- خوبه.
سوفیا لبخندی بر روی صورتش نشاند و به پشتی مبل تکیه داد. سکوت بین آن‌ها را فرا گرفته بود تا این که سبحان دل از اتاقش کند و بیرون آمد. همین‌که پایش را بیرون گذاشت، نگاه سوفیا و محمد به سمت او کشیده شد. دستی میان موهای حالت‌دارش کشید و گفت:
- دیدین من نباشم چه قدر بهتون سخت می‌گذره؟
لبخند دندان‌نمایی زد و بر روی مبل کنار سوفیا جا گرفت. قبل از این که ل*ب باز کند و حرفی بزند، صدای فرشته به گوش‌شان رسید.
- بیاین ناهار.
سوفیا سریع از جای برخاست و به قصد کمک به مادر، از پله‌ها پایین رفت. همین‌که پایش به پایین رسید نگاهش را به صورت بهروز و پدرش دوخت. برخلاف تصورش اثری از ناراحتی در صورت‌شان دیده نمی‌شد. آسوده خاطر نفسی کشید و به سمت آشپزخانه رفت.
فرشته چادرش را بر روی سرش مرتب کرد و به سمت سوفیا چرخید.
- سفره رو بنداز مامان.
سوفیا شالش را بر روی سرش مرتب کرد و سپس، سفره‌ی سفید رنگ را از روی میز برداشت. عقب گرد کرد و حین این‌که داشت از پله‌های ورودی آشپزخانه بالا می‌رفت، محمد جلویش سبز شد. سوفیا از حضور او تعجب کرد و برای همین چند ثانیه بی‌حرف در چشم‌هایش خیره شد.
محمد دستی به پشت گردنش کشید و گفت:
- بذارین من هم کمک‌تون کنم.
سپس دستش را جلو آورد تا سفره را از سوفیا بگیرد. سوفیا برای این‌که مانع این‌کار شود گامی به عقب برداشت، متوجه‌ی وجود پله‌ها پشت سرش نشد. قبل از این که تعادلش را از دست داده و بیوفتد، محمد به خودش آمد و سریع دستش را جلو آورده و بازوی سوفیا را گرفت.
سوفیا پلک‌هایش را محکم بست و همین‌که از ثابت ماندن خود مطمئن شد، به آرامی آن‌ها را گشود. متوجه‌ی دست محمد که بر روی بازویش بود نشد، سفره را پشت سرش مخفی کرد و گفت:
- نه مهمون نباید کمک کنه، ممنونم.
محمد به آرامی دستش را برداشت و آن‌را به پشت سر سوفیا هدایت کرد. سفره را از او قاپید و با لبخند دندان‌نمایش گفت:
- خب کجا باید سفره رو بندازم؟
قبل از این که سوفیا حرفی بزند، سبحان کنار آن‌ها آمد. دلیلی که او به سمت آشپزخانه آمده، فاصله‌ی نزدیک بین سوفیا و محمد بود.
- سر سفره دعوا می‌کنین؟
محمد سریع گامی به عقب برداشت و فاصله‌ی دو قدمی خودش را با سوفیا، بیشتر کرد.
سبحان دست‌هایش را در سینه جمع و بین آن‌ها ایستاد.
- حالا که دارین این‌جوری مشتاقانه فعالیت می‌کنین، من از همکاری با شما صرف نظر می‌کنم تا فرصت دیده شدن به افراد تازه‌وارد برسه.
سوفیا تای ابرویش را بالا داد. بازوی سبحان را در دست گرفت و حین این‌که آن را به سمت آشپزخانه هدایت می‌کرد گفت:
- حرف نباشه، بدو ظرف‌های سالاد رو ببر.
سبحان با نارضایتی وارد آشپزخانه شد و سوفیا به سمت محمدی که همچنان سفره به دست ایستاده بود، چرخید.
- بذارین کمک‌تون کنم.
سپس جلوتر از او به راه افتاد و به سمت گوشه‌ای از هال که هیچ مبلی وجود نداشت رفت. دست‌هایش را جلو برد و سفره را از محمد گرفت. به آرامی آن را باز کرد و قسمت ابتدایی آن را به دست محمد داد. حال قسمت انتهای سفره به دست او بود برای همین شش قدم به عقب رفت، بر روی زانویش خم شد و سفره را بر روی زمین گذاشت.
محمد هم کار او را تکرار کرد با این تفاوت که تنها یک گام به عقب برداشته و سپس سفره را بر روی زمین گذاشت.