دفتر شــعر مجموعه اشعار پایان در آغاز تو بود | رها سلطانی کاربر انجمن بوکینو

[*RaHa._]

•••به نام آن‌که آغاز را معنا داد، پیش از آن‌که آغاز باشیم•••

نام مجموعه: پایان در آغاز تو بود
شاعر: رها سلطانی
ژانر: عاشقانه، تراژدی
قالب: غزل کلاسیک
ناظر: @YAS
خلاصه: مجموعه‌ی شعر «پایان در آغاز تو بود» مجموعه‌ای‌ست از بیست غزل عاشقانه که از زبان سوم‌شخص روایت می‌شود. این مجموعه، قصه‌ی عشق ناپیدا و ناتمامی‌ست که در لحظه‌ی تولدش، طعم جدایی و پایان را در خود دارد.
غزل‌ها از دل صحنه‌هایی می‌گذرند که در آن‌ها عشق جوانه می‌زند، می‌لرزد و اغلب بی‌صدا می‌میرد؛ بی‌آن‌که تمام شوند.
پایان در آغاز تو بود… .
چون بعضی عشق‌ها، زاده می‌شوند برای گم شدن!

 

[Melina.N]

شاعر گرامی، از شما متشکریم که انجمن بوکینو را جهت انتشار آثار خود انتخاب کرده‌اید.​

---

خواهشمندیم قبل از تایپ اثرتان، قوانين تایپ شعر را مطالعه نمایید:​

---

᯽ قوانین تایپ مجموعه شعر ᯽​

---

᯽ قوانین جامع شعر ᯽​

---

شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ تعیین ناظر شعر ᯽​

---

بعد از قرار دادن حداقل ۱۰ پست، می‌توانید در تاپیک زیر درخواست طراحی جلد دهید:​

---

᯽ درخواست طراحی جلد ᯽​

---

برای بهبود و افزایش کیفیت آثارتان و دریافت تگ‌‌های با ارزشتر، بعد از قرار دادن ١۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید.​

---

᯽ درخواست نقد آثار ᯽​

---

᯽ درخواست تگ آثار ᯽​

---

بعد از حداقل ٢٠ پست، می‌توانید جهت اعلام اتمام اثرتان، به تاپیک زیر مراجعه نمایید:​

---

᯽ اعلام پایان آثار ادبی ᯽​

---

برای درخواست انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، از لینک زیر استفاده کنید:​

---

᯽ درخواست انتقال و بازگردانی از متروکه ᯽​

---

با آرزوی موفقیت برای شما؛
کادر مدیریت تالار ادبیات🦋​

 

[*RaHa._]

«لبخندش آواز شب بود»

او آمد و آسمان شکست از تبش
دل باخت به لحظه، به نور لبخند لبش

نه حرفی، نه نگاهی، فقط رفت و رفت
انگار که شب، اشک ریخت از شبش

یک سایه شد و عبور کرد از خیال
در کوچه‌ی دل، ماه شد از تعبش

دل داد، ولی هیچ نگفت از خودش
لبخندش آواز شب بود، عجب!

 

[*RaHa._]

«گل‌ها از او شنیده بودند»

نامی نبود و او فقط آشنا شد
سکوت دلش در صدا جا شد

گل‌ها از او شنیده بودند: «نسیم»
باران به بویش وفادار شد

نقشی نبود و او تمام نقاب
در چشم هر پنجره پیدا شد

نه عاشق، نه معشوق؛ چیزی میان
نه رفت، نه ماند... آه، چه زیبا شد

 

[*RaHa._]

«از پشت نگاهش باران می‌بارید»

او بی‌خبر آمد، ولی دنیا لرزید
از پشت نگاهش، باران می‌بارید

هر جا که قدم زد، دل وا می‌شد
هر جا که نگاه کرد، دریا رویید

دل را نبرد، اما صدا را گرفت
چشمانش آرام، ولی پُر تردید

می‌رفت و کسی نمی‌فهمید چرا
این عشق، همیشه به جدایی پیچید

 

[*RaHa._]

«در خواب ستاره آمد»

او از دل خواب ستاره آمد
آرام، ولی مثل شراره آمد

در کوچه‌ی تاریک دلم رد شد
انگار که از باغ اشاره آمد

در چشمش اُفق، در قدمش آواز
با بوی خیال دوباره آمد

هیچ‌کس نفهمید چه گفت آن شب
با لهجه‌ی سکوت، نظاره آمد

 

[*RaHa._]

«در سایه‌ی مهتاب قدم می‌زد»

در سایه‌ی مهتاب قدم می‌زد آهسته
ل*ب بسته، ولی شعر به ل*ب می‌زد آهسته

هر بار که رد می‌شد از آیینه‌ی شب
یک آینه می‌مرد و تب می‌زد آهسته

دل، خیره به آن رد نگاهش می‌ماند
و عشق، خودش را به شب می‌زد آهسته

بیدار شد از خوابِ خودش پنجره‌ای
در خواب، کسی نام او را صدا زد آهسته

 

[*RaHa._]

«از راه خیال آمده بود»

از راه خیال آمده بود، آرامش
با عطر محال آمده بود، آرامش

موهایش انگار شب ابری بود
با نور هلال آمده بود، آرامش

دل جرأت پرواز نداشت، اما
با لرزش بال آمده بود، آرامش

گفتم که فقط خواب، ولی باور کرد
در خواب، وصال آمده بود... آرامش

 

[*RaHa._]

«به خواب چراغ‌ها پیوست»

دور از همه، بی‌آن‌که کسی یادش کرد
در نور گذشت و جهان خوابش کرد

دل بست به جایی که نرسد هرگز
دل داد به جایی که دل نابش کرد

از پنجره‌ی نور عبورش دیدند
اما شب بی‌راه، پُر از قابش کرد

خاموش شد و ماه، تماشا می‌کرد
او رفت، و به خواب چراغ‌ها پیوست...

 

[*RaHa._]

«نقش قدمش بر مه شب ماند»

چون سایه گذشت از دل شب، آرام
بی‌آن‌که بگوید به کجا، بی‌پیغام

در خواب درختان، صدایش جاری‌ست
مهتاب گرفت از دل او، الهام

هیچ‌کس ندیدش، ولی از رد نگاه
گل وا شد و افتاد زمین، یک بامگاه

نقش قدمش بر مه شب ماند هنوز
گم شد، ولی از کوچه نرفت... چون بام