دلــنوشته دلنوشته در بند اسارت | فرهنگی _ کاربر انجمن بوکینو

[Narin ✿]

حتی بوی تنت را فراموش نکرده‌ام!
که بود می‌گفت از یادم می‌بری؟
در شهر به رسم رسوایی بلند فریاد بزنم :«من همه را اشتباه با اسم تو خطاب می‌کنم و خودم را هم از یاد برده‌ام؛ اما تو را نه»؟
هرچند من را چشمانم رسوا می‌کنند؛ چه نیاز به فریاد است!
من با خیال تو، زندگی کردن را انس گرفته‌ام.

 

[Narin ✿]

جوانی همچون مردمان عصا به دست... با موهای مشکیِ سپید گشته
آرام آرام قدم‌هایی بی‌جان و نفس‌هایی از روی اجبار می‌کشم.
چای ریخته و انتظار می‌کشم که به در کوبیده شود.
از پنجره‌ دیدمش...
آمد!
جوان شدم، تبسم به لـ*ـبم جا خوش کرد...
به ناگه پریدم!
همه‌اش رویا بود.
او نیامده و قرار نیست بیاید...
چای‌هایی که برای خود و او ریخته بودم، از آن‌ها دیگر هُرمی بلند نمی‌شود؛ اما هرم امید من هنوز بسیار گرم است، من هنوز انتظار می‌کشم! دیوانه‌ام، می‌دانی؟ دیوانه! تو همانی که من را خونین از زخم زدن‌های خودت، در میان انبوهی از گدازه‌های عشق، رها کردی؛ اما من هنوز چشم به راهت هستم. دیوانه‌ام!

 

[Narin ✿]

در این گذر ثانیه‌ها، ساعت‌ها، روزها، و سال‌ها، هیچ‌وقت انقدر دلم نسوخت!
چگونه توانستی بر لبانت جاری سازی؟ مگر کم عشق نثارت کردم؟ مگر کم فدا کردم، خودم را، زندگی‌‌ام، آینده‌ام، جوانی‌ام را؟ کم انتظارت را کشیدم؟ در آن هایوهوی زندگی، کم به پایت سوختم و ساختم که این‌گونه جواب‌گویم باشی؟ این جوابت بود؟ مگر نمی‌گفتی من گُلتم؟
همه‌اش دروغ بود؟
من که هر هزار بارِ عاشق شدنم، عاشق تو شدم؛ ولی عشق نگرفتم، اجاقت جاهای دیگری‌ هم روشن بود.
آی آدمک، بی عقل نشویی دوباره دلباخته‌اش شویی!
هر چقدر بیشتر می‌شناسمت، بیشتر حیرت‌زده می‌شوم، تو نه برای من، نه برای اویی!
خودخواه، بی قلب و یخ‌زده از احساسی. تمام آن روزایی که کیلو کیلو قند در دلم آب می‌شد با حرف‌هایت، امروز به همان اندازه قندها در دلم یخ‌ بسته‌اند. تو من را کشتی! احساساتم، زندگی‌ام، شوقم، و عشقم را.

 

[Narin ✿]

فاجعه آنجایی‌ست که من تو را به همه‌ی دنیا و آدم‌ها ترجیح دادم و تو همه چیز را به من ترجیح دادی و امیدم را از من گرفتی!
بدترین جای عشق من به تو این است که نه پایان خوبی داشت، نه شروع خوبی و نه حتی داستان زیبایی! همه‌اش من در دیجورگاهی که تو ساختی برایم، ناله کردم و تو در پی عیش و عشرت جویی خود. همه‌اش من رویا بافتم و رشته کردم و تو پنبه کردی!

 

[Narin ✿]

می‌دانی، بدترین قسمت ماجرا این است هر روز خبر تازه‌ای از تو به گوشم می‌رسد!
هر بار که اسمت را بر زبان می‌آوردند در دل خدا خدا می‌گویم که باز هم خبر بدی نباشد؛ اما همه، همیشه از چشم در حدقه چرخاندنت به دنبال تمام مردم و عیاشی‌هایت می‌گویند. من چگونه‌ کور شده بودم نمی‌دیدم که تو چقدر لاابالی هستی؟ گمان کنم یا توهمی به سرم زده بود، یا تو من را جادو کردی؛ وگرنه که چگونه یک انسان به این اندازه نابینا باشد!
لالایی‌هایی که درِ گوشم میخواندی، گویا خوب من را به خواب برده بود. کاش توام روزی کور شویی. همین!