مهمترین ماهیچه سیستم تنفسی دیافراگم است. حرکت عضلات دیافراگمی و بین دنده‌ای باعث ایجاد اختلاف فشار و تغییر حجم ریه‌ها میشود. در زمان دم، دیافراگم به سمت پایین حرکت کرده و دنده‌ها اتساع می‌یابند. در نتیجه، فشار درون ریه‌ها کاهش یافته و هوا به درون ریه‌ها جاری می‌گردد. در بازدم طبیعی به فعالیت ماهیچه‌های نیازی نیست
پزشکی دم (Inhale) و بازدم (Exhale
- نویسنده موضوع DALANA
- تاریخ شروع
- پاسخ‌ها 5
- بازدیدها 32
وقتی دیافراگم آزاد می‌گردد، نیروی الاستیکی (کشسانی) ریه ها و راه‌های هوایی با اعمال فشار معکوس باعث خروج هوا از ریه‌ها به دلیل تفاوت فشار می‌گردد. درست همانند آنچه که در باد کردن یا خالی کردن بادکنک مشاهده می‌کنیم. پر کردن بادکنک نیازمند اعمال نیروی بیرونی است در حالی که تخلیه آن به دلیل حالت کشسانی آن به صورت خودکار انجام می‌گیرد.
امضا : DALANA
جریان هوا در دستگاه تنفس
در راه‌های هوایی جریان هوا می‌تواند هموار یا آشفته باشد. وقتی که جریان هوا با سرعت زیاد در راه‌های هوایی به ویژه با دیواره های نامنظم جریان می‌یابد آشفته میشود و این مسئله بیشتر در راه‌های هوایی بزرگتر مشاهده می‌گردد. وقتی سرعت کم است و از لوله‌های باریک عبور می‌کند، جریان هموار می‌گردد. زیرا سطح مقطع مؤثر راه‌های هوایی با کوچکتر شدن راه‌های هوایی به دلیل افزایش بسیار این راه‌ها، افزایش می‌یابد. بنابر این سرعت جریان هوا کاهش یافته و جریان هموارتر می‌گردد. جریان هموار بهترین بازدهی را برای انتقال اکسیژن دارد.
در راه‌های هوایی جریان هوا می‌تواند هموار یا آشفته باشد. وقتی که جریان هوا با سرعت زیاد در راه‌های هوایی به ویژه با دیواره های نامنظم جریان می‌یابد آشفته میشود و این مسئله بیشتر در راه‌های هوایی بزرگتر مشاهده می‌گردد. وقتی سرعت کم است و از لوله‌های باریک عبور می‌کند، جریان هموار می‌گردد. زیرا سطح مقطع مؤثر راه‌های هوایی با کوچکتر شدن راه‌های هوایی به دلیل افزایش بسیار این راه‌ها، افزایش می‌یابد. بنابر این سرعت جریان هوا کاهش یافته و جریان هموارتر می‌گردد. جریان هموار بهترین بازدهی را برای انتقال اکسیژن دارد.
امضا : DALANA
کار اصلی ریه تبادل اکسیژن و دی‌اکسیدکربن بین خون و هوای استنشاق شده است. رگ‌های خونی در ریه‌ها نیز ساختاری شبیه راه‌های هوایی دارند. بنابراین خون سیاهرگی که حاوی دی‌اکسیدکربن می‌باشد در مجاورت کیسه‌های هوایی، دی‌اکسیدکربن را به کیسه‌های هوایی منتقل و با جذب اکسیژن به خون سرخرگی تبدیل شده و با پمپاژ به تمامی قسمت‌های بدن منتقل می‌گردد. مکانیزم جمع‌آوری خون سرخرگی در این قسمت برعکس ساختار راه‌های هوایی است و در هر مرحله به رگ‌های بزرگتر منتقل شده تا توسط شاهرگ به قلب منتقل گردد.
امضا : DALANA
تعداد آلوئول‌ها یا کیسه‌های هوایی یک عامل کلیدی ساختاری در معماری ریه است. در ریه‌های انسان بالغ، به طور میانگین تعداد آلوئول‌ها بالغ بر 480 میلیون است. تعداد آلوئول ارتباط نزدیکی با حجم کل ریه دارد، یعنی ریه‌های بزرگتر آلوئول‌های بیشتری دارند. میانگین اندازه یک آلوئول منفرد بدون توجه به اندازه ریه در حدود 4.2 × 106μm3 است. یعنی هر 238 میلیون آلوئول حجمی در حدود یک لیتر دارد. سطح مجموع آلوئول‌ها در حدود 100 متر مربع است.
امضا : DALANA
دور دیواره کیسه‌های هوایی مویرگ‌هایی وجود دارد که خون از درون آنها عبور می‌کند. بافت ظریف جداره کیسه‌های هوایی و مویرگ‌ها و همچنین عبور مویرگ‌ها از مجاورت کیسه‌های هوایی، امکان تبادل دی‌اکسیدکربن و اکسیژن را فراهم می‌سازد. اکسیژن از جداره کیسه‌های هوایی و مویرگ‌ها عبور کرده و به هموگلوبین (گلبول قرمز) چسبیده و در خون جریان می‌یابد. دی‌اکسیدکربن در پلاسمای خون حل شده و حدود ۷۰٪ آن یون بیکربنات (HCO3-) تولید می‌کند. قسمتی از دی‌اکسیدکربن هم جذب هموگلوبین شده و انتقال می‌یابد.