قلبش برایم ریش نیست

قلبِ من سیلی خورِ، دنیایِ بی وجدان نشو
مات ماندی بی گمان ،پایانِ بازی کیش نیست...