در حال تایپ رمان قبیله ماه خونین | آتریسا پردیس‌نگار _ کاربر انجمن بوکینو

[Atrisa1235]

عنوان رمان: قبیله ماه خونین
ژانر: ترسناک، فانتزی، خانوادگی
نویسنده: آتریسا پردیس نگار
ناظر: @Liza
خلاصه:
در دل کوه‌های سر به فلک کشیده، گروهی از عشایر به ییلاقی دورافتاده پناه می‌برند؛ اما آرامش آن‌ها به زودی با زوزه‌های وحشی و ناپدید شدن مرموز اعضای قبیله به هم می‌ریزد. هر کشتار، رازهای تلخی از گذشته را فاش می‌کند و ترس و وحشت در دل آن‌ها ریشه می‌دواند. آیا قبیله می‌تواند بر ترس غلبه کند و راز مرگ عزیزان‌شان را کشف کند یا در دام گرگ‌های آدم‌خوار گرفتار خواهند شد؟
«قبیله ماه خونین» داستانی از ترس و فانتزی است که در آن انسانیت و وحشت در هم می‌آمیزند و قهرمانان باید با تاریکی درون و بیرون خود روبه‌رو شوند.

 

[mahban]

نویسنده‌ی گرامی، از شما متشکریم که انجمن رمان نویسی بوکینو را جهت انتشار رمان خود انتخاب کرده‌اید!

از شما می‌خواهیم قبل از تایپ آثرتان، قوانین را مطالعه کنید:‌

قوانین - قوانین تایپ آثار | تالار رمان

«به نام آفریننده قلم» ۱. برای تایید اثر خود بر روی لینک زیر کلیک کرده و فرم را مانند تصویر پر کنید...

forumbockino.ir

برای بی‌جواب نماندن سوالات و مشکلات‌ خود، به تایپک زیر مراجعه فرمایید:

📋 پرسش و پاسخ - اتاق پرسش و پاسخ | تالار رمان

⚜به نام خالق قلم⚜ با سلام خدمت تک تک شما عزیزان بوکینو! این تاپیک برای راهنمایی شما گرامیان ایجاد شده است؛ پس هرگونه سوال و یا مشکلی مبنی بر فعالیت در تالار کتاب داشتید، می‌توانید در همین تایپک بپرسید. مدیریت تالار در اولین فرصت، پاسخ سوالات شما را خواهد داد. از صبوری و شکیبایی شما...

forumbockino.ir

بعد از قرار دادن ۱۰ پست در این تایپک درخواست دهید:

درخواست - جلد آثار | تالار طراحی

«به نام ربّ آرام دل» با سلام و درودی به بزرگی کهکشان خدمت شما گرامیان بوکینویی! در این تایپک شما قادر هستید که پس از بارگذاری مجاز پارت‌های اثر خود، درخواست جلد دهید. 🟡 رمان و داستان کوتاه: 15 پارت 🔴 دلنوشته و اشعار: 10 پارت دوستان و نویسندگان گران‌قدر! لطفا قبل از ارسال درخواست، قوانین...

forumbockino.ir

برای بهتر شدن و بالا بردن کیفیت آثارتان و تگ‌دهی به آن، بعد از قرار دادن ۲۰ پست، به تالار نقد مراجعه کنید:

نقدنامه‌های شورا

forumbockino.ir

بعد از قرار دادن ۱۰ پست، برای کاور تبلیغاتی در تایپک زیر اقدام فرمایید:

درخواست - کاتالوگ آثار | تالار طراحی

«به نام خداوند رنگین‌کمان» با سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما عزیزان و گرامیان بوکینو! در این تاپیک، شما پس از بارگذاری ۱۵ پست برای آثار نویسندگی و 7 پست برای تاپیک‌های آموزشی خود، قادر به ارسال درخواست مبنی بر طراحی کاور تبلیغاتی خواهید بود. اما دوستان و کاربران ارجمند! پیش از هرگونه...

forumbockino.ir

برای درخواست تیزر، می‌توانید بعد از ۲۰ پست در تایپک زیر درخواست دهید:

درخواست - ساخت تیزر آثار | تالار تدوین

⚜️به نام ربّ آرام دل⚜️ •درخواست تیزر• عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی کاربران و نویسندگان عزیز انجمن بوکینو! لطفاً قبل از درخواست، تاپیک قوانین را مطالعه کنید. [لینک قوانین تالار تیزر] مواردی که باید به آن توجه کنید: ۱_ تمامی تیزر‌ها به مدت ۱ الی ۲ دقیقه ساخته می‌شوند. ۲_ به هیچ عنوان فیلم...

forumbockino.ir

پست‌های اثرتان به تعداد منصوب رسیده و پایان یافته؟!
پس در تایپک زیر اعلام کنید:

اطلاعیه‌ - اعلام پایان تایپ آثار | تالار رمان

«به نام آفریننده قلم» سلام و درود خدمتِ تمامی کاربران و نویسندگان انجمن بوکینو. لطفاً پیش از اعلام اتمام اثر خود به نکات زیر توجه کنید. ۱_ قبل از اعلام اتمام، اطمینان حاصل فرمایید که اثر شما نیاز به ویرایش و تغییر ندارد. ۲_ اثر شما، حتماً باید دارای جلد باشد. ۳_ لطفا تعداد پارت‌ها و خطوط هر...

forumbockino.ir

برای انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، وارد تایپک زیر شوید:

درخواست - انتقال و بازگردانی آثار از متروکه | تالار ادبیات داستانی

«به نام آفریننده قلم» عرض سلام و خسته نباشید خدمتِ تمامی کاربران و نویسندگانِ عزیزِ انجمن بوکینو! چنانچه درخواست انتقال رمان خود به بخش متروکه یا درخواست بازگرداندن از بخش متروکه را دارید، لطفا فرم زیر را پر نمایید. فرم درخواست: ●عنوان: ●نویسنده: ●نوع اثر: ●لینک اثر: ●نوع درخواست: *** مثال...

forumbockino.ir

و برای آموزش‌های بیشتر درباره‌ی نویسندگی به تالار آموزشگاه مراجعه کنید.

تالار آموزشگاه

forumbockino.ir

با آرزوی موفقیت برای شما!

[کادر مدیریت تالار کتاب]​

 

[Atrisa1235]

مقدمه:

در دل قبیله‌ی گرگین، داستانی از عشق و ترس، امید و ناامیدی نهفته است. آیا این قبیله می‌تواند بر ترس‌هایش غلبه کند و در برابر چالش‌ها ایستادگی نماید؟ آیا در دل تاریکی، نور امید را خواهد یافت و با شجاعت بر سرنوشت خود تسلط خواهد داشت؟این داستان عبرت‌آموز به ما یادآوری می‌کند که در میانه‌ی تاریکی‌ها، نور امید همیشه در دسترس است. هر قدم قهرمانان بر سرنوشت خود و نسل‌های آینده تأثیر می‌گذارد. بیایید به این سفر بپیوندیم و رازهای نهفته را کشف کنیم، در جستجوی حقیقت و روبرو شدن با چالش‌های درونی‌مان تا به نور امید دست یابیم.

 

[Atrisa1235]

#پارت یک



در دل کوههای سر به فلک کشیده‌ی هورام ایلی به نام قبیله‌ی گرگین با شلوغی و هیجان به میهمانی طبیعت آمده بود چادرهایی با رنگ‌های رویایی که به باد می‌رقصیدند در زمین سبز و پربار برپا شده بودند. قاطرها و اسب‌ها بارهای سنگین را بر دوش می کشیدند و با صدای سم‌هایشان نغمه‌ای از زندگی را در دل کوهستان پخش می‌کردند. بوی علفهای تازه و خاک مرطوب فضایی معطر و دلپذیر را به

وجود آورده بود.آزادان خان قبیله در میان اعضای قبیله ایستاده بود. او مردی میانسال با چهره‌ای خشن و محکم بانقوش عمیق بر روی صورتش بود که داستان زندگی پرماجرایش را روایت میکرد موهایش خاکستری و دست‌هایش پر از زخم‌های روزگار بود. اما در کنارآن دل بزرگ و مهربانش لبخندی شاد و گرم بر چهره اش نشسته بود به تازگی صاحب نوه‌ای دختری به نام «مهرو» شده بود؛ خبری که در قبیله مانند شعله‌ای در باد پخش شد و همه را شاد کرد.دو پسر او شهنام و شهیار در کنار او بودند. شهنام پسر بزرگ مردی پر انرژی و تنومند بود با چهره ای که مانند کوه‌های دور و برش استوار به نظرمی‌رسید ،شهیار پسر کوچک تر، پس از سالها انتظار، سرانجام فرزند اولش را به دنیا آورده بود. نورامیدی در چشمانش میدرخشید.مهرو، نوزاد معصوم به مانند گل سرخ در باغی سبزدل همه را به دست آورد پرچم شکرگزاری در قلب اعضای قبیله به اهتزاز درآمد گلدیس، مادر مهرو باعشق و لطافت در کنارش حضور داشت و تمام روز در کنار دخترش می‌گذراند چهره‌اش با احساسات لطيف و اضطراب‌های مادرانه آراسته شده بود.اما در دل این شادی سایه ای از ترس و ناامیدی بود.شب که بر قبیله فرود آمد و روشنایی آسمان را ستارگان زینت دادند گلدیس زنی جوان و خوش پوش مهرو را در گهواره‌ای از جنس چرم و ابریشم با مهارت قرار داد دلش پر از دلهره و نگرانی بود. او به دور از دنیای بی رحم بغضی را در گلو حس می کرد. چشمانش را محکم بر صورت نوزاد دوخته بود و انتظار داشت تا خواب آرامی بر او بیفتد. میدانی وسیع در برابر گلدیس بود؛ چادرها مانند ستاره‌هایی در دل شب پراکنده بودند. او نمیخواست از فرزند شیرینش جدا شود ولی مادر بزرگ ماندان، مادر آزادان آمد تا گلدیس بتواند لحظه ای استراحت کند با خارج شدن گلدیس از چادر صدای دلنشین لالایی ماندان، بر فضا غالب شد. او نوزاد را به آغوش گرفته و با صدایی نرم وشفاف شروع به خواندن لالایی کرد.

لالا لالا، نازنینم در شب تاریک
گرگ دیس‌ها در کمین‌اند در دل این سیه شب بی جیک
به ماه کامل نگاه کن نکن نگران شاید انسانی در خواب به گرگ تبدیل شود ناگهان
خون خواری در سایه‌ها با چشمان آتشین
صدای زوزه شان ترس را میسازد زین نقره ای در دستت بگیر تا از آن‌ها در امان
نور خورشید را بپرست تا بگریزد این جان
در خواب‌های عمیق به یاد داشته باش
گرگ دیس‌ها در تاریک خواهند تو را بکشند بی‌رحم و خاش
ولی اگر محافظی داری در دل قبیله ات
لالا لالا، نازنینم تا صبح بیاید با نور و محبت

 

[Atrisa1235]

#پارت دو

شب ماه چهاردهم بود شبی که ماه به سرخی می گرایید و نورش بر زمین می تابید. ستارگان به تدریج پشت ابرهای تیره قایم شدند و سکوتی مرموز بر فضا حاکم شد. ناگهان باد شدیدی وزید و صدایی بلند باتکان خوردن چادرها و شاخ و برگ‌درختان در میان چادرهای ایل پیچید. مادر بزرگ ماندان که لالایی اش را قطع کرده بود آرام با بوسه ای ریز بر روی پیشانی مهرو زد و او را در گهواره‌چوبین کوچکش گذاشت. باید مراقب شبهای کوهستان باشیم او با صدایی نرم و دلنشین گفت:
-‌این شبها همیشه رازهایی دارند؛ در همین حال صدای زوزه های نزدیک تر شد. گویی موجودی بزرگ و ترسناک در دل شب در حال نزدیک شدن به قبیله بود مادر بزرگ ماندان با خود گفت:
- دخترک گلدیس کجا مانده؟ بهتر است بروم و صدایش کنم بیاید کنار دخترش با قدم های محکم به سمت تاریکی رفت در حالی که یک چشم نگرانش به گهواره بود. تاریکی به تدریج او را در خود فرو میبرد.چند سایه شومی با هیبتی دیو مانند از کنار چادرها با لحظه بعد صدای فریادی از دور شنیده شد.خرناس و خرخر با سرعت هرچه تمام تر عبور می ‌کرد. صدای جیغی که در وزش باد گم شده بود صدای آلاله دخترک هفت ساله‌ی کوچک جثه بود که‌خواهرزاده‌ی‌، رکسان همسر شهنام بود و برای بازی‌با آشوب، سیزده ساله به چادر خاله‌اش آمده بود.رکسان با وحشت به سمت چادر دوید و در دلش دعا می‌کردکه هیچ اتفاقی برای بچه ها نیفتاده باشد. او نفس زنان خود را به چادرش رساند ونگاهی به آشوب و آلاله انداخت.رکسان آلاله رادر یک آن آغوش گرفت آلاله که از ترس زبانش بند آمده بود.
رکسان با اضطراب پرسید:

- آشوب چه شده؟
آشوب که از ترس در گوشه ای از چادر به خود پیچیده بود آرام آرام به نور فانوس نزدیک شد. لباس‌هایش سرتا پا خاکی بود و از بینی‌اش خون می آمد. چشمانش سرتاسر سیاه شده بود و در نورکم حس زنده بودن نداشت.
- آلاله تشنه اش شد و برای آوردن آب از کوزه به بیرون چادر رفتم.او به زحمت گفت:
- سایه آدم نما از پشت به من نزدیک شد. از ترس خواستم فرار کنم که پایم به میخ طناب چادر گیر کرد و با صورت به زمین افتادم که جیغ آلاله بلند شد.به زحمت بلند شدم و به سمت چادر دویدم بادیدن گریه‌های آلاله بیشتر ترسیدم و در گوشه‌ای قایم شدم تا دردام سایه شوم نیفتم.رکسان که به خاطر تنها گذاشتن آلاله در حال دعوای آشوب بود ناگهان شهنام وارد چادر شد و ماجرا را جویا شد. این بار رکسان به خاطر تنها رها کردن بچه ها سرزنش میشد.شهنام پرسید در حالی که نگرانی در صدایش مشهودبود.
- رکسان این وقت شب کجا رفته بودی؟ رکسان به تته پته افتاد و بریده بریده گفت:
- فقط برای دیدن نوزاد کوچک شهیار و گلدیس به چادر آن‌ها رفته بودم. در همان زمان مادربزرگ ماندان با فانوسی در دست دنبال گلدیس میگشت و احساس کرد کسی یا چیزی در تعقیب اوست گویا او را دوره کرده است. وقتی پشت سر برگشت از چادرها فاصله زیادی داشت که ناگهان صدای خرخر و خرناس از پشت به او نزدیک میشد ماندان با دست پاچگی تند تند راه می رفت که فانوس از دستش افتاد و شکست. به پشت سر که برگشت سه گرگ به خون تشنه دندان هایشان را به نمایش گذاشتند و خیز حمله برمی‌داشتند

 

[Atrisa1235]

#پارت سه

ناگهان صدای چندین شلیک تفنگ شکاری، سکوت شب را در هم شکست گرگها که در حال نزدیک شدن بودند به تدریج عقب رفتند و در سایه‌های تاریکی محو شدند ماندان با قلبی تند و دست‌هایی لرزان در شوک ترس خشک شده بود. ابرهای تیره ناگهان کنار رفتند و سرخی ماه همه جا را فرا گرفت. او بدون توجه به موانع و سنگ‌ها به سمت چادر نوزاد دوید و هر قدمش به او یادآوری می کرد که ممکن است چه فاجعه‌ای در انتظارش باشد.
وقتی به چادر مهرو رسید صحنه ای توصیف ناپذیر پیش چشمانش قرار گرفت گلدیس در حال شیون و فریاد بر سر گهواره خالی و خونین چنگ میزد.نوری که از ماه می تابید چهره ی او را درخشان و در عین حال ترسناک کرده بود آرام آرام تمامی ایل در اطراف چادر جمع شدند نگاه ماندان و گلدیس بهم برخورد کرد و به خاطر دیوانگی در چهره گلدیس رنگ از صورتش پرید.مهرو مهرو مهرو من رو برگردان مادربزرگ فکر کردم دخترم طعمه گرگها شده است، او کجاست؟ در این لحظه پاهای ماندان سست شد و او به زمین افتاد با وحشت به رفتار گلدیس و گهواره خالی خیره شد و فریادی از ته دل برآورد که به گوش همگان رسید صدای فریاد او در دل شب گم شد درست مانند امیدی که به تدریج در دلش محو میشد.در همین حال آزادان و شهیار با نگرانی و وحشت به داخل چادر هجوم آوردند. آزادان با چهره ای آشفته و عرق کرده سعی در آرام کردن جمعیت کرد و فریاد زد:
- چیزی نیست نترسید من فقط چند تیر هوایی برای فرار گرگهایی که میخواستند به حصاردامها حمله کنند زدم.شهیار با چشمانی پر از وحشت و ناباوری به گلدیس نگاه کردوگفت :
- گلدیس چرا صورتت زخمی شده است؟نکند گرگ وارد چادر شده است؟مهرو مهروی من کجاست؟
نگرانی در چهره اش موج میزند. به سمت گهواره می رود و باز هم تلاش می‌کند. مهرو را صدا کند مهرو مهرودر حالی که صدای لرزانش در چادر پیچید، چشمش به تمام بالشت و ملافه بهم ریخته گهواره افتاد.نشان از آن داشت که دختر دردانه اش در این تاریکی هولناک غایب شده است. فریادها و التماس های او در دل شب گم شدند در حالی که تصویر ترسناک و غم انگیز گهواره خالی مانند کابوسی بر دل همگان سنگینی می‌کرد. صدای وزش باد و زوزه ی دور دست گرگ‌ها، احساس تنهایی و ناامیدی را در دل هر یک از حاضرین بیشتر میکرد. تمام جمعیت غرق در حیرت و اضطراب نظاره گر این صحنه تراژیک بودند هر کس با دردی متفاوت و قلبی پر از وحشت در جست و جوی حقیقتی تلخ و بی رحمانه در این لحظه نور ماه به آرامی محو میشد و سایه ها در اطراف چادر به تدریج تاریک‌تر می‌شدند، گویی که طبیعت نیز در حال سوگواری برای مهرو بود

 

[Atrisa1235]

#پارت چهار

***

یک ساعت قبل»

آتش پسر جوانی که فرزند اول شهنام بود و تنها ۱۷ سال سن داشت به خاطر حمله گرگ‌ها به گوسفندها دیر از چراگاه برگشته بود. در تاریکی شب با مشعل در دست سعی میکرد گرگ‌هایی را که به دنبالش بودند دور کند و از خود دفاع کند.سگ‌های گله بدون توقف پارس میکردند و صدای آن‌ها در دل شب به گوش می رسید. در یک آن صدای شلیک تفنگ در دوردست به گوش رسید و گرگها با وحشت از صدا به سمت سایه های تاریک جنگل عقب نشینی کردند. آتش که در عرق ترس غرق شده بود در همان جا به زمین نشست و نفسی تازه کرد اما آرامش او کوتاه بود.به سمت حصار گوسفندان به راه افتاد دام‌ها را با هزار زحمت در حصارشان جا داد، ولی پارس سگ‌ها بند نمیآمد و همچنان گوش‌های کوه ها را کر می‌کردند، ناگهان سگ‌ها شروع کردند به دویدن سمت چادرها آتش که ترسیده بود، با دستپاچگی در حصار گوسفندها با طناب بست و به دنبال چادرها دوید. در دلش اضطرابی عمیق وجود داشت گویی که تمام شب با سایه های ترسناک در حال جنگ بود. در این حین صدای سگ‌ها بلندتر از قبل به گوش می رسید ،ناگهان سگها به شدت ترسیدند و به عقب برگشتند ،آتش در آن لحظه مادرش رکسان را دید که با فانوس در دست از چادر مهرو خارج‌می‌شود و در تاریکی محو می‌شود. رکسان زن عمو مهرو، زنی با چهره ای مهربان و در عین حال نگران بود. چشمانش درخشان و پر از عشق به فرزندانش بودند اما حالا در سایه های شب این عشق به ترس و اضطراب تبدیل شده بود قلب آتش به تپش افتاد و با خود گفت:
- مادر چرا در چادر آنها بود؟
ترس و نگرانی در وجودش به اوج رسید و احساس کرد که دنیا به دورش در حال فروپاشی است.آتش با نگرانی سگ‌ها را به سمت دام‌ها برگرداند و تکه نان خشکی به آنها داد دستانش میلرزید و احساس می‌کرد که سایه های شب به او نزدیک تر می شوند، گویی که موجودات پنهانی در تاریکی در حال تماشای او بودند هر سایه ای که در دل شب حرکت میکرد او را به وحشت می انداخت و احساس می‌کرد که هر لحظه ممکن است چیزی وحشتناک از تاریکی بیرون بیاید.چند دقیقه بعد وقتی در حال برگشت به چادر خودشان بود، متوجه جمعیتی شد که در جلوی چادر مهرو گرد آمده بودند ترس در دلش چنگ انداخت و سراسیمه به سمت جمعیت دوید تا ببیند چه بر سر آنها آمده است در دل شب صدای ناله ها و فریادها به گوش می‌رسید و احساس می‌کرد که سایه های تاریک او را در بر گرفته اند. هر قدمی که بر می داشت زمین زیر پایش سرد و ترسناک به نظر می رسید و نور فانوس‌ها که به سختی در تاریکی می‌درخشیدند گویی تلاش میکردند تا حقیقتی وحشتناک را از او پنهان کنند.وقتی به جمعیت ،رسید چهره‌های مضطرب و نگران رادیدکه‌درسایه‌های‌شب‌بهم‌می‌چسبیدند.رکسان با چهره‌ای رنگ پریده و چشم‌هایی پر از اشک در میان جمعیت ایستاده بود. او به شدت نگران و مضطرب به نظر میرسید گویی که بار سنگینی از غم و ترس بر دوش دارد آتش به او نزدیک شد و در دلش احساس کرد که در این لحظه همه چیز در حال فروپاشی است. او نمی‌دانست چه بلایی بر سر خانواده اش آمده و تنها می‌توانست به ترس و اضطراب خود غوطه ور شود در آن لحظه حس می‌کرد که تاریکی به او نزدیک‌تر می‌شود و سایه‌ها در حال بلعیدن او هستند صدای ناله ها و فریادها در گوشش می پیچید و هر لحظه احساس می‌کرد که ممکن است خودش هم قربانی این شب وحشتناک شود.

 

[Atrisa1235]

#پارت پنج
آتش با صدای لرزان و دلی پر از ترس و اضطراب، به مادرش گلدیس نگریست و با چشمانی پر از بغض گفت:
- مادر، مهرو کجاست؟ تو او را بردی، درست است، که من دیدم؛ یک ساعت پیش در چادرشان بودی.
چهره گلدیس از این سخنان شوکه شد. چشمانش گرد و متعجب شدند و او با تردید و ترس گفت:
- چه می‌گویی آتش؟ مهرو پیش من نیست! او او کجاست؟
گلدیس به سمت چادرشان دوید و در دلش همهمه‌ای از نگرانی و غم به پا شده بود. او فریاد زد:
-مهرو کجاست؟ من واقعاً نمی‌دانم! او که در چادر بود، چرا اکنون نیست؟
آتش دست‌هایش را بهم فشرد و در چهره‌اش اضطراب و آشفتگی نمایان بود. ناگهان صدای شیون و زاری گلدیس بلند شد و صداهای او مانند زنگی در دل آتش به صدا درآمد.
گلدیس درحالی‌که چشمانش پر از اشک بود و دردی در دلش حس می‌کرد، به سمت رکسان خیز برداشت و دست‌های او را گرفت:
- مهرو پیش توست، حتماً تو او را در چادرت گذاشتی. بیایید، برویم پیش دخترم. بی‌تابی من را به جنون می‌کشاند!
رکسان با چهره‌ای پریشان و ترسیده گفت:
-گلدیس، من مهرو را ندزدیدم! من فقط چند لحظه به دیدنش رفتم. وقتی رفتم، خواب بود. از دور تماشایش کردم و فوراً برگشتم. لطفاً، گوش کن! مهرو پیش من نیست!
پچ‌پچ اعضای ایل به گوش می‌رسید. هر کس چیزی برای دیگری می‌گفت، اما ناگهان آزادان که همگی توجهش را جلب کرده بودند، با صدای بلندی گفت:
- لطفاً برگردید به چادرهایتان! حصارهای گوسفندانتان را محکم کنید. گرگ‌ها ممکن است برگردند. این یک موضوع خانوادگی است،
لطفاً اوضاع را برای خانواده‌ام سخت نکنید!
اما برخلاف اصرارهای آزادان، هیچ‌کدام سخنش را نشنیدند. یکی از مردان ایل تفنگش را برداشت و گلوله‌ای در آسمان شلیک کرد. صدای شلیک مانند زنگ خطری در دل آتش طنین‌انداز شد و همه سراسیمه و به سرعت پراکنده شدند.
گلدیس با حالی پریشان، دست رکسان را در دست داشت و او را به دنبال خود می‌کشید. رکسان به شدت انکار می‌کرد و التماس می‌کرد:
- گلدیس، من به تو قول می‌دهم! من مهرو رو نه روبودم! باید برویم دنبالش!
آتش، که از دیدن حالت وحشت‌زده و پریشان گلدیس به شدت نگران شده بود، به سمت چادر برگشت و با صدای بلند فریاد زد:
- مادربزرگ! مادربزرگ! زن عموگلدیس دارد مادرم را می‌برد!
مادربزرگ ماندان که در افکارش غرق شده بود، به خود آمد و با نگاهی نگران به آتش گفت:
- چه می‌گویی آتش؟ گلدیس و رکسان چه کار دارند؟ ما باید اکنون دنبال مهرو بگردیم!
آتش همه چیزهایی را که دیده و شنیده بود، با عجله و دلهره برای مادربزرگ تعریف کرد. ماندان، با چهره‌ای نگران و عرق‌ کرده، بلند شد و به شهیار که به گهواره خالی زل زده و چشمانش پر از اشک بود، نگاهی انداخت. او انگار از اوضاع دوروبرش خبری نداشت و با صدای ضعیف گفت:
- ما باید هر چه سریع‌تر اقدام کنیم. نگرانی بزرگ‌تر از این، امروز هیچ کس را نمی‌گذارد آرام بماند.
آتش نمی‌دانست که سرنوشت مهرو چه خواهد شد، اما چیزی در دلش می‌گفت که زمان در حال تنگ‌تر شدن است و باید حرکت کنند، قبل از اینکه خیلی دیر شود. او به مادربزرگ گفت:
- ما باید به چادرها برگردیم و همه را جمع کنیم. شاید کسی چیزی دیده باشد. مادربزرگ با نگاهی مصمم گفت:
- بله، باید هر چه سریع‌تر عمل کنیم. مهرو به ما نیاز دارد.
با هم به سمت چادرها دویدند، درحالی‌که صدای زوزه‌ی باد و نگرانی در دلشان به وضوح حس میشد

 

[Atrisa1235]

#پارت شیش
در همان زمان، گلدیس با چهره‌ای غمزده و با زمزمه زیرلب، به چادر رکسان نزدیک شد. پرده چادر را با خشونت کنار زد و دستان رکسان را به شدت کشید و به سمت داخل هل داد. رکسان، که از این رفتار ناگهانی دچار حیرت و ترس شده بود، به زمین افتاد.
گلدیس درحالی‌که لبخند بر ل*ب داشت و به شکل دیوانه‌واری به اطراف می‌نگریست، فریاد زد:
- مهرو! مهروی من کجایی؟ دخترم! شیرینکم، مادرت آمد!
آلاله و آشوب که در گوشه‌ای از چادر خوابشان برده بود، با ترس از خواب بیدار شدند. آلاله که احساس ناامنی می‌کرد، به سرعت شروع به گریه کرد و آشوب با رنگ‌پریده به سمت مادرش نگاهی انداخت. و با نگرانی به سمتش دوید و در آغوشش گرفت و گفت:
- مادر، چه بر سر زن عمو گلدیس آمده است؟
رکسان، با شنیدن صدای آلاله، به سمت او برگشت تا او را آرام کند، اما گلدیس بی‌محابا به سمتشان حمله‌ور شد و دستان آلاله را به شدت گرفت.
- آلاله! مهرو! دیدی؟ مگر آن روز با او بازی نمی‌کردی؟ یادت هست؟ دخترم حتماً گرسنه است و من باید به او شیر بدهم!
آلاله با دیدن چهره پریشان و مضطرب گلدیس، گریه‌اش بلندتر شد. رکسان تلاش کرد تا دستان آلاله را از چنگ گلدیس جدا کند، وقتی دستانش را جدا کرد آلاله به سرعت به سمت آشوب دوید و در پشت او پنهان شد.
رکسان با صدایی بلند و نگران به گلدیس گفت:
- مگر نمی‌بینی که بچه‌ها نگرانند و ترسیده‌اند؟ دست از این رفتارت بردار! مهرو اینجا نیست و او نوزاد است، نمی‌تواند با آلاله بازی کند!
با دو دستش آرام شانه‌های گلدیس را گرفت و با تأکید گفت:
- گلدیس، به خودت بیا! ما باید هرچه سریع‌تر دنبال مهرو برویم. نمی‌دانیم چه بر سر آن کودک شیرخوارت آمده.
اما گلدیس با خشم فراوان، از رکسان فاصله گرفت و با صدایی خش‌دار فریاد زد:
- آیا تو هنوز حسادتت نمی‌شود؟ من اولین فرزند دختر خانواده را پس از سال‌ها به دنیا آوردم! چون خدا تو را لایق دختر دار شدن ندانست! همه می‌دانند تو چقدر آرزو داشتی دختردار شوی. از اینکه آزادان خان به دخترم بیشتر توجه می‌کند ناراحت بودی و حسادت می‌کردی! آری، تو حتماً بلایی سر دخترم آورده‌ای! بگو تا اینجا را بر سرت خراب نکردم!
حرف‌های گلدیس همچون تیری زهرآگین قلب رکسان را نشانه گرفت. پاهایش سست شد و با نگاهی به پسرش آشوب و آلاله که با چشمانی پراشک به او می نگریستند انداخت، به آرامی عقب‌عقب رفت. احساس ناامیدی و نگرانی در چهره‌ی آن‌ها نمایان بود و رکسان ناچار به عمق حسادت و دوگانگی برخورد خود با گلدیس پی برده بود

 

[Atrisa1235]

#پارت هفت
اشک در چشمان گلدیس می‌درخشید. او با صدای بلند فریاد می‌کشید:
- دخترم را برگردان! صورتش سرشار از ناامیدی و ترس بود. رکسان، با دستان لرزان و صدایی که به‌زحمت از گلو بیرون می‌آمد، به آشوب گفت: آلاله را پیش مادرش مستان ببر و پدرت شهنام و عمویت شهیار را خبر کن. بگو حال زن عمو گلدیس خوب نیست. زود باش، برو! نکند وقت تلف کنی؟
آشوب، با چشمانی پر از اشک و دلی پر از درد، دست آلاله را گرفت و دوید. او هنوز نمی‌دانست چه بر سر زن عمو آمده است و این عدم قطعیت مانند سایه‌ای مبهم بر روی قلبش سنگینی می‌کرد. ذهنش پر از تصورات و نگرانی‌ها بود، از اینکه آیا گلدیس باز می‌تواند دخترش را دوباره در آغوش بگیرد.

***

آزادان، رئیس قبیله، با چهره‌ای نگران و مصمم، چهار مرد قدرتمند را جمع کرد تا گروه جست‌و‌جو تشکیل دهند. مادربزرگ ماندان، با چشمانی که تجربه‌های تلخ گذشته را در خود پنهان کرده بود، به همراه شهیار وارد چادرها شدند و به تک‌تک افراد سؤالاتی می‌کردند. نگرانی در چهره‌های همه نمایان بود. درحالی‌که صدای سوزآور زوزه باد به گوش می‌رسید، به دستورِ خان، کل چادرها زیر و رو شد.
آتش، پسر شهنام، به دنبال پدرش به دامان طبیعت دور از حصارهای دام‌ها رفت. هنگامی که او را کنار لاشه‌ی گوسفند گرگ‌ دریده یافت، دلش برای پدرش فرو ریخت. دستان شهنام خونی و چهره‌اش برافروخته بود.
- آتش با صدای آرام او را صدا زد:
- پدر!
شهنام با صدایی پر از درد و غم پاسخ داد:
-آتش، پسرم، تویی؟ سپس به لاشه گوسفند اشاره کرد و افزود:
- باز هم یکی ازگوسفندان باارزش‌مان طعمه‌ی گرگان شده است. این چراغ‌های فانوس چیست؟ چرا چادرهای ایل این‌قدر روشن است؟
با نگرانی در چهره‌اش، شهنام به آتش گفت:
- بگو، چه خبر شده است؟
آتش که می‌دانست هر لحظه ممکن است سرنوشت خانواده‌اش را برای همیشه تغییر دهد، با صدای لرزان شرح ماجرا را آغاز کرد. اما ناگهان لحن صدای پدرش تغییر کرد و با جدیت گفت: چنین اتفاقی افتاده و اکنون من را خبر می‌کنی؟ زود باش! باید برویم دنبال گرگ‌ها. آن‌ها باید تاوان خوردن برادرزاده‌ام و کشتن گله‌ی گوسفندانم را پس دهند.
آتش، با تعجب و دلواپسی به پدرش نگاه کرد و گفت:
- از کجا می‌دانی که حمله گرگ‌ها بوده؟ شاید کسی مهرو را دزدیده باشد! شاید اصلاً زنده باشد!
شهنام، که به شدت عصبی شده بود، باصدای بلند پاسخ داد:
- مگر نگفتی گهواره خونی بود؟ حتماً گرگ او را خورده است!
 آتش، با امید به واقعیات، تأکید کرد:
- ولی پدر، هیچ رد پا یا نشانه‌ای از خونی برروی بالش و ملافه‌ی مهرو نبود. چه طور ممکن است گرگی بچه را این‌قدر تمیز و بی‌صدا از گهواره بردارد و بخورد؟
شهنام، که به وضوح در لحن سخنش به عصبانیت و ناامیدی دچار شده بود، نفس عمیقی کشید تا آرامش خود را بازیابد. گفت:
- چگونه می‌توان با این ترس بی‌پایان زندگی کرد؟ ما باید هر دو احتمال را در نظر بگیریم. در دنیای ما، هیچ چیز مسلم نیست.
این جمله آتش را تکان داد، او به عمق سرد و تاریک تهدید پی برد وتمام وجوش او را به حرکت وعمل وا داشت