هنر آشنایی با هنر خوشنویسی

["Mahi"]

خط تعلیق: تعلیق یک خط خوشنویسی فارسی و ایرانی است که از تلفیق دو خط توقیع و رقاع و سایر خطوط پیش از آن به‌دست آمده است. خط تعلیق یکی از انواع خط کاملا ایرانی است زیرا در نگارش آن ازعلامت‌های فتحه، کسره و ضمه استفاده نمی‌شود. کلمات و اجزای حروف در خط تعلیق متصل و درهم رفته است، واژه ها و کلمات در این نوع خوشنویسی یکنواخت نیستند، گاهی درشت و گاهی ریز نوشته میشوند در تعریف تخصصی این خط گفته می‌شود که تعلیق دارای دوایر زیاد و حروف مدور است، و قابلیت‌های زیادی در ارائه ترکیب‌های متنوع و گوناگون دارد.

 

["Mahi"]

خط نستعلیق: نستعلیق یکی از شیوه‌های خوشنویسی فارسی است که بعد از خط تعلیق و ترکیب آن با خط نسخ رواج یافت و به دومین خط خوشنویسی ایرانیان تبدیل شد. از علل پیدایش این خط می‌توان به نیاز به تندنویسی و راحت نویسی در امورمنشی‌گری و علاوه بر آن ذوق و نبوغ ایرانی اشاره کرد. از اوایل قرن نهم هجری به بعد، بیشتر نگارش‌های کتاب‌های ایرانیان با خط نستعلیق بوده است. بیشترین کاربرد این خط را می‌توان در نگارش کتاب های عادی، ادبی، اشعار و متون غیرمذهبی مشاهده کرد. علاوه براین کتبیه‌های زیادی به خط نستعلیق موجود است که زبان فارسی و موضوعی غیرمذهبی دارند. با این حال نستعلیق هیچوقت به جایگاه خطوط ثلث و کافی در کتیبه نویسی برسد.

 

["Mahi"]

علاوه بر خطوط نام برده خط‌های دیگری نیز وجود دارند که تمامی آنها جزئی از میراث فرهنگی ما هستند که باید در نگهداری از آن کوشا باشیم و برای حفظ و نگهداری آن تلاش کنیم زیرا این خط بیانگر پیشینه تاریخی ما است، امروزه توجه عموم به خوشنویسی بیش از پیش شده است و قشر جوان علاقه زیادی به آن نشان داده‌اند.