در حال تایپ دلنوشته مغایرت | Elaheh_A کاربر انجمن بوکینو

[Elaheh_A]

به نام خالقِ عشق
نام اثر: مغایرت
ناظر: @حوراء
نام دل‌نویس: الهه_آ
ژانر: عاشقانه
مقدمه:
تاکنون از دوگانگی احساس شنیده‌ای؟
از عشقی که تو را همانند پروانه‌ها همنشین با گل می‌کند و از شهدِ شیرین آن، جانَت را بی‌نیاز می‌سازد؟
یا از حسرتی که همانند تیغ بر قلب و روحَت فرو می‌رود؟
احساساتی که نمی‌دانی از آن لذت ببری یا با عذاب وجدانش شبَت را صبح کنی.​

 

[mahban]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.



لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوطه‌ به تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.

᯽ [ قوانین تایپ دلنوشته | تالار ادبیات توصیفی] ᯽



همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهبود بخشیدن قلم خود، درخواست ناظر دهید.

᯽ [ 🔸درخواست نظارت (ویژه تالار ادبیات و شعر) ] ᯽



پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد

و تگ دهید.

᯽ [ درخواست - درخواست نقد ادبی شورا | ویژه تالار ادبیات ] ᯽

᯽ [ درخواست - درخواست تگ آثار | تالار نقد ] ᯽



شما می‌توانید پس از تایپ ١٠ پست برای اثر خود درخواست طراحی جلد دهید‌.

᯽ [ درخواست - جلد آثار | تالار طراحی ] ᯽



بعد از ۲۰ پست می‌توانید پایان دلنوشته‌تان را اعلام کنید.

᯽ [ اطلاعیه‌ - اعلام پایان آثار ادبی | تالار ادبیات توصیفی ] ᯽



در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید و همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثرتان می‌توانید درخواست بازگردانی اثر از متروکه را دهید.

᯽ [ درخواست - انتقال و بازگردانی از متروکه | تالار ادبیات توصیفی ] ᯽



𖡼 با سپاس از توجه شما 𖡼



[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[Elaheh_A]

محبوبم!
آیا تا کنون به این فکر کرده‌ای که چگونه با غمِ فراغَت دست و پنجه نرم می‌کنم؟
آیا تاکنون با خودت فکر کرده‌ای که نبودَت چگونه جسم و جانم را به درد می‌آورد؟
هر بار که به نبودنَت می‌پندارم، خود را درون دریایی از اسید می‌یابم.
نبودَت، ذره‌ذره‌ی وجودم را از هم متلاشی می‌کند.​

 

[Elaheh_A]

عزیزتر از جانم!
شاید عمر وصالمان کم بود؛ اما عمر خاطراتمان به درازای سال‌ها می‌رسد.
خاطراتی که در زمان اندک ساخته شد و تا زمانی که جان در بدن دارم؛ با من همراه خواهد بود.
تو چه می‌دانی از زندگی با خاطرات... .​

 

[Elaheh_A]

زیباترین!
حرف‌هایت همانند روح در جسمِ من است؛ پس چگونه از روح خود بگذرم و به زندگی مشغول شوم؟
در واپسین لحظات بودنَت مرا چنان از خود راندی که نمی‌دانم گناهم چه بود.
یا اصلا، گناهِ من چیست که دستِ تقدیر این چنین مرا به بازی گرفته است؟
منی که جز حقیقتِ عشق چیزی را برای تو نمی‌خواستم.​

 

[Elaheh_A]

ترانه‌ی روز‌های تنهایی‌ام... .
در روزهایی که وجودَت بیشتر از هر چیز نیازِ من بود، کجا بودی؟
روزهایی که منتظر ذره‌ای نگاه از جانبَت بودم، منتظرِ دستی که مرا از منجلاب زندگی رها کند؛ آن زمان در پیِ چه چیزی بودی؟
مگر جز عشق چه چیزی را از تو می‌خواستم؟​

 

[Elaheh_A]

درد و درمانِ من!
می‌توانم ساعت‌ها و روزها و سال‌ها از تو بنویسیم.
می‌توانم آن شش ماه را با تمامِ دقیقه‌هایش بنویسیم و خالصانه تو را پرستش کنم؛ همانند چهار سالی که در فراغت سوخته و ساخته‌ام.
اما دیگر توانِ مقابله با تقدیر را ندارم، زانوانم خمیده و رمقی در جسمم باقی نمانده است.​

 

[Elaheh_A]

ماهِ من!
تمامی مولکول‌های قلبم از عشق تو لبریزَند. تمام وجودم تو را می‌خواهد اما صد حیف که تقدیر میانمان فاصله انداخت.
با این وجود هیچ‌گاه قلب‌هایمان از هم دور نشد؛ قلبِ من از تو دور نشد.
تمام روزها و شب‌ها در خیالم تو هستی.
اما چه سود که دستانت سهم دستانم نمی‌شود.​

 

[Elaheh_A]

همدمِ من!
یاد و خاطره‌ٔ روزهای باهم بودنمان در جای‌جای ذهن و زندگی‌ام همراه و هم‌پای من بود.
درست جایی که تو نبودی؛ خاطرت با من همراه بود، او با من همراه بود.
جایی که دستان تو را طلب می‌کردم؛ دست دیگری مرا همراهی کرد.
و چه تلخ بود همراه شدن با کسی که قلبم او را نمی‌خواست.​

 

[Elaheh_A]

همه چیز همانند برق و باد می‌گذشت؛ شیرینی عشقت را چشیدم و دیری نگذشت که تلخی جدایی سهم من شد.
سرمایی عجیب با قلب و جانم عجین شد و دیگر میل به بقاء در وجودم نمی‌یافتم؛ اما هنوز هم آتشِ عشق تو در زیر خاکسترِ قلبم روشن بود.
گرمایی که نمی‌گذاشت طعمِ واقعی زندگی را چشید.​