مجموعه شعر خاموشی در اتاق خودم | به قلم سینا صیقلی

[(SINA)]

۱۹. پنجره‌ی انتهای راهرو

راهروی بلند و خاموش،
مثل فیلمی سیاه‌وسفید
کش می‌آمد تا جایی که
یک پنجره‌ی تنها
انتهایش نفس می‌کشید.

نور سرد صبح
از شیشه‌های لکه‌دار می‌گذشت،
روی کفِ سنگی می‌لغزید
و به دیوارهای نمور
رنگی از خاطره می‌پاشید،
مثل دستی که
بی‌دعوت روی شانه‌ات بنشیند.

 

[(SINA)]

۲۰. آزمایش

روی میز،
لیوانی از آب آرام گرفته بود،
آن‌قدر شفاف
که می‌شد خیال کرد
بی‌خطر است.

قطره‌چکان،
آرام و بی‌صدا،
سمی بی‌رنگ را
به دل بی‌خبرش چکاند.

 

[mahban]

🌱 اعلام پایان اثر 🌱