شعر🖋 اشعار پل الوار| تالار ادبیات

[KHUSHE]

شب هیچ‌گاه کامل نیست
همیشه چون این را می‌گویم و تاکید می‌کنم
در انتهای اندوه پنجره‌ی بازی هست
پنجره‌ی روشنی.

همیشه رویای شب‌زنده‌داری هست
و میلی که باید بر آورده شود،
گرسنه‌گی‌یی که باید فرونشیند
یکی دلِ بخشنده
یکی دست که درازشده، دستی گشوده
چشمانی منتظر
یکی زندگی
زندگی‌یی که انسان با دیگران‌اش قسمت کند…

 

[KHUSHE]

بر سرِ راه‌ات، من آخرین‌ام
آخرین بهارم، آخرین برف
آخرین نبردم برای نمردن

و ما اینک
فروتر و فراتر از همیشه‌ایم.

 

[mahban]

مرا پیکری است
تا چشم انتظار تو باشم
تا از دروازه های صبح
تا دروازه های شب در پی تو بشتابم
مرا پیکری است
بهر آنکه عمرم را با عشق تو سر کنم

 

[mahban]

تو را به جای همه روزگارانی که نمی‌زیسته‌ام دوست دارم
برای خاطر عطر نان گرم
و برفی که آب می‌شود
و برای نخستین گل‌ها
تو را به خاطر دوست داشتن دوست دارم
تو را به جای همه کسانی که دوست نمی‌دارم دوست می‌دارم

بی تو جز گستره‌‌ایی بی‌کرانه نمی‌بینم
میان گذشته و امروز
از جدار آینه‌ی خویش گذشتن نتوانستم
می‌بایست تا زندگی را لغت به لغت فرا گیرم
راست از آن‌گونه که لغت به لغت از یادش می‌برند
تو را دوست می‌دارم
برای خاطر فرزانه‌گی‌ات که از آن من نیست
به رغم همه‌ی آن چیزها که جز وهمی نیست دوست دارم
برای خاطر این قلب جاودانی که بازش نمی‌دارم
می‌اندیشی که تردیدی اما تو تنها دلیلی
تو خورشید رخشانی که بر من می‌تابی هنگامی که به خویش مغرورم
سپیده که سر بزند
در این بیشه‌زار خزان زده شاید گلی بروید
شبیه آنچه در بهار بوییده ایم.

 

[mahban]

سپیده که سر بزند،
در این بیشه‌زارِ خزان‌ دیده
شاید دوباره گلی بروید؛
شبیه آنچه در بهار بوییدی.
پس به نام زندگی،
هرگز مگو: هرگز ...

 

[mahban]

شب همیشه به تمامی شب نیست!
چرا که من می‌گویم
چرا که من می‌دانم،
که همیشه در اوج غم
یک پنجره باز است
پنجره‌ای روشن
و همیشه هست

 

[mahban]

‌
موج رودخانه را ..
چون کمانچه برمی‌گیرم ..
می گذارم بگذرند ابرها زورق ها ...
ملالْ نزدِ من مرده ست ..!
مرا تمام طنین های کودکیْ ..
گنجهای من با خنده در گلوست ...

 

[mahban]

تنها آرزو دارم تو را دوست داشته باشم
یک توفان، دره‌یی را پر می‌کند
یک ماهی، رودخانه‌یی را
تو را به اندازه‌ی تنهایی‌ام درآورده‌ام
تا همه‌ی دنیا در تو پنهان شود
و روزها و شب‌ها بدانند
که نباید به چشمانِ تو نگاه کنند
بیش‌تر از آن‌که
من به تو و جهانی که در تصویرِ توست
فکر می‌کنم
تا روزها و شب‌ها به فرمانِ پلک‌های تو در بیایند.

 

[mahban]

بر سرِ راه‌ات، من آخرین‌ام
آخرین بهارم، آخرین برف
آخرین نبردم برای نمردن
و ما اینک
فروتر و فراتر از همیشه‌ایم.
در هیمه‌ی ما همه‌چیز هست
مخروط کاج و شاخه‌ی تاک
و گل‌هایی تواناتر از آب
گِل و شبنم.
شعله زیرِ پای ماست
شعله تاج سرِ ماست
زیرِ پای ما حشرات و پرندگان و آدمیان
پر می‌کشند
آن‌ها که پر کشیده‌اند فرود می‌آیند.

 

[mahban]

روی دفترهای دبستانی‌ام
روی سه‌پایه‌ام و روی درختان
روی شن، روی برف
نام تو را می‌نویسم
روی هر پیکر موافق
بر پیشانی یارانم
روی هر دستی که دراز شود
نام تو را می‌نویسم
آزادی!