اپیزود اپیزود خیال بافی نکن | اهورا تابش

[in other hand]

عنوان : خیال بافی نکن
ژانر : تراژدی
نوع اثر : اپیزود
نویسنده : اهورا تابش

خلاصه :
خیال بافی نکن!
مگر نمی‌بینی مردم در ازدحام یکدیگر گم شده‌اند
دود شده‌اند...
هیاهوی جز لغزش خورشید بر چهره‌ها نیست
هرکداممان با سوگند به حقوق بشر
تقویم شقاوت و حیله‌ایم.
خیال بافی نکن که کسی را چندان نمی‌شناسم؛
باید خیره شویم …
کومه هایِ مان را
با دستانِ پینهْ بسته
تقسیم کنیم.








​

 

[KHUSHE]

نویسنده‌ی عزیز، از این‌که انجمن بوکینو را برای انتشار آثارتان برگزیدید، خرسند و سپاسگزاریم.

لطفا قبل از تایپ دلنوشته‌ی خود، قوانین مربوطه‌ی تایپ دلنوشته را مطالعه کنید.
⚜️ [ قوانین تایپ دلنوشته ] ⚜️

همچنین شما می‌توانید در صورت نیاز به راهنمایی و بهتر کردن قلم خود درخواست ناظر دهید.
⚜️ [ تعیین ناظر دلنوشته ] ⚜️

پس از تایپ حداقل ۱۵ پست، می‌توانید درخواست نقد و تگ دهید.
⚜️ [ درخواست نقد دلنوشته ] ⚜️

شما می‌توانید پس از تایپ ۱۵ پست برای اثر خود درخواست جلد دهید‌.
⚜️ [ درخواست جلد اثر ] ⚜️

در صورت تصمیم به عدم ادامه‌ی تایپ دلنوشته، شما می‌توانید درخواست انتقال به متروکه دهید.
⚜️ [ انتقال دلنوشته به متروکه ] ⚜️

همچنین در صورت تصمیم به ادامه‌ی تایپ دلنوشته و انتشار اثر می‌توانید درخواست بازگردانی از متروکه دهید.
⚜️ [ بازگردانی دلنوشته از متروکه ] ⚜️

⚘️با سپاس از توجه شما⚘️
[کادر مدیریت تالار ادبیات]​

 

[in other hand]

اپیزود یک :

بازم یک روز مسخره و پر مشغله!
( زمزمه)
بیشتر شبیه به یکی از روزهای سرد زمستونی بود که دلتنگی تو اون موج می‌زد. آدم تو زمستون و سرما بیشتر حس می‌کنه که نیاز به یه دست داره.
یاد اون روز افتادم؛ یاد قهقه‌ای که از سر ذوق زیاد زد
و بعد صورتش رو اینور کرد و لبخند کمرنگی چاشنی لباش کرد.
پنج سال می‌گذره، یه وقتایی میشه که بعد از یه مدتی نمی‌خوای یه سری چیزارو تجربه کنی.
می‌بوسی و می‌ذاریشون کنار!
حتی با یاد آخرین دفعه‌ای که اون آدم خاص زندگیت رو دیدی و باهاش یه دوران سرد رو تجربه کردی، چشات پر از اشک نمی‌شه
حسرت خیلی چیزارو دیگه نمی‌خوری!
یادمه به خودم می‌گفتم که هیچ‌کس اندازه اون دوست ندارم و این دوست داشتن دیگه پیش نمیاد.
دیگه جاهای به یاد موندنی که با اون رفتم نمیرم
( خندید )
اون برای من زیباترین یارم بود
خاص‌ترین فرد زندگیم؛ من اون رو متفاوت‌تر از بقیه می‌دیدم ​

 

[in other hand]

اپیزود دوم :

امسال تو شش سال از چیزی که قرار بود حقم باشی کمتر هستی.
دوهزار و صد و هفتاد روز کامله که نیستی
شاید ماهی چهار بار، پنج بار ، هفت بار شایدم ده بار چمیدونم
اصلا از قانون‌های جایی که رفتی سردرنمیارم مهم اینه که نیستی دیگه
نیستی!
حالا میخواد نصف روز بشه یا کل روز
( لبخند.. )
قشنگه
بیست روز بعد میگم، نمیدونی برای بیست روز بعد چه برنامه‌هایی ریخته بودم!
( قهقه کوتاه )
اینجا نه دیگه خبری از بارونیه نه برفی
نه رهگذری
فقط نمی‌دونم چرا اینقدر سرد و سوزناک میشه اینجا
چاره‌ای ندارم دیگه، باید خودم چند دور پتو بپیچم.( نفس عمیق )
آه که چقدر عاشقی می‌چسبه
فکر تو در حدی تو افکار من جریان داره فقط اسم تورو صدا می‌زنم و بس
عشقم به تورو اون کنج ذهن و خاطرم نگه داشتم تا خاک فراموشی روش نشینه.
( لبخند )
تو تمام خیال من هستی












​