در حال تایپ دلنوشته هِناس | نبات کاربر انجمن‌ بوکینو

[NI NI]

به نام خالقِ قلم .
نام اثر: هِناس
نام دل‌نولیس: حوریه گرمه‌ای
ژانر: عاشقانه-تراژدی
مقدمه: دوست داشتنت آنقدر طعم واقعیت می‌دهد که حقیقت‌ها در آن غرق شده‌اند.

هِناس به معنای نَفَس؛
ناظر: @Aytak

 

[Sara]

---

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوطه‌ به تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.​

---

᯽ [ قوانین تایپ دلنوشته ] ᯽​

---

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ [ تعیین ناظر دلنوشته ] ᯽​

---

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد
و تگ دهید.​

---

᯽ [ درخواست نقد آثار ] ᯽​

---

᯽ [ درخواست تگ آثار ] ᯽​

---

شما می‌توانید پس از تایپ ١٠ پست برای اثر خود درخواست طراحی جلد دهید‌.​

---

᯽ [ درخواست جلد اثر ] ᯽​

---

بعد از ۲۰ پست می‌توانید پایان دلنوشته‌تان را اعلام کنید.​

---

᯽ [ اعلام پایان آثار ادبی ] ᯽​

---

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید و همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثرتان می‌توانید درخواست بازگردانی اثر از متروکه را دهید.​

---

᯽ [ انتقال و بازگردانی دلنوشته از متروکه ] ᯽​

---

𖡼 با سپاس از توجه شما 𖡼

[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[NI NI]

انسان‌ها نیز تمام می‌شوند.
گاهی با تماشای تبسم بهار،اشک‌های ابر،سفیدی کوهساران و یادِ یار؛ اما تمام شدن را می‌پرستم زمانی که تو باعثش باشی!

 

[NI NI]

خونم جایش را به هوای عشق هدیه کرده‌
که در رگ‌هایم پرسه می‌زند.
آری!با تو یکی شدن زیباست،اما با تو به پایان رسیدن دلبرانه‌تر است .

 

[NI NI]

دوست داشتنت نیز در قلبم نفس می‌کشد.آیا من تمام شده‌ام؟در کنار تو،تمام نشدنی‌ها تمام می‌شوند،تو نیز تمام شده‌ای؛ نه در قلب من،بلکه هوای عشق در تنفست به پایان رسیده‌ است.حال به یادش غبطه می‌خورم؛تنفسی از جنس عشق؛همانقدر زلال،همانقدر بی‌ریا .

 

[NI NI]

خنده‌ام همانند اشک‌های مترسک در غروبِ مرده مزرعه‌ای سوخته غم‌انگیز شده است. گویی اکسیژن به پایان رسیده و تقلای شش‌هایم در میان ازدحامِ پوچِ آدمیان، به دنبال جرعه‌ای حیات میرقصد. انجماد سکوت‌ها در گلویم سنگینی میکنند؛ نمیدانم تو را نیازمندم، یا هوایی که در او تنفس میکنی.

 

[NI NI]

تمامِ وایه‌ام را متعلق به خود کردی،انگار که در تمامی لحظه‌هایم سیر کرده و در قلبم نفس میکشی. تورا نمیبینم، نمیخوانم، نمیشنوم، اما تو را همانند کودکی خیره به ل*ب‌های خشکِ مادرش، نفس میکشم. کودکی که هرموسیقیِ تنفس مادرش، تمامِ جانش را غرق شادی میکند و دستانش را کودکانه به‌هم میکوبد.

 

[NI NI]

آه! صدایی زنده! آری، عطر یخبندان‌ِ تو به مشام میرسد. در دیاری که هرلحظه‌اش با یاد تو سپری میشود، در تلاطم یادها غرق شده و در آتش آنها میسوزم.همانند برگ سبزی که رفته رفته از بین میرود و شادابی‌اش را به ناپاکیِ دودهای خاکستری‌رنگ میبخشد. نمیدانم، حقیقت عشقمان ذره‌ذره در بین دودها ناپدید شده است؛ آیا از ابتدا تنها یک افسانه بوده‌است؟ یا برگی سبز؟

 

[NI NI]

در هر نقاشی غروب که بر بوم مینشیند، سایه‌ای از تو بر افق می‌افتد. همانند اکسیژنی که در هوا معلق است، دیده نمیشوی، اما با تمام وجود احساس میشوی. گویی تمامِ من را دربر گرفته‌ای و دیگر چیزی از من باقی نگذاشته‌ای؛ حال غروب پیام‌آور خورشیدِ عشقمان شده است. ذره‌ذره در پشت ابرها پناه گرفته و من در این‌ظلمت به دنبال سایه‌ای از اشعات تو میگردم. اما تنها سیاهیِ شب پاسخگویِ افکار من است.

 

[NI NI]

می‌دانی آرام‌ترین گل در باغِ هستی چیست؟ گلی که در وجودم پرورش دادم. هوایت را در سینه‌ام حبس کردم و تا آخرین قطره‌باران، تو را سروده‌ام.
@Aytak