درود
دلنوشته پدر خاکستر نشین|Liza کاربر بوکینو
در دل شب، در سکوت، فقط صدای اشک‌هایم است که می‌ریزد. پدر همیشه می‌گفت: "حتی وقتی نمی‌بینی‌ام، همیشه با شما خواهم بود." اما هیچ‌چیز نمی‌تواند جای خالی او را پر کند. این دردی است که هیچ‌وقت درمان نمی‌شود، فقط تحمل می‌شود. چطور می‌شود کسی را فراموش کرد که تمام هستی‌اش را برایت فدا کرده است؟
