در حال تایپ سکوتی که فریاد میزند | اثر «یگانه جان» کاربر انجمن رمان نویسی بوکینو

[یگانه جان]

نام رمان: سکوتی که فریاد میزند

ژانر: مافیایی، درام
نام نویسنده: @یگانه جان
ناظر: @حوراء

خلاصه:
بزرگترین رئیس مافیای ترکیه دلش دختری رو می‌خواد که پا به قلمروی ممنوعه هاش گذاشته و یگانه مجبوره که...

مقدمه:
همه ما اشتباه می‌کنیم، اما بعضی از اشتباهات جبران ناپذیر هستند یا تاوان سنگینی دارند، تاوانی که ممکنه بهای اون به قیمت آزادی مون تموم شه، اما چاره چیه؟ گاهی باید فداشدیا حتی قهرمان شد

 

[حوراء]

نویسنده‌ی گرامی، از شما متشکریم که انجمن رمان نویسی بوکینو را جهت انتشار رمان خود انتخاب کرده‌اید!

از شما می‌خواهیم قبل از تایپ آثرتان، قوانین را مطالعه کنید:

◇| قوانین تایپ آثار |◇

قوانین - قوانین تایپ آثار | تالار ادبیات داستانی

«به نام آفریننده قلم» ۱. برای تایید اثر خود بر روی لینک زیر کلیک کرده و فرم را مانند تصویر پر کنید...

forumbockino.ir

‌برای بی‌جواب نماندن سوالات و مشکلات‌ خود، به تایپک زیر مراجعه فرمایید:

اتاق پرسش و پاسخ | تالار ادبیات داستانی

⚜به نام خالق قلم⚜ با سلام خدمت تک تک شما عزیزان بوکینو! این تاپیک برای راهنمایی شما گرامیان ایجاد شده است؛ پس هرگونه سوال و یا مشکلی مبنی بر فعالیت در تالار کتاب داشتید، می‌توانید در همین تایپک بپرسید. مدیریت تالار در اولین فرصت، پاسخ سوالات شما را خواهد داد. از صبوری و شکیبایی شما...

forumbockino.ir

بعد از قرار دادن ۱۰ پست در این تایپک درخواست دهید:

درخواست - جلد آثار | تالار طراحی

«به نام ربّ آرام دل» با سلام و درودی به بزرگی کهکشان خدمت شما گرامیان بوکینویی! در این تایپک شما قادر هستید که پس از بارگذاری مجاز پارت‌های اثر خود، درخواست جلد دهید. 🟡 رمان و داستان کوتاه: 15 پارت 🔴 دلنوشته و اشعار: 10 پارت دوستان و نویسندگان گران‌قدر! لطفا قبل از ارسال درخواست، قوانین...

forumbockino.ir

برای بهتر شدن و بالا بردن کیفیت آثارتان و تگ‌دهی به آن، بعد از قرار دادن ۲۰ پست، به تالار نقد مراجعه کنید:

نقدنامه‌های شورا

forumbockino.ir

بعد از قرار دادن ۱۰ پست، برای کاور تبلیغاتی در تایپک زیر اقدام فرمایید:

درخواست - کاتالوگ آثار | تالار طراحی

«به نام خداوند رنگین‌کمان» با سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما عزیزان و گرامیان بوکینو! در این تاپیک، شما پس از بارگذاری ۱۵ پست برای آثار نویسندگی و 7 پست برای تاپیک‌های آموزشی خود، قادر به ارسال درخواست مبنی بر طراحی کاور تبلیغاتی خواهید بود. اما دوستان و کاربران ارجمند! پیش از هرگونه...

forumbockino.ir

برای درخواست تیزر، می‌توانید بعد از ۲۰ پست در تایپک زیر درخواست دهید:

درخواست - ساخت تیزر آثار | تالار تدوین

⚜️به نام ربّ آرام دل⚜️ •درخواست تیزر• عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی کاربران و نویسندگان عزیز انجمن بوکینو! لطفاً قبل از درخواست، تاپیک قوانین را مطالعه کنید. [لینک قوانین تالار تیزر] مواردی که باید به آن توجه کنید: ۱_ تمامی تیزر‌ها به مدت ۱ الی ۲ دقیقه ساخته می‌شوند. ۲_ به هیچ عنوان فیلم...

forumbockino.ir

پست‌های اثرتان به تعداد منصوب رسیده و پایان یافته؟!



پس در تایپک زیر اعلام کنید:

اطلاعیه‌ - اعلام پایان تایپ آثار | تالار ادبیات داستانی

«به نام آفریننده قلم» سلام و درود خدمتِ تمامی کاربران و نویسندگان انجمن بوکینو. لطفاً پیش از اعلام اتمام اثر خود به نکات زیر توجه کنید. ۱_ قبل از اعلام اتمام، اطمینان حاصل فرمایید که اثر شما نیاز به ویرایش و تغییر ندارد. ۲_ اثر شما، حتماً باید دارای جلد باشد. ۳_ لطفا تعداد پارت‌ها و خطوط هر...

forumbockino.ir

برای انتقال اثر خود به متروکه و یا بازگردانی آن، وارد تایپک زیر شوید:

درخواست - انتقال و بازگردانی آثار از متروکه | تالار ادبیات داستانی

«به نام آفریننده قلم» عرض سلام و خسته نباشید خدمتِ تمامی کاربران و نویسندگانِ عزیزِ انجمن بوکینو! چنانچه درخواست انتقال رمان خود به بخش متروکه یا درخواست بازگرداندن از بخش متروکه را دارید، لطفا فرم زیر را پر نمایید. فرم درخواست: ●عنوان: ●نویسنده: ●نوع اثر: ●لینک اثر: ●نوع درخواست: *** مثال...

forumbockino.ir

‌و برای آموزش‌های بیشتر درباره‌ی نویسندگی به تالار آموزشگاه مراجعه نمایید

تالار آموزشگاه

forumbockino.ir

با آرزوی موفقیت برای شما!


[کادر مدیریت تالار کتاب]​

 

[یگانه جان]

#part1


یگانه

ترکیه- استانبول

«- کافه اِلَم، خیابان فاتح. دست چپ»

سوار ماشین شدم، نگاهی به پیامک آدا انداختم، موهام رو داخل شالم فرستادم و به راننده رو کردم: سلام آقا...من...می‌خوام برم کافه اِلَم.

مات زده نگاهم کرد: اِلَم؟ یا اِلَم تاج؟

متعجب نگاهش کردم: مگه فرق داره؟

راننده مرد میانسالی بود، موهای جو گندمی و چشم‌های روشنی داشت.

لبخندی زد: آره دخترم.

شونه‌ای بالا انداختم: نمی‌دونم راستش...تو خیابون فاتح نوشته...

مرد نگاهم کرد و گفت: اولین بارته؟

با هر سوالی که می‌پرسید، تعجبم بیشتر می‌شد: منظورتون چیه آقا؟

راننده چیزی نگفت و به سمت مقصد راه افتاد، زیر ل*ب با خودش حرفایی میزد که بیشترشون ترکی بود و من نمی‌فهمیدم چیز زیادی.

نمی‌دونم چقدر زمان برد تا منو به محل رسوند، دستش رو روی فرمون گذاشت و گفت: دخترم این خیابون فاتح

کمی تو چشمام نگاه کرد و با لحنی غمگین گفت: سمت راست رو که بری

انتهای کوچه یک دو راهیه

ماشین رو نیست وگرنه میبردمت.

سمت چپ یک کافه هست و سمت راستت یک کافه دیگه.

اگر کافه الم رو خواستی دست راست و اگر الم تاج رو خواستی دست چپ انتهای کوچه سمت راست باید بری.

خواستم پیاده بشم که گفت: نرو دخترم، اگر داری میری الم تاج نرو.

از ماشین پیاده شدم، خواستم پول رو بهش بدم که گفت: نه مرسی...تو هم مثل دخترمی.


حرفای پیرمرد بدجور درگیرم کرده بود، ترس برم داشته بود.

منظورش چی بود؟ به انتهای کوچه که رسیدم درست طبق گفته پیرمرد یک دو راهی بود. گوشیم رو درآوردم که به آدا زنگ بزنم ولی به طور عجیبی شارژ گوشیم پرید و کلا گوشی خاموش شد.

خیلی عجیب بود، چون گوشی من ۱۰۰٪شارژ داشت و نباید خاموش میشد.

درگیر بودم...راست برم یا چپ؟
اِلَم کدوم ور بود؟

چند بار سعی کردم گوشی بی صاحابم روشن کنم اما نشد.


کمی تو فکر رفتم و در نهایت با دیدن دوتا سگ بزرگ که واق واق می‌کردن و میومدن جیغ کشیدم و دویدم.

انقدر دویدم که نفهمیدم آخرش از سمت راست رفتم یا چپ.

سرم رو بالا آوردم و با دیدن تابلویی که روش نوشته شده بود الم چشمام برق زد.

نفس راحتی کشیدم، روی تابلوی نصب شده سردر اون نوشته شده بود: کازینوی اِلَم عدنان آتاکول.

چقدر طولانی، با قدم‌های محکم و استوار با کفش‌های پاشنه بلندم وارد شدم.

چندتا دختر اون ته نشسته بودن و ورق بازی می‌کردن و بقیه هم مردانی بودن که انگار قما*ر می‌کردن.

با لبخند سمت پذیرش کافه رفتم.
البته اون موقع نمی‌دونستم که بهش میگن بارمن!

مرد داشت جام ها رو پر از شربت آلبالو می‌کرد که گفتم: ببخشید آقا.

مرد سمتم برگشت و اخم کرد: تو کی هستی دختر؟

مردی از پشت قفسه بیرون اومد، دستش روی شونه مرد اول گذاشت: جووون...اومدی سر چی قما*ر کنی؟ سر این اندام باربیت؟


اخم کرده گفتم: مودب باش آقا...من اومدم دنبال دوستام.

قهقهه مرد به هوا رفت: قیافه ما شبیه دوستاته؟ فکر کردی با هالو طرفی؟

خواست سمتم بیاد که صدای محکمی درجا مانعش شد: بسه.

مردی حدودا ۳۷ساله، جلو اومد و گفت: آی دختر تو اینجا چکار می‌کنی؟

کمی عقب رفتم: ه... هیچی...با دوستام قرار داشتم.


مرد نیشخندی زد: چطور اومدی تو؟ دعوت نامه داری؟

چشمام چهارتا شد: آقا مثل همه جای دنیا در باز بود اومدم. مگه برای رفتن به کافه دعوت نامه میخواد؟

نیشخندش عمیق تر شد: ولی ما مثل همه جای دنیا از مهمون‌هامون پذیرایی نمی‌کنیم.

خواستم عقب برم که با یک جهش خودش رو به من رسوند و مچ دستم رو گرفت و رو به مردان هیکلی کرد و گفت: ببریدش اتاق۵۰۸تا آقا عدنان بیاد و تکلیفش روشن کنه.

جیغ کشیدم که تو دهنم زد: هیس! خفه شو.

با وحشت عقب عقب رفتم و به مرد رو به رو خیره شدم.

اشک از گوشه چشمم سرازیر شد: م...مگه اینجا کافه الم نیست؟

اما مرد با صدای وحشتناکی گفت: هیس! مگه نمی‌گم خفه شو؟

با یک حرکت سریع دستش رو دور گردنم حلقه کرد و انگشتاش رو محکم روی ل*ب هام فشار داد.
طوری که نفس کم آوردم.

جایی که داشتم از بی نفسی می مردم من رو هل داد سمت اون مردان هیکلی و گفت: ببریدش.

داد زدم: ولم کنید!

اما زور اونا به من می‌چربید که من رو کشون کشون سمت اتاقی بردن و هلم دادن تو اتاق

 

[یگانه جان]

#part2

اتاق تاریک بود، ترسیده بودم. یک پنجره پشت به من بود که نور کمی ازش ساطع میشد و البته سرمای شدید.

دستام رو دور هم حلقه کرده بودم و دندونام بهم کلید میشدن.
از جا بلند شدم که ارتفاع پنجره تا پایین رو نگاه کنم که سرم گیج رفت و زمین خوردم.


در اتاق با ضرب باز شد، دو مرد هیکلی با دیدنم پوزخندی زدن و یکیشون گفت: حتی عرضه فرار هم نداشتی؟

ترس تو وجودم تزریق شده بود، اصلا نمی‌فهمیدم کجام و چی شده.

روی زمین نشستم، زانوهام رو تو ب*غل گرفتم و اشک ریختم.
حالم خراب شده بود و فقط اشک می‌ریختم.

حتی جرعت بلند گریه کردن رو هم نداشتم، دستام می‌لرزید که در اتاق باز شد.

فکر کردم که اون دوتا مردن و اومدن بهم سر بزنن برای همین از جام تکون نخوردم
ولی با بسته شدن در به خودم لرزیدم.

با اشک گفتم: ت...تو رو خدا بگید آقا عدنانتون بیاد، تکلیف منو روشن کنه دیگه...

صدای قدمای مرد هر لحظه نزدیک تر میشد، تا اینکه زیر چونم رو گرفت و سرم رو بالا آورد و گفت: اینجا چکار می‌کنی؟ از طرف کی هستی؟


انقدر اونجا تاریک بود که ترسیده بودم، آروم گفتم: م...میشه برق رو...

انگار فهمید چی می‌خوام بگم که اومد کنارم نشست، اسلحه رو سرم گرفت و گفت: چه فرقی می‌کنه وقتی قراره بری به درک؟

با این حرفش بغضم ترکید، جلوش زانو زدم و دستم رو به پاهاش گرفتم:
آقا، به خدا من اصلاً شما رو نمیشناسم، از طرف کسی هم نیستم.

هنوز اسلحه رو سرم بود و این منو می‌ترسوند، با گریه گفتم: م...من یک دانشجوی ایرانی ام که اینجا درس میخونم، با دوستام قرار داشتم کافه الم، اما خب اشتباهی اومدم اینجا.


هیچ وا کنشی نشون نداد که با هق‌هق ادامه دادم: حتی حاضرم بهت ثابت کنم.

پوزخندی زد و گفت: چه جالب، اما چطور؟

با اشک گفتم: ب...بگو گوشیم رو بهم بدن تا زنگ بزنم دخترا‌..
گوشی‌اش رو از جیبش درآورد و شماره‌ای برقرار کرد:هی مساد، بگو تلفن دختره رو بیارن.


چند لحظه بعد در زده شد و انگار گوشیم رو آوردن، مرد پوزخندی زد: خب رمز؟

با درد گفتم: نود نودو دو

سریع رمز رو زد و بدون توجه به من داشت دنبال چیزی می‌گذشت که با گریه گفتم: خب بگو دنبال چی؟ شاید کمکت کردم.

دستش رو دهنم گذاشت: هیس!

ساکت شدم که گفت: اسم دوستات؟

نفس عمیقی کشیدم: سوگل، ادا، مارال

لبخندی زد و شماره رو گرفت، که نمیدونم از شانس خوبم یا بدم سوگل جواب داد: الو یگانه کجایی؟ ما نگرانت شدیم، چرا نیومدی کافه؟

مرد با شنیدن این حرف ها، جلو اومد،اسلحه رو تو جیبش گذاشت و دست انداخت پشت کمرم.

با درد پرسیدم: آ... آقا...برق رو نمی‌زنی؟
کنار گوشم پچ زد: خیلی دوست داری منو ببینی؟

بعد کمی مکث دوباره گفت: نگران نباش میبینی عزیزم، هرشب می‌بینی.

با مظلومیت تمام گفتم: م...من میترسم.

صورتم رو نوازش کرد و گفت: ترس خوبه.

بعد با صدای بلندی فریاد کشید: مساد؟ مساد؟

به سرعت نکشید که در اتاق دوباره بازشد: جونم آقا عدنان؟

مردی که حالا فهمیدم اسمش عدنانه دوباره سرم رو نوازش کرد و گفت: این دختر چشم رو گرفته، ببرش تو ماشینم تا بیام.

اون مرد مردد گفت: ون آقا؟

عدنان داد زد: میگم ماشینم یعنی ماشین شخصیم.

بعد منو که مثل یک عروسک به راحتی تو دستش جا به جا میشدم بلند کرد و گفت: عروسک ایرانی...من ایرانی دوست دارم.

اون مرد که اسمش مساد بود جلو اومد و بازوم رو گرفت و دنبال خودش کشید که با گریه گفتم: آقا بزار من برم.

پوزخندی زد: جون تو چقدر کوچولویی...

این رو گفت و منو تو ماشین پرت کرد، خودش هم بالاسرم وایستاد تا پیاده نشم.

چند لحظه بعد عدنان سوار شد و محکم در رو بست.

فضای ماشین تاریک بود، یک تاریکی بیش از حد و بازهم نمی‌تونستم چهره عدنان رو ببینم.

بهم نزدیک شد که عقب رفتم، انقدر عقب رفتم که به در ماشین کمرم برخورد کرد.
اونم نزدیک و جنب من نشست
سرنگی رو سمتم آورد که با بهت گفتم: چی...چیه؟

دست راستش به سمتش گردنم رفت، گردن منو تو دستش گرفت.

شالی که سرم کرده بودم رو به آرومی باز کرد.
انگشتاش داغ بودند، تو این سرما که من یخ میزدم، چطور میتونست آن‌قدر گرم باشه دستش؟

نگاهم هنوز به پایین بود، دکمه چهارم و پنجم مرد، جرعت نداشتم که به صورتش نگاه کنم.

دست چپ عدنان تکون ریزی خورد و من سوزشی در گردنم حس کردم.

بالاخره تموم شد، صدای بم و گیرای اون مرد آخرین چیزی بود که شنیدم:
+ خوب بخوابی دخترم.

چشمام رو به زور باز نگه داشته بودم که دستش رو چشمام گذاشت: بخواب دخترم، این دارو فیل رو هم از پا میندازه چه برسه به تو