دفتر شــعر مجموعه شعر خاموشی در اتاق خودم | به قلم سینا صیقلی

[(SINA)]

عنوان اثر: خاموشی در اتاق خودم
شاعر: سینا صیقلی @(SINA)
ناظر: @Blueberry
ژانر: تراژدی–اجتماعی
قالب: شعر نو

خلاصه:
گاهی چنان گم می‌شوم در جمع
که حتی سایه‌ام،
جای خالی‌ام را نگاه می‌کند.

کسی صدایم را صدا نمی‌زند
اما همه فکر می‌کنند
کنارشان نشسته‌ام.

من هستم،
اما نه آن‌طور که باید؛
نه آن‌طور که کسی ببیند.


دیباچه‌ی اثر:
من این‌جا هستم.
در همین شهر، همین کوچه، همین کلاس.
نه غریبه‌ام، نه مهاجر.
نه خوابگاهی‌ام، نه بی‌جا.
اما سال‌هاست
کسی صدایم را نشنیده
و چشم‌ها از من رد شده‌اند
بی‌آنکه مکث کنند.

 

[Melina.N]

شاعر گرامی، از شما متشکریم که انجمن بوکینو را جهت انتشار آثار خود انتخاب کرده‌اید.

خواهشمندیم قبل از تایپ اثرتان، قوانين تایپ شعر را مطالعه نمایید:

◇قوانین تایپ مجموعه شعر◇​

---

♡قوانین جامع شعر♡​

---

شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

☆تعیین ناظر شعر☆​

---

بعد از قرار دادن حداقل ۱۰ پست، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست طراحی جلد دهید:

---

*درخواست طراحی جلد*​

---

برای بهبود و افزایش کیفیت آثارتان و دریافت تگ‌‌های با ارزشتر، بعد از قرار دادن ١۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید.

---

᯽ درخواست نقد آثار ᯽​

---

᯽درخواست تگ آثار᯽​

---

بعد از حداقل ٢٠ پست، می‌توانید جهت اعلام اتمام اثرتان، به تاپیک زیر مراجعه نمایید:

---

᯽اعلام پایان آثار ادبی᯽​

---

برای درخواست انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، از لینک زیر استفاده کنید:

---

᯽درخواست انتقال و بازگردانی از متروکه᯽​

---

با آرزوی موفقیت برای شما؛
[کادر مدیریت تالار شعر​

 

[(SINA)]

۱. سایه‌ام همیشه هست.

در راهروهای سردِ دانشگاه
تنهایی، مثل سایه‌ای
همراهم می‌آید
بی‌صدا،
بی‌خواب،
بی‌خود...

جزوه‌ها پر می‌شوند
با کلماتی که قرار بود
نجاتم دهند،
اما من هنوز
در یک سؤالِ بی‌پاسخ
جا مانده‌ام.

 

[(SINA)]

۲. پنجره‌ی سلف

از پنجره‌ی سلف
آسمان
خاکستری‌تر از همیشه‌ست
و آدم‌ها
با سینی‌های‌شان
رد می‌شوند
بی‌آن‌که کسی
برای کسی صبر کند.


مثل زندگی؛
که هیچ‌کس
برای بغض کسی
مکث نمی‌کند.

 

[(SINA)]

۳. کلاس اضطراب ۱۰۱

استاد با صدای محکمش گفت:
"اضطراب؟ طبیعی‌ست. باید باهاش کنار بیای!"
و من فکر کردم
یعنی این تپشِ بی‌وقفه
این دست‌های همیشه سرد
طبیعی‌اند؟

کاش یک درس داشتیم
به اسم:
«چگونه خودت را گم نکنی؟»
کاش جزوه‌ای بود
برای زنده‌ماندن...

 

[(SINA)]

۴. پاسخ سفید

امتحان شروع شد
همه نوشتند
من فقط نگاه کردم
به سوال‌هایی که
هیچ‌کدام‌شان
ربطی به زخم‌های من نداشتند.

برگه را سفید تحویل دادم
مثل روزهایی
که بودم،
ولی کسی ندید...

 

[(SINA)]

۵. شب‌گرد

در خوابگاه،
شب
کش می‌آید
مثل درد؛
آهسته، بی‌اجازه،
تا روی سینه‌ام می‌نشیند.

نور گوشی،
تنها چراغ اتاق است
و سایه‌ام
روی دیوار
از من خسته‌تر است.

 

[(SINA)]

۶. فرار ذهنی

در کلاس نشسته‌ام
اما ذهنم
پشت پنجره‌ای‌ست
که باز نمی‌شود...

استاد حرف می‌زند
و کلمات،
مثل پرنده‌هایی خسته
به دیوارها می‌خورند
و می‌افتند.

 

[(SINA)]

۷. سکوت روی سکو

سالن ورزشی
پر از فریاد و توپ و هیجان بود
صداها می‌دویدند،
عرق می‌چکید،
انگار جهان، همین جاست
اما صدایم
باز هم گم شد

روی سکو نشسته بودم
مثل تماشاگری
که هیچ‌وقت دعوت نشده بود.
کف دستم سرد بود
و چشم‌هایم به در...
نه برای ورود کسی،
برای اینکه بفهمم
چرا هنوز اینجام

 

[(SINA)]

۸. لوله‌ی آزمایش

در آزمایشگاه
همه چیز دقیق بود
اندازه‌ها، دما، واکنش‌ها...
اما هیچ‌کس
به آشوبی که در من می‌جوشید،
نگاه نکرد.

سکوتِ اتاق،
بوی الکل و مواد شیمیایی
و صدای تیک‌تاک ساعت
مثل قلبی که یادش رفته
چرا می‌زند.