دلــنوشته دلنوشته "دوریس" | رها سلطانی _ کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

•••به نام خدایی که واژه را نفس کشید تا جان بگیرد در دل کاغذ•••

نام اثر: دوریس*
دل‌نویس: رها سلطانی
ژانر: عاشقانه، تراژدی
ناظر: @YAS
مقدمه: بعضی عشق‌ها
تمام نمی‌شوند،
فقط جایشان را عوض می‌کنند.
از آغوش، می‌روند به حافظه؛
از لبخند، به بغض؛
از امروز، به گذشته.
دوریس، یک نام نیست؛
یک دریا بود که مرا در خود بلعید
و حالا فقط ساحلی از تنهایی برایم مانده.
یک فصل بود که هیچ‌وقت نیامد،
اما من هر روز برگ‌های زردش را جمع می‌کنم.
این نوشته‌ها،
نه برای اوست،
نه برای ماندن.
این‌ها،
صدای شناگری‌ست
که دیگر از نجات خود قطع امید کرده.
این دل‌نوشته‌ها،
مدارک جرم یک فراموشی‌اند؛
شکسته، خیس،
و هنوز... نفس‌دار.

________________________
*دوریس: نماد عشقیه که مثل دریا، دور، بی‌صدا و فراموش‌شده‌ست، اما هنوز در ژرفای دل موج می‌زنه.
یه جور «خاطره‌ی دریایی» از یک عشق؛ زیبا اما ناپایدار.

 

[SULLIVAN]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوط به تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.

᯽ [ قوانین تایپ دلنوشته | تالار ادبیات توصیفی ] ᯽

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.

᯽ [ 🔸درخواست نظارت (ویژه تالار ادبیات و شعر) ] ᯽

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد
و تگ دهید.

᯽ [ درخواست - درخواست نقد ادبی شورا | ویژه تالار ادبیات ] ᯽

᯽ [ درخواست - درخواست تگ آثار | تالار نقد ] ᯽

شما می‌توانید پس از تایپ ١٠ پست برای اثر خود درخواست طراحی جلد دهید‌.

᯽ [ درخواست - جلد آثار | تالار طراحی ] ᯽

بعد از ۲۰ پست می‌توانید پایان دلنوشته‌تان را اعلام کنید.

᯽ [ اطلاعیه‌ - اعلام پایان آثار ادبی | تالار ادبیات توصیفی ] ᯽

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید و همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثرتان می‌توانید درخواست بازگردانی اثر از متروکه را دهید.

᯽ [ درخواست - انتقال و بازگردانی از متروکه | تالار ادبیات توصیفی] ᯽

𖡼 با سپاس از توجه شما 𖡼

[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[*RaHa._]

«هنوز صدایت را می‌شنوم»
بعضی صداها خاموش نمی‌شوند.
نه با گذر زمان، نه با سکوت.
تو ماه‌هاست رفته‌ای،
اما هنوز،
هر بار کسی بلند صدایم می‌زند،
اسم تو،
مثل سایه‌ی یک خاطره از ذهنم رد می‌شود.
گاهی فکر می‌کنم فراموشی،
فقط نام دیگری‌ست
برای زندگی کردن با دردی که به آن عادت کرده‌ای... .

 

[*RaHa._]

«پاک کردن تو آسان نبود»
عکس‌هایت را پاک کردم،
شماره‌ات را،
حتی نشانی کافه‌ای که همیشه به آن پناه می‌بردیم.
اما همان‌جا که باید بلند بخندم،
یاد تو می‌افتم.
هنگام شنیدن آهنگی که دوستش داری،
هنگام بوییدن عطری که روی تن تو نیست.
تو هنوز، در همه‌چیز حضور داری
جز خودت... .

 

[*RaHa._]

«به خودم قول داده بودم»
به خودم قول داده بودم
اگر یک‌بار دیگر اسم تو را در ذهنم شنیدم،
بلند شوم، بروم،
و فراموشی را تا ته کوچه‌های دلتنگی دنبال کنم.
اما…
تو دوباره آمدی.
نه با قدم‌هایت،
که با بوی شب‌هایی که با من گذراندی.
تو آمدی
و من،
حتی جرات نکردم پشت سرم را نگاه کنم... .

 

[*RaHa._]

«نامت را نگه می‌دارم»
من دیگر تو را نمی‌خواهم،
اما نامت را چرا.
نه برای زنده کردن،
بلکه برای این‌که یادم بماند
روزی هم کسی بود که دل مرا شکسته بود
بی‌آن‌که بخواهد بندش را هم بردارد... .

 

[*RaHa._]

«پناه»
هیچ‌کس نمی‌فهمد
چه‌قدر درد دارد
وقتی کسی
که روزی پناه بود،
حالا خودش
دلیل گریختن تو شده.
هربار که سرت را پایین می‌اندازی،
نه برای شرم است
نه برای گریه…
برای این است که نبینی
سایه‌اش هنوز روی دیوار دلت مانده... .

 

[*RaHa._]

«من هنوز صدایم را نگه داشته‌ام»
تو رفتی.
اما من هنوز صدایم را برای لحظه‌ای نگه داشته‌ام
که برگردی و بگویی
«هنوز هم دوستم داری؟»
ساده نیست باز کردن ل*ب‌هایی را
که حتی یک‌بار
به چیزی جز «تو» قسم نخوردند... .

 

[*RaHa._]

«چمدان»
چمدانم را بستم.
نه برای سفر،
برای خالی کردن تمام «تو»هایی
که در هر گوشه‌اش خوابیده بودی.
لباس‌هایی که وقتی می‌پوشیدم
چشمانت برق می‌زد.
کتابی که برایم خریده بودی،
و هنوز؟
نشانه‌اش همان‌جاست،
جایی که گفته بودی:
«اگه یه روز گمم کردی، اینو بخون.»
گمت کردم...
اما آن صفحه،
فقط سکوت بود... .

 

[*RaHa._]

«به جای خداحافظی»
کاش آن شب
به‌جای آن لبخند بی‌رمق و جمله‌ی نصفه‌کاره‌ات،
مرا ب*غل می‌کردی
و درست همان‌جا
تمامم می‌کردی.
نه این‌که بروی،
و من هر روز
با خیال ناتمام آغوشت،
تمام شوم... .