انگیزشی شناخت ذهن و کنترل آن _ رامین کرمی-تایپیست: آیداشن

[آیدا؛]

دست خود را کنترل کند تا بتواند چیزی را برداشته و یا در جای مشخصی قراردهد. راه رفتن اولیه حاکی از این عدم تسلط کافی ذهن بر بدن است تا اینکه به مرور با توجه به تمایل شدید ذهن به یادگیری، رشد پیدا کرده و بر رفتارهای ارادی بدن مسلط میشود.

ذهن به مشابه سیستم عامل یک سخت افزار می باشد که باعث می- شود بدن بتواند قابلیت‌های بالقوه خود را طبق خواسته ذهن در جهت اهداف مشخص شده که برخی غریزی وذاتی و برخی اختیاری است بالفعل کند.

اگر به مثال قبلِ ارباب و کالسکه ران برگردیم کالسکه ران حکم دستیار و خدمتگزار ارباب را دارد که همیشه در خدمت ارباب و دستورات او میباشد و ساختار فیزیکی را بر مبنای خواست و رضایت ارباب خود مدیریت میکند. در حقیقت تمام رفتارهای انسان توسط
ذهن انجام میشود، ذهن وظیفه دارد به ما در صحبت کردن، گوش کردن، اندیشیدن، فکرکردن، تصمیم گرفتن و... کمک کند و این اربابِ وجود، بی شک بدون داشتن یک دستیار ششدانگ و آماده، قادر به انجام هیچ کاری نیست.

برای مثال، یک انسان بزرگسال که
دچار عقب ماندگی ذهنی یا در موارد حاد دچار جنون شدید باشد را تصور کنید، در این افراد بخش ذهن به آن صورتی که در انسان‌های سالم میباشد وجود ندارد، در نتیجه این مقدار ذهن باعث رفتارهای کاملا نسنجیده و نامتناسب با سن و بی خردانه ای می شود، طوری که در مواردی حتی قادر به حفظ خود از خطر که یک میل ذاتی است نیز نمیشود. بی شک نمیتوان در این انسان‌ها منکر بُعد روح شد اما به دلیل نقص در بُعد ذهن این دستیار و سیستم عامل حضور کامل و مفیدی ندارد که بتواند نسبت به مجموعه جسم و رفتارهای آن نظارت و مدیریت داشته باشد.

تصور کنید یک بادکنک باد نشدۀ بزرگی )مثال به قطر یک متر( را به شما میدهند تا باد کنید، این بادکنک در ابتدای کار کوچک است و وقتی باد میکنید هنوز بخش زیادی از چهرۀ شما را نمی پوشاند. باد​

 

[آیدا؛]

کنک را به آرامی باد میکنید و بزرگتر میشود در هر بازدمی که هوا به داخل باد کنک میرود بادکنک بزرگتر و بزرگتر میشود و همینطور چهرۀ شما را میپوشاند تا جایی که از یک جای به بعد فردی که در مقابل شماست به جای چهره شما بادکنک را فقط می بیند. دقیقا روند رشد ذهن انسان نیز به همین صورت است، در ابتدای تولد باد کنک کوچکی است که به مرور بر اثر اطالعات زیادی که از بیرون به سمتش سرازیر می شود، قابلیتهای ذاتی و ژنتیکی که به مرور بروز میکند و از سمت محیط بیرون تایید و تحسین یا رد میشود و مجددا به صورت بازخورد به سمتش باز میگردد بزرگتر و بزرگتر میشود و این روند در طول حیات ادامه دارد با این تفاوت که سرعت رشد آن در سالهای آغازین زندگی باورنکردنی است.

در حقیقت یک کودکِ تازه متولد شده حاوی روحی است که به هیچ وجه قدرت ارتباط با دنیای بیرون را ندارد، سوار بر بدنِ ناتوانی شده است که فعال این بدن با استفاده از ذهن غریزی عمل میکند و این روح منتظراست تا همپای جسمِ روبه رشد، دستیار او یعنی ذهن نیز رشدکند و توانمند بشود تا بتواند به واسطه آن با دنیای بیرون ارتباط برقرار کند و از قابلیتهای بیشتر بدن در راستای اهداف خود استفاده کند.
رشد ذهن را می توان به مانند انبوهی از کاغذهای برچسبی دانست که از سمت دنیای بیرون بر خودِ واقعی زده می شود طوری که این خودِ واقعیِ کودک در طی رشد و نمو در زیر انبوهی از این برچسب- ها پنهان شده و مدفون می شود و ذهن شروع به باور این برچسبها می کند. اولین برچسب کودک تازه متولد شده اسمی است که توسط دنیای بیرون، معموال پدر و مادر به او زده می شود و از شدت تکرار اولین یادگیری ذهن میگردد و خودش را معادل آن اسم میداند، و هزاران برچسب دیگر مانند نام خانوادگی، شناخت بدن خود و جنسیتی که دارد، شناخت پدر و مادر، ایجاد حس مالکیت به اسباب ​