در حال تایپ اشعار سیگاری نیم سوخته اثر زری کاربر انجمن رمان‌نویسی بوکینو

[ARNICA]

عنوان: سیگاری نیم سوخته
شاعر: زری
ژانر: تراژدی
قالب: نو
ناظر: @yas_NHT
خلاصه:
من کلمه‌ای حقیر و نانوشته‌ام
نوشتن غم را چه ماهرانه آموخته‌ام
چه غمگین از سیگار نیم سوخته‌ام کام می‌گیرم
در این برهوت خواب، دلم تنها یک شب
خواب پر از آرامش می‌خواهد
مگر من با این روزگار و مردمانش چه کرده‌ام؟
که شعرهایم بوی غم و بوی نم باران می‌دهد؟

 

[ARNICA]

شاعر گرامی، از شما متشکریم که انجمن بوکینو را جهت انتشار آثار خود انتخاب کرده‌اید.

خواهشمندیم قبل از تایپ اثرتان، قوانين تایپ شعر را مطالعه نمایید:

---

᯽ قوانین تایپ مجموعه شعر ᯽​

---

᯽ قوانین جامع شعر ᯽​

---

شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ تعیین ناظر شعر ᯽​

---

بعد از قرار دادن حداقل ۱۰ پست، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست طراحی جلد دهید:​

---

᯽ درخواست طراحی جلد ᯽​

---

برای بهبود و افزایش کیفیت آثارتان و دریافت تگ‌‌های با ارزشتر، بعد از قرار دادن ١۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید. ​

---

᯽ درخواست نقد آثار ᯽​

---

᯽ درخواست تگ آثار ᯽​

---

بعد از حداقل ٢٠ پست، می‌توانید جهت اعلام اتمام اثرتان، به تاپیک زیر مراجعه نمایید:​

---

᯽ اعلام پایان آثار ادبی ᯽​

---

برای درخواست انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، از لینک زیر استفاده کنید:​

---

᯽ درخواست انتقال و بازگردانی از متروکه ᯽​

---

با آرزوی موفقیت برای شما؛
[کادر مدیریت تالار ادبیات​

 

[ARNICA]

چهار دیوار دلم
آن خنیاگر سرشار از غمی‌ست
که همانند پرنده‌ای در قفس
آواز شب به خاطرات پیوسته است
ای کاش غم را زبان دل بود
آن که می‌گوید حالش خوب است
دل‌نگران شب‌هایی است
که ماهش را ستاره‌ها می‌جوید
هنوز آفتاب خندان است
اما هزاران ستاره گریان
در تمنای دلم، ای کاش غم وجود نداشت.

 

[ARNICA]

من در آیینه هر بار خود را می‌بینم
نگاهم از آینه فرو می‌ریزد
تو به اندازه‌ی تمام تنهایی‌های من
حتی خلوت‌هایت هم، پر از خنده است
و من به اندازه زیبایی تصویر خنده‌هایت
در آیینه‌ی نگاهم، غمگین‌ترینم

 

[ARNICA]

بخند همانند کودکی‌ات
بخند به غم‌هایم ای روزگار
من طعم غم‌های زیادی را چشیدم
من آرزوی بزرگ‌سالی را داشتم
اما موهای سپیدم را ببین
دستان لرزان و بی‌جانم را ببین
ای کاش کودکی خردسال بودم

 

[ARNICA]

آن‌قدر از این روزگار دل‌گیرم
که جز خود، کسی را در آ*غ*و*ش نمی‌گیرم
و شانه‌های لرزان و نامحسوسم
چون گهواره‌ای،
مرا بر روی دستانش تکان می‌دهد.
تا شاید آرام گیرم
تا شاید غبار غم از چشمانم بچکد

 

[ARNICA]

این پرنده
دیگر خیال پرواز در سر ندارد
بال‌هایش را همان شب،
زیر باران جا گذاشت
همان شب، فکر پرواز را محال کرد
او خود را در قفس زندانی کرد
زندگی، چشمان سیاهش را بست
هزاران اشک، پشت پلک‌هایش پنهان شدند
سال‌ها گذشت
حتی دیگر میل زندگی کردن هم ندارد
هر شب مثل قبل
ماه‌ را با خنده نگاه نمی‌کند
بلکه او را از قفس بیرون می‌کند
به‌جای چایی، برای خود غم دَم می‌کند.

 

[ARNICA]

این پرنده
هر شب یک غم جدید را
به خورد آرزوهایش می‌دهد
بی‌بال و پر است
اما با خیال بودن او که در سر می‌پروراند
باری دیگر اوج می‌گیرد
با طعم تلخی کنار میله‌های قفس
در انتظار اوست.

 

[ARNICA]

سیگارهای بر روی ل*ب‌هایم
ترکیبی از دردهایم است
لبخندی مریض‌گونه‌ای،
بر روی لبان خشکیده‌ام می‌نشیند
فندکی که در جیبم است
دیگر همه چیزم شده است
سرفه‌هایم دلیل اشک‌هایم است
این سیگار، دلیل زنده بودنم است

 

[ARNICA]

سیگار بر روی لبانم
قلم در دست زخم‌آلودم
برگه‌های مچاله‌ در دستم
این شعرها همچو آتش
همانند خاکستر سیگار، خواهد سوخت.