اشعار سعدی | تالار ادبیات

[NaRvꪖꪀ]

در این تاپیک اشعارِ شاعرِ محترم، سعدی قرار خواهد گرفت.
از فرستادن اسپم و شعر غیر مربوط خودداری کنید.​

 

[NaRvꪖꪀ]

با جوانی سر خوش است این پیر بی تدبیر را
جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را

روز بازار جوانی پنج روزی بیش نیست
نقد را باش اي پسر کافت بود تاخیر را

اي که گفتی دیده از دیدار بت رویان بدوز
هر چه گویی چاره دانم کرد جز تقدیر را

زهد پیدا کفر پنهان بود چندین روزگار
پرده از سر برگرفتیم آن همه ی تزویر را

سعدیا در پای جانان گر به خدمت سر نهی
همان‌ گونه عذرت بباید خواستن تقصیر را

 

[NaRvꪖꪀ]

آیین برادری و شرط یاری
آن نیست که عیب من هنر پنداری

آنست که گر خلاف شایسته روم
از غایت دوستیم دشمن داری

 

[NaRvꪖꪀ]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

شب همه ی شب انتظار صبح رویی میرود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را

گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را

 

[NaRvꪖꪀ]

خوشتر از دوران عشق ایام نیست
بامداد عاشقان را شام نیست

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم
چشم بد از روی تو دور ای صنم

روی مپوشان که بهشتی بود
هر که ببیند چو تو حور ای صنم

حور خطا گفتم اگر خواندمت
ترک ادب رفت و قصور ای صنم

تا به کرم خرده نگیری که من
غایبم از ذوق حضور ای صنم

روی تو بر پشت زمین خلق را
موجب فتنه‌ست و فتور ای صنم

این همه دلبندی و خوبی تو را
موضع نازست و غرور ای صنم

 

[NaRvꪖꪀ]

اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
فراغت از تو میسر نمی شود ما را

تو را در آینه دیدن جمال طلعت خویش
بیان کند که چه بودست ناشکیبا را

بیا که وقت بهارست تا من و تو به هم
به دیگران بگذاریم باغ و صحرا را

 

[NaRvꪖꪀ]

پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را
الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را

قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد
سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را

گر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهی
دوست ما را و همه ی نعمت فردوس شما را

گر سرم میرود از عهد تو سر بازنپیچم
تا بگویند پس از من که به سر برد وفا را

 

[NaRvꪖꪀ]

دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را
تا به هر نوعی که باشد بگذرانم روز را

شب همه ی شب انتظار صبح رویی میرود
کان صباحت نیست این صبح جهان افروز را

وه که گر من بازبینم چهر مهرافزای او
تا قیامت شکر گویم طالع پیروز را

گر من از سنگ ملامت روی برپیچم زنم
جان سپر کردند مردان ناوک دلدوز را

 

[NaRvꪖꪀ]

اي مهر تو در دل‌ها وی مهر تو بر ل*ب‌ها
وی شور تو در سرها وی سر تو در جان‌ها

تا عهد تو دربستم عهد همه ی بشکستم
بعد از تو روا باشد نقض همه ی پیمان‌ها

تا خار غم عشقت آویخته در دامن
کوته نظری باشد رفتن به گلستان‌ها

آن راکه چنین دردی از پای دراندازد
باید که فروشوید دست از همه ی درمان‌ها

 

[NaRvꪖꪀ]

کهن شود همه ی کس رابه روزگار ارادت
مگر مرا که همان عشق اولست و زیادت

گرم جواز نباشد به پیشگاه قبولت
کجا روم که نمیرم بر آستان پرستش

مرا به روز قیامت مگر حساب نباشد
که هجر و وصل تو دیدم چه جای موت و اعادت

شنیدمت که نظر می کني به حال ضعیفان
تبم گرفت و دلم خوش به انتظار عیادت