شعر🖋 اشعار سنایی

[Saghar ✿]

وین گروهی که نورسیدستند
عشوه جاه و زر خریدستند
سرباغ و دل زمین دارند
کی دل عقل و شرع و دین دارند
ماه رویان تیره هوشانند
جاه جویان دین فروشانند
به جدل کوثر و به علم ابتر
به سخن فربه و به دین لاغر
با فراغند و بی فروغ همه
گه دریغند و گه دروغ همه
آنچه نیک از حدیث بگذارند
و آنچه باشد شنیع بردارند
گشته گویان ز بغض یکدیگر
کاین فلان ملحد و فلان کافر
مکتب شرع را ندیده هنوز
به در عقل نارسیده هنوز
همه در راه آن جهانی کور
بنده خورد و خفت همچو ستور
همه بسیار گوی کم دانند
همه چون غول در بیابانند
مال ایتام داشته بحلال
خورده اموال بیوه و اطفال
هیچ نایافته ز تقوی بوی
تهی از آب مانده همچو سبوی
همه در علم سامری‌وارند
از برون موسی و از درون مارند
از پی مال و جاه بی فردا
همه یوسف فروش نابینا…​

 

[Saghar ✿]

عاشق نشوی اگر توانی
تا در غم عاشقی نمانی
این عشق به اختیار نبود
دانم که همین قدر بدانی
هرگز نبری تو نام عاشق
تا دفتر عشق برنخوانی
آب رخ عاشقان نریزی
تا آب ز چشم خود نرانی
معشوقه وفای کس نجوید
هر چند ز دیده خون چکانی
اینست رضای او که اکنون
بر روی زمین یکی نمانی
بسیار جفا کشیدی آخر
او را به مراد او رسانی
اینست نصیحت سنایی
عاشق نشوی اگر توانی
اینست سخن که گفته آمد
گر نیست درست برمخوانی​