دفتر شــعر مجموعه اشعار از راهی که نیامدی | رها سلطانی _ کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

«غزل گسسته»

نه آغازم، نه پایانم، منم شعری گسسته
میان واژه‌های بی‌تو، دلی درهم‌شکسته

تو را گفتم، ولی هر بار، صدایم خاک شد در خود
و تنها ماند یک تصویر، در آیینه، نشسته

چرا برگشتی اکنون که نه شعرم را شنیدی
نه فهمیدی دلم را، نه لبخندم، نه خسته

تو آن زخمی که هر شب باز از آن بیتی تولد یافت
ولی از بیت آخر، بی‌دلیل و بی‌نفس رَسته... .

 

[*RaHa._]

«نگاهت سردتر بود»

دگر خورشید هم مرده، دگر شب گرم‌تر باشد
ولی دیدارمان از هر وداعی تلخ‌تر باشد

تو برگشتی، ولی آن چشم دیگر چشم من نبود
نگاهت سردتر بود و دلم خشک‌تر باشد

چه گفتی؟ «باز می‌مانیم؟» نه، دیگر نمی‌ماند
که این دل بعد تو تنها، اسیر مرگ‌تر باشد

تو رفتی، آمدی، اما چه سود از این تکان دادن؟
که گاهی ماندن یک درد، ز رفتن، دردتر باشد... .

 

[*RaHa._]

«هنوز دیر است»

هنوز دیر است... گرچه در زدم، اما کسی نیستی
تو دیگر شعر نمی‌فهمی، تو دیگر دل‌کسی نیستی

من آن آغوش را بستم، که تو با خنده می‌آمدی
ولی افسوس، آن خنده‌ست، که این‌جا نارس‌سی نیستی

تو را در من چه می‌جوید؟ صدای پای بی‌پایی
که عمری مانده در سردی، به جای بی‌هواسی نیستی

اگر برگشتی از خوابی، به شعرم برنگرد آخر
که این شاعر، خود مرده‌ست... تو اما مرد رَسی نیستی...

[پایان]
برای آن‌که هرگز نیامد!
برای تو،
که اگر زودتر آمده بودی،
شاید این کتاب نوشته نمی‌شد...
برای تو،
که وقتی رسیدی،
نه من، من بودم،
نه ما، ما بودیم.
برای آن راهی که نیامدی...
اما من هزاران بار از آن گذشتم
و برای تمام آمدن‌هایی‌ که دیر شدند... .