اشعار ناشناس | تالار ادبیات

[COOKiE]

به نام خالقی که زیبایی همچون تو را افرید !​

●در این تاپیک قرار است یک سری از اشعار زیبای شعرای ناشناس قرار گیرد.
●از هرگونه اسپم خودداری کنید!

شاعر : ناشناس​

 

[COOKiE]

بازم نشسته تا مژه دردل نگاه کیست؟

چشم سیاه کرده ی چشم سیاه کیست؟

دل دادن و سخن نشنیدن گناه من!

دل بردن و نگاه نکردن گناه کیست؟!​

 

[COOKiE]

سحر برخیز تجدید وضو کن
به آب توبه خود را شستشو کن

اگر خواهی شوی پاک از پلیدی
به درگاه خدای خویش رو کن

به شکر نعمتش تا می توانی
لبت را آشنا با ذکر او کن

در رحمت به رویت کرده حق باز
به او رو آور و دفع عدو کن

گدای درگه حق شو به عالم
گدایی گر کنی با آبرو کن

هرآنچه درد دل داری به عالم
سحر با حقتعالی گفتگو کن

اگر خواهی تو فیض از محضرحق
از او توفیق طاعت آرزو کن ​

 

[COOKiE]

مرد آمد و دردی به دل عالم شد

از روز ازل قسمت زنهـا غم شد

در دفتر خاطــــــرات حوا خواندم

جانم به لبم رسید ، تا آدم شد !​

 

[COOKiE]

چون جام در این میکده از دست حریفان​

خون می خورم و زَهره فریاد ندارم​

به گریه بر سر راهش فتادم بودم دوش​

به خنده گفت از این رهگذر چه می خواهی؟​

گرگ درنده ای تاخت بمن بنام زندگی​

پنجه که در جگر زند نام نهد نفس مرا​

عمر اگر خوش گذرد زندگی نوح کم است​

ور به سختی گذرد یک نفسش بسیار است​

 

[COOKiE]

من عطر آرام تنت را دوست دارم
محبوب من، پیراهنت را دوست دارم

یک شب سخن گفتی به آرامی و گفتم
آوای نجوا کردنت را دوست دارم

بگذار تا دستم به دامان تو باشد
بازی دست و دامنت را دوست دارم

لبخند تو عطری شبیه یاس دارد
فهمیده ام خندیدنت را دوست دارم

عکس تو می افتد درون آب، چون ماه
ای ماه کامل، دیدنت را دوست دارم

با یک گل لبخند تو دنیا بهار است
دلدار من، بوییدنت را دوست دارم
​

 

[COOKiE]

گر چه از فاصله ماه به من دور تری
ولی انگار همين جا و همين دور و بری

ماه می تابد و انگار تويی می خندی
باد می آيد و انگار تويی می گذری

شب و روز تو ـ نگفتی ـ که چه سان می گذرد
می شود روز و شب اينجا که به کندی سپری

گر چه آنجا کمی از فصل زمستان باقی ست
و هنوز از يخ و برفاب ولنجک اثری

باز بگذار در و پنجره ها را امشب
باد می آيد و می آورد از من خبری

خبری تازه که نه يک خبر سوخته را
باد می آورد از فاصله دور تری

خبر اينقدر قديمی ست که هر پير زنی
خبر اينقدر بديهی ست که هر کور و کری

می تواند که به ياد آورد و بشنودش
تو که خود فاعل و مفعول و نهاد خبری​

 

[COOKiE]

در من بگير بار دگر ای دم غزل
من بازگشته ام به تو ای عالم غزل

ای عالم عزيز که تقدير روزگار
چندی گرفت از تو مرا ٬ از غم غزل

حالا دوباره آمده ام با همان جنون
تا محو و گم شوم در پيچ و خم غزل

من باز گشته ام که بگيرم به جدٌ و جهد
از دست شاعران جوان پرچم غزل

هان! رفتم از تو ای من بی ذوق پيش از اين
تا بعد از اين دوباره شوم محرم غزل

دنيا همه برای تو بگذار بعد از اين
او همدم تو باشد و من همدم غزل

بسيارها و بيشترين ها برای تو
من قانعم به قافيه های کم غزل

پيوند خورده است از آغاز بخت من
با تار و پود قالب مستحکم غزل

از هر طرف که می نگری رقص شعله است
در من گرفته سرکش و سوزان دم غزل​

 

[COOKiE]

بدجور هوس کرده دلم "ناز" برقصی!
در خلوت بی پنجره ام "باز" برقصی

من "مولوی"ی چشم غزلپوش توباشم
تو در غزلم با دف و آواز برقصی

هر چند که ناکوک تر از سوز دلم نیست!
اما کمی ای کاش به این ساز برقصی

وقتی که دلم لک زده در ترس قناری
ای کاش پر از جرات پرواز برقصی

تا چشم تو در خاطر هر شهر بماند،
در حافظه ی حافظ شیراز برقصی

چون سهم من از عشق،فقط خانه به دوشیست
غم نیست اگر-خانه برانداز-برقصی

در فصل پر از زایش غم،این چه ویاریست؟!
بد جور هوس کرده دلم ناز برقصی..​

 

[COOKiE]

من بفکر غزلی در خور چشمان تو أم
تو ولی چشم به شعر و غزلم میبندی

چشمهایم پر اشک و نفسم واژه ی غم
بی خیالی به نفسهای من و میخندی

من پر از ولوله ی داشتنت هستم و تو
روز و شب فکر سفر از دل بیتاب منی

گشته ای شمع شب غیر,ودر خاطر من
بطن این شام سیه را مه و مهتاب منی

تن مرداب پر از لاله ی وحشی شده است
من ولی خسته ترین رهگذر مردابم​