اشعار نزار قبانی | تالار ادبیات

[NaRvꪖꪀ]

می‌خواهم مثل پرندگان پاییزی،
عشق بِورزَم‌؛
ای شرق چوبه‌های دار و دشنه‌ها
و امیران
از تمام پادشاهان…
می‌خواهم مثل پرندگان پاییزی،
عشق بِورزَم؛
ای شرقِ چوبه‌های دار و دشنه‌ها
و امیران
از تمام پادشاهان…
می‌خواهم مثل پرندگان پاییزی،
عشق بِورزَم؛
ای شرق چوبه‌های دار و دشنه‌ها

 

[NaRvꪖꪀ]

روز خواهد شد
و درآن تو را دوست خواهم داشت،
روز خواهد شد
پس نگران نباش اگر بهار
تاخیر کرده است
و غمگین نباش اگر باران
متوقف شده است.
بناچار رنگ آسمان تغییر خواهد کرد
و ماه بر مدار می‌گردد،
روز خواهد شد!

 

[NaRvꪖꪀ]

روز خواهد شد
آن روز خواهم دانست چرا تمدن، زنانه است
و چرا شعر، زنانه است
و چرا نامه‌های عاشقانه زنانه هستند
و چرا زنان، هنگامی که عاشقند
به گنجشک و نور و آتش
بدل می‌شوند!

 

[NaRvꪖꪀ]

روز خواهد شد
لباس‌های بدوی را بر می‌افکنم
تا اصولِ گفتگو را بیاموزم!
روز خواهد شد
و آن روز، دوره‌ی انحطاطم را رها می‌کنم
و برای تو کلماتِ زیبا می‌نویسم
و مرزهای واژه را پشت سر می‌نهم
و شیشه‌ی کلام را می‌شکنم!
روز خواهد شد
آن روز، احساساتم را هدایت می‌کنم
غرورم را سرمی‌بُرم
و میراثِ تعصبِ قبیله‌ای را از درونم می‌شویم
و قیام می‌کنم
علیه پادشاه.
روز خواهد شد
سربازانم را مرخّص،
و اسبانم را رها می‌کنم
فتوحاتم را پایان می‌دهم
و به مردم، اعلام می‌کنم:
رسیدن ِ به ساحل ِ چشم‌هایت
بزرگترین پیروزی است!

 

[Soheil]

تو ساكتى!
و آيا ميدانى؟
كه دستانِ آرام ات،
كتاب شعر هستند؟
تو؛
پابرهنه اى!
آيا ميدانى كه
زنِ پا برهنه
مى تواند ريتم تاريخ را،
تغيير دهد؟!
و نقشه ى دنيا را،
زير و رو سازَد؟
و عمر را،
طولانى گرداند؟!

 

[Soheil]

ساده‌دلانه گمان می‌کردم
تو را در پشت سر رها خواهم کرد.
در چمدانی که باز کردم، تو بودی.
هر پیراهنی که پوشیدم، عطرِ تو را با خود داشت.
و تمام روزنامه‌های جهان عکس تو را چاپ کرده بودند.
به تماشای هر نمایشی رفتم،
تو را در صندلی کنار خود دیدم.
هر عطری که خریدم، تو مالک آن شدی.
پس کی؟ بگو کی از حضور تو رها می‌شوم
مسافر همیشه همسفر من...؟