در حال تایپ شعر شب‌های لاجوردی | اثر زری کاربر انجمن رمان‌نویسی بوکینو

[ARNICA]

عنوان شعر: شب‌های لاجوردی
نام شاعر: زری
ژانر: تراژدی
قالب: نو
مقدمه: به سوی ایوان گام برمی‌دارم
دستان زمختم را بر روی پوست لطیف شب می‌کشم
چراغ‌های شب، یکی‌یکی خاموش می‌گردد
هرگز با آفتاب و اشعه‌های ریز و درشت‌اش آشنا نشده‌ام
صدایم با صدای آواز پرندگان هم‌صدا نخواهد شد
بال‌های شکسته‌ام دیگر شوق پرواز نخواهد داشت
آخرین پروازم را به یاد داری؟
در یک شبِ بارانی و پر از ستاره‌ بود
باران گیتار می‌زد، برگ‌های زرد پائیزی می‌رقصیدند
ستارگان سوسوکنان آواز می‌خواندند
و تو پرواز مرا تماشا می‌کردی
آخرین پروازم را تا ابد، به خاطر بسپار!
ناظر: @Liza

 

[ARNICA]

شاعر گرامی، از شما متشکریم که انجمن بوکینو را جهت انتشار آثار خود انتخاب کرده‌اید.

خواهشمندیم قبل از تایپ اثرتان، قوانين تایپ شعر را مطالعه نمایید:

---

᯽ قوانین تایپ مجموعه شعر ᯽​

---

᯽ قوانین جامع شعر ᯽​

---

شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ تعیین ناظر شعر ᯽​

---

بعد از قرار دادن حداقل ۱۰ پست، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست طراحی جلد دهید:​

---

᯽ درخواست طراحی جلد ᯽​

---

برای بهبود و افزایش کیفیت آثارتان و دریافت تگ‌‌های با ارزشتر، بعد از قرار دادن ١۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید. ​

---

᯽ درخواست نقد آثار ᯽​

---

᯽ درخواست تگ آثار ᯽​

---

بعد از حداقل ٢٠ پست، می‌توانید جهت اعلام اتمام اثرتان، به تاپیک زیر مراجعه نمایید:​

---

᯽ اعلام پایان آثار ادبی ᯽​

---

برای درخواست انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، از لینک زیر استفاده کنید:​

---

᯽ درخواست انتقال و بازگردانی از متروکه ᯽​

---

با آرزوی موفقیت برای شما؛
[کادر مدیریت تالار ادبیات​

 

[ARNICA]

خنجرهایت را
به جان تکه‌تکه شده‌ام بنشان
هر آن‌چه تیغه زدی، برای جانم کم است
آن خنجرهایت به نوسان مرا آزرد
شب شد و دردهایم دهان باز کردند
گویی زبان دردهایم به سقف دهانشان چسبیده است
اما هنوز هم آن دو چشمانت ز عشق من برق می‌زنند
شب لاجوردی فرا رسیده است
باد موهای فرفریِ خرمایی رنگت را
چه زیبا به بازی گرفته است
اگر چه نگاهم از بهار پُر است
اما جهان با نگاه تو صاحب نظر است
به یاد آن شب‌های بارانی و لاجوردی
هرگز رنگ شب‌های زرد پائیزی را فراموش نخواهم کرد

 

[ARNICA]

ای کاش می‌توانستم خون رگان خود را
قطره‌قطره فدای جان تو کنم
تا عشق مرا بپذیری!
ای کاش می‌توانستم لحظه‌ای دستانت را بگیرم
آن‌گاه به تو خواهم فهماند که دستانت را رها نخواهم کرد.
ای کاش می‌توانستم قطره‌ی بارانی شوم
تا بتوانم صورت زیبایت را به نوازش بکشم
ای کاش...
ای کاش بتوانم

 

[ARNICA]

جز این هنرم نیست
که ز عشق تو شعر نویسم
کز دل من رام نیست
که ز عشق تو بمیرم

 

[ARNICA]

من سرگذشت بیگانه‌ترین بیگانه‌ام
با سرگذشت عاشقان
می‌میرم از نبود او
لبان خشکیده‌ام نامش را صدا می‌زند
به بزرگی خداوند سوگند
به خورشید شعله‌زن سوگند
سرگذشتم دیرینه است
با سرگذشت بیگانه‌ام
من ناامیدترین زن جهانم

 

[ARNICA]

پشت پنجره اتاقم بخاری می‌لغزد
شب، نوازش دستانش را بر گونه‌های سردم می‌کشد
زمین از چرخش باز می‌ماند
من همچنان انتظار می‌کشم
انتظار دیدار یک عشق، انتظار یک دوری
ای باران
دستان زمختت را چون خاطره‌ای سبز و سوزان
در دستان ظریف و لطیف گونه‌ام بگذار
لبخندی زیبا مزین لبان خشکیده‌ات می‌شود
و لبان سرخ رنگم را غبار غمی می‌آزرد
باد ما را به دستان تقدیر می‌سپارد
او ما را به خوابی ابدی دعوت می‌کند

 

[ARNICA]

در تاریکی، غم نبودت را دیدم
در تاریکی، بوی رایحه‌ی تنت را حس کردم
گویی ماه در آسمان من، دزدیده شد.
تو ایستاده بودی، من تو را صدا کردم
در تاریک‌ترین شب‌های غمبار، دلم صدایت کرد.
تو با طنین صدایم، امیدی تازه به قلبت هدیه دادی
با دستانت، گیسوبان مشکی رنگم را نوازش کردی.
من با چشمان و لبان تو، درس عاشقی را آموختم.
اما از کنارم رفتی و بودنت در قلبم آرزو شد.
غمی سهمگین در من فروکش کرد، در من شکفت.
هر چه تلاش کردم نشد عشقت را از سی*ن*ه برهانم
من بر روی دستان همچو گهواره‌ات به خواب رفتم.
و لبخند تصنعی بر روی لبانم طرح بست.
در من شکی لانه کرده بود، آیا او می‌ماند یا می‌رود؟
من این غم را که سر تا سر وجودم را فرا گرفته بود
آن غم بی‌جلای درونم را پس از رفتنت حس کردم‌.
غم نبودت را همچو عروسکی در آ*غ*و*ش گرفتم‌
تو را به‌سان روز غمباری آرزو کردم‌
ای کاش همانند من، در مشت عشق مچاله نشوی