دلــنوشته دلنوشته هنوز می‌خواهمت | فردین رادفر کاربر انجمن بوکینو

[فردین رادفر]

نام اثر: هنوز می‌خواهمت
ژانر: تراژدی
نویسنده: @فردین رادفر
ناظر: @Elaheh_A
مقدمه:
در آستانه‌ی دهمین سال فراقمان هستیم.
ای کاش بشنوی فریاد سینه‌‌ی مالامال از غم و محنت را!
تمنا دارم بشنوی و بدانی، درد فراق و چشم انتظاری‌ات ز من یعقوبی ساخت، غم زده در کنج کلبه‌ی احزانمان!
بشنو و بدان هنوز می‌خواهمت!

 

[mahban]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوطه‌ به تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.​

---

᯽ [ قوانین تایپ دلنوشته ] ᯽​

---

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.​

---

᯽ [ تعیین ناظر دلنوشته ] ᯽​

---

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد
و تگ دهید.​

---

᯽ [ درخواست نقد آثار ] ᯽
᯽ [ درخواست تگ آثار ] ᯽​

---

شما می‌توانید پس از تایپ ١٠ پست برای اثر خود درخواست طراحی جلد دهید‌.​

---

᯽ [ درخواست جلد اثر ] ᯽​

---

بعد از ۲۰ پست می‌توانید پایان دلنوشته‌تان را اعلام کنید.​

---

᯽ [ اعلام پایان آثار ادبی ] ᯽​

---

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید و همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثرتان می‌توانید درخواست بازگردانی اثر از متروکه را دهید.​

---

᯽ [ انتقال و بازگردانی دلنوشته از متروکه ] ᯽​

---

𖡼 با سپاس از توجه شما 𖡼

[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[فردین رادفر]

خورشیدم! دیدار اولمان را یادت هست؟ سرودن غزل عشق برای جام شر*اب چشم‌های گیرایت را؟
به یاد دارم که در آبان ماه بود؛ اما دلم گواه دارد، در یکی از روزهای آذر ماه، گرمای وجودت پیله‌ی یخی‌ام را ذوب و به من بالِ پرواز داد.
یقینا آذر ماه می‌داند حالِ من و دل سوخته‌ام را!
تضادمان با دیگران در این بود، فصل خزان دل دادیم و فصل شکفتن دل بریدیم.

 

[فردین رادفر]

کاش بدانی نبودنت از من مجنون و فرهادی ساخت که روزی قصه‌ی عاشقانه‌هایشان را به سخره می‌گرفتم.
به خدای همین عاشقان، غم نبودنت، هم صحرا نشینم کرد و هم کوه کَنم.
لیلا و شیرین من، بس نیست غم فراقت؟

 

[فردین رادفر]

نمی‌دانم دنیایم تار است یا هنوز هم میان ظلمت چشم‌هایت جا مانده‌ام!
می‌دانی خورشیدم! هنوز هم به قاب عکس خندان تو بر روی دیوار دلگرمم!
افسوس که نیستی و با رفتنت دنیایم را به نابودی و هیچ کشاندی!
دلم همانند هزاران کاغذ که بر روی‌شان حرف دل حک شده، مچاله است؛ همان گونه چروک و صاف نشدنی.

 

[فردین رادفر]

هنوز می‌خواهمت!
می‌خواهمت و تمنای وصال دارم.
هنوز هم تلخی اخم‌هایت و شیرینی ل*ب‌هایت را با تمام دنیا معامله نخواهم کرد.
دنیا و خوبی‌هایش مال همه،
خرمن گیسوانت، چشم‌های شهلایت، اصلا خودِ خودِ خودت تنها از آن من!

 

[فردین رادفر]

یادت هست دلم را به کهکشان تشبیه کرده‌ و خودت خورشید تابانش بودی؟ حال کجایی تا ببینی کهکشانم را به تباهی و نابودی کشاندی! با رفتنت ستارگانِ امید هم کوچ کردند و بذر حسرت آمالِ در کنار تو بودن را در دلم کاشتند.

 

[فردین رادفر]

تو را سوگند به روزهای خوشمان باز گرد و با لبخند گرم و روشنت، به تن سرد این مرد دیوانه گرمی بخش! مهربانم باز آی تا به دیگران ثابت کنم عشق هنوز زنده‌ است و حرمتش میان قلب هزار تکه‌ام پا برجاست.

 

[فردین رادفر]

کاش بعد از رفتنت، رایحه‌ی خیالت را میان کوچه‌های افکارم جا نمی‌گذاشتی که به شوق دیدنت در خواب، شیفته‌ی شب شوم، وگرنه شب و رویای خوابش ارزانی همان فرهاد که به عشق دیدن شیرینش دل از تیشه زدن می‌کَند.

 

[فردین رادفر]

شک ندارم و می‌شناسمت که اگر از رنج‌های بعد از تو بگویم طاقتت طاق می‌شود و نفرین می‌کنی روزگاری را که به تعداد روزهای نبودت به شقیقه‌هایم سپیدی پیشکش کرد. فقط این را بگویم، نبودنت ریشه‌ی وجودم را سوزاند و دودش چشم فلک که هیچ، چشم بدخواهانم را هم کور کرد.