دفتر شــعر مجموعه اشعار جهانی که ما را نداشت | رها سلطانی _ کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

در کوچه‌ی بی‌جهت صدایت کردم
با هر نفس خیال، پایت کردم
اما تو در آن جهان نمی‌شنیدی
من بی‌خبر از تو، رهایت کردم... .

 

[*RaHa._]

یک لحظه اگر جهان تفاهم می‌کرد
با ما کمی از وصال، ترحم می‌کرد
اما جهان سخت و بی‌مهر زمین
دل‌بستگی ما را توهّم می‌کرد

 

[*RaHa._]

تو آن‌طرف خیال، من این‌طرف آه
تو اهل رسیدن، من اسیر یک راه
ما مثل دو فصل بی‌تماس افتادیم
تو در دل لبخند، من آغشته به ماه

 

[*RaHa._]

رفتی و هنوز رد تو با من هست
هر شب، درون آینه، با من هست
جهانی که ما را نداشت، اما
در من، تو هنوز و همیشه روشن هست

 

[*RaHa._]

ما را که زمانه رو به هم برگرداند
انگار دلی به دست ما نسپرداند
یک لحظه به‌جای «بودن» و «رسیدن»
اگر «شد» و «نشد»، و دست ما لرزاند

 

[*RaHa._]

تو سایه‌ی یک «شاید دور» شدی
هم‌بستر شب، بوسه‌ی نور شدی
من ساکن زمینی بی‌رویا
تو ساکت و ناب، مثل حضور شدی

 

[*RaHa._]

ما هر دو درون یک جهان بودیم؟
یا در دو خیال بی‌زبان بودیم؟
دست تو اگر کنار من بودی
ما شاید یکی، نه بی‌گمان، بودیم... .

 

[*RaHa._]

در بُعد دگر تو را صدا کرده‌ام
از مرزِ زمان تو را رها کرده‌ام
این عشق، اگرچه بی‌نشانی دارد
اما چه خیال! من تو را دارم، هم

 

[*RaHa._]

ای کاش جهان دومم، با تو بود
با خنده‌ی تو، کمی شبیه «وجود»
اما جهان من فقط سایه شد
در حال نبود تو، اسیر سکوت

 

[*RaHa._]

در خواب، تویی کنار من، بی‌واهمه
بی‌مرز، شبیه لحظه‌ی مبهمه
بیدار شوم، جهان مرا پس می‌زند
اما تو هنوز تویی... در واهمه