در حال تایپ داستان کوتاه برف‌های روزگار | ملینا نامور انجمن بوکینو

[Melina.N]

زنی ضعیف بودم!
من انتقام تمام باید و نبایدهایمان را از او می‌گیرم و این برای من حکم یک عشق را دارد و حتی به اندازه این شیرین، روزی که تو به دنیا آمدی او پیشم نبود مادرش را فرستاده بود و خودش در زیر لایه‌هایی از غم پنهان بود او تو را نمی‌خواست و به اندازه از ما متنفر بود چون مادرش او را خواست و غم از دست دادن تو برای پدرت شیرین بود؛ اما حالا منتظر باش تا از غم‌هایمان کوه یخی سرد برای همه‌مان بسازم تا یخ بزنیم؛ گاهی یخ زدن بهتر از سوختن است و این را همه می‌دانیم تو دلت می‌خواهد بسوزی؟ من مادرت هستم و همیشه مادر‌ها درست می‌گویند. درست است؟ واقعا؟ من گاهی می‌ترسم که نکند به عنوان مادر اشتباه کنم و روحت را، ناراحت کنم هر چه باشد مادرم حتی نگران روحت هستم شاید نباشی اما بازم نگرانت هستم و این مادر بودن است و تو یادت است به من گفتی معنی واقعی مادر بودن این است که شخصی باشی مهربان و هر لحظه دلت بتپد برای بودنش و با عشق پاک مادرانه‌ات عاشقی کنی برایش و او بشود سوگلی قلبت!
یادت است که از من پرسیدی تولد چیست؟
و من جواب دادم، سوالی که یونسکو برای همه ملت‌های دنیا مطرح کرد. بهترین پاسخ از هند ارسال شد که گفته بود
تولد؛ تنها روزی است که مادر با گریه های نوزادش لبخند می‌زند.
و این از نظر تو خیلی زیبا بود و من دلم برای خنده‌هایت تنگ شده است. با غم به شکوفه‌های رو پنجره خیره شدم و قطرات اشک بر روی گونه‌ام جاری شد.