دلنوشته تیپِل | تی ناز کاربر انجمن بوکینو

[سون آی]

دلنوشته: تیپِل
ژانر: عاشقانه
تگ فاخر
نویسنده: تی ناز «زیبا» سعیدی
مقدمه: رد انگشت‌هایت تنم را به شعله می‌کشد و همانند نسیمی دل‌انگیز روحم را به ققنوس هدیه می‌دهد. از تو چه پنهان باشد یا نه، گاهی آن‌قدر خواستنی می‌شوی که شروع کننده‌ی تک‌به‌تک ثانیه‌ها من هستم.
*تیپِل به معنای اثر انگشت یا اثرات انگشت هست.
تگ مربوطه: برگزیده

ویراستار: @Aytak

 

[Soheil]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را
برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوطه‌ی تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.
⚜️ [ قوانین تایپ دلنوشته ] ⚜️

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهتر کردن قلم خود درخواست ناظر دهید.
⚜️ [ تعیین ناظر دلنوشته ] ⚜️

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید.
⚜️ [ درخواست نقد دلنوشته ] ⚜️

شما می‌توانید پس از تایپ ۱۵ پست برای اثر خود درخواست جلد دهید‌.
⚜️ [ درخواست جلد اثر ] ⚜️

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید.
⚜️ [ انتقال دلنوشته به متروکه ] ⚜️

همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثر می‌توانید درخواست بازگردانی از متروکه دهید.
⚜️ [ بازگردانی دلنوشته از متروکه ] ⚜️

⚘️با سپاس از توجه شما⚘️

[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[سون آی]

قدم‌‌هایت هر چه‌قدر که دور باشد، باز مرا آرامم می‌کند.
آغوشم در ازدحام سرمای تنهایی، دست‌هایت را می‌طلبند و نگاه مشتاقم، آوای آمدنت را زمزمه می‌کند.
چه‌قدر رسیدنت را دوست دارم و تو می‌دانی که من از تمام تو، دست‌هایت را خواهانم تا در جهان بی‌پایانت گم شوم.

 

[سون آی]

در همین لحظه‌ها چشم‌هایت را ببند.
تمام مرا به آغوش بگیر و بگذار انگشت‌هایت مرا به حفاظ خود، طلب کنند؛ همان موقع می‌بینی که از عشق، از من، لبریز شده‌ای.

 

[سون آی]

دست‌هایت میان جهان من حصار می‌کشند و من چه عاشقانه این دست‌ها را ستایش می‌کنم.
من با همین دست‌ها رشد کرده‌ام.
تو که می‌دانی؛ من با تو بودن را، شکفتن را و زندگی را آموختم و من اکنون تمام تو را ستایش می‌کنم.

 

[سون آی]

در کنارم که هستی، ثانیه‌‌ها هم همانند من گم می‌شوند.
بگذار لحظه‌ای آرام بمانم؛ تو که می‌دانی، این ثانیه‌های بی‌‌تو جانم را می‌گیرند. این ثانیه‌ها نفس را درونِ سینه‌ام مبحوس می‌کند و شیره‌ی جوانه‌زده‌ی عشق را در سیاهی چیره می‌سازد.

 

[سون آی]

دست‌هایت را از مِهر وجودت، به دریای خشک وجودم، سرازیر کن.
به مزرعه‌ی خشکیده‌ی چشم‌هایم، شکوفه‌های آسمان چشم‌هایت را بپاش. بگذار از لانه‌گاهِ چشم‌هایت، لبخند ماه را بنگرم.

 

[سون آی]

بازو‌هایت را به دور گردنم حصار کن، بگذار همه بدانند، همه‌ی من در تو تمام می‌شود و تمام تو بر خلخال چشم‌هایم، عطر گل‌های نیلوفری می‌پاشد.
چه خوب است تمام تو و جهان من! چه بی‌نظیر می‌شود!

 

[سون آی]

من لبخند تو را از باران می‌خواهم! می‌دانم که می‌دانی، تمام عاشقانه‌هایت را به دریای وجودم ریخته‌ام تا دوباره، از جهان اطرافم شکوفه بشکفد و من چه‌قدر عاشقانه‌هایت را دوست دارم.

 

[سون آی]

وقتی روحم از عشق تو لبریز است، هیچ نفسی حریف آوازم نیست. پرنده‌ی وجودم در حصار دست‌هایت عاشقانه‌هایم را می‌سراید و من چه‌قدر این قفس را دوست دارم.