چرا چینی ها با چوب غذا میخورند؟

[Saghar ✿]

چاپِستیک Chopsticks (ژاپنی:箸 (هاشی) نوعی وسیلهٔ رایج برای خوردن غذا در آسیای شرقی است. چاپستیک از دو چوب باریک و سبک هم اندازه تشکیل شده‌است و در بین مردم چین و ژاپن ، به عنوان جایگزینی سنتی برای قاشق، چنگال و کارد به کار می‌رود. مردمان چین، ژاپن، تایوان، کره جنوبی، کره شمالی و ویتنام از چوبک برای خوردن غذا استفاده می‌کنند. در برخی نقاط گرفتنش با دست چپ خلاف نزاکت است.
در چین به چوبک کوائیزی (筷子) گفته می‌شود. دست کم از سه هزار سال قبل چوبکِ غذا در این کشور مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.
معمولاً جنس چاپستیک از چوب یا سنگ است. چوبک‌های ژاپنی از نظر اندازه و وزن کوچکتر از انواع چینی هستند.
چوب ها جفت چوب هایی با طول مساوی هستند که تقریباً برای سه هزاره به عنوان آشپزخانه و ظروف غذاخوری در تقریبا تمام شرق آسیا مورد استفاده قرار گرفته اند. چوب چوب برای اولین بار توسط چینی ها استفاده شد ، بعداً به سایر حوزه های فرهنگی شرق آسیا از جمله ژاپن ، کره و ویتنام و همچنین در نپال و کشورهای جنوب شرقی آسیا مانند کامبوج ، لائوس ، مالزی ، میانمار ، سنگاپور و تایلند گسترش یافت. چوب چوب ها یک ظرف غذا شامل دو چوب ، ساخته شده از چوب ، فلز ، سرامیک ...

علت غذا خوردن شرقی ها با چوب Chopsticks چیست ؟
چب چوب برای اولین بار توسط چینی ها استفاده شد و بعداً در سایر کشورهای حوزه شرق آسیا از جمله ژاپن ، کره و ویتنام گسترش یافت. با مهاجرت چینی های قومی ، استفاده از چوب چوب به عنوان ظروف غذاخوری برای غذاهای قومی خاص در کشورهای جنوب و جنوب شرقی آسیا مانند کامبوج ، هند ، لائوس ، نپال ، میانمار ، سنگاپور و تایلند رایج شد. در هند (عمدتا در منطقه هیمالیا) ، لائوس ، میانمار ، تایلند و نپال ، از چوب چوب معمولاً فقط برای مصرف رشته فرنگی استفاده می شود. به طور مشابه ، چوب استیک در ارتباط با غذاهای آسیایی در هاوایی ، ساحل غربی آمریکای شمالی و شهرهایی با جوامع آسیای خارج از کشور در سراسر جهان بیشتر مورد استقبال قرار گرفته است.

جنس Chopsticks
چوب های خرد شده صاف می شوند و اغلب مخروط می شوند. آنها به طور سنتی از چوب ، بامبو ، فلز ، عاج و سرامیک ساخته می شوند و در روزهای مدرن ، به طور فزاینده ای در مواد غیر سنتی مانند پلاستیک ، فولاد ضد زنگ و حتی تیتانیوم در دسترس هستند.

چوب Chopsticks به عنوان وسایل آشپزی
اولین چوب خردل ها برای پخت و پز ، هم زدن آتش ، سرو یا تکه تکه شدن غذا استفاده می شدند و نه به عنوان ظروف غذاخوری. یکی از دلایل این بود که قبل از سلسله هان ، ارزن در شمال چین ، کره و بخش هایی از ژاپن غالب بود. در حالی که از چوب چوب برای پخت و پز استفاده می شد ، در آن زمان فرنی ارزن را با قاشق می خوردند. [6]: 29-35 استفاده از چوب چوب در آشپزخانه تا به امروز ادامه دارد.
ریوریباشی (料理 箸 | り ょ り ば し し) چوب چوب آشپزخانه ژاپنی است که در غذاهای ژاپنی استفاده می شود. آنها در تهیه غذاهای ژاپنی استفاده می شوند و برای خوردن طراحی نشده اند. این چوب ها اجازه می دهند غذای داغ را با یک دست جابجا کنید و مانند چپستیکک معمولی استفاده می شود. طول این چوب چوب ها 30 سانتی متر (12 اینچ) یا بیشتر است و ممکن است با یک نخ در بالای آن حلقه شود. آنها معمولاً از بامبو ساخته می شوند. با این حال ، برای سرخ کردن عمیق ، چوب چوب های فلزی با دسته های بامبو ترجیح داده می شوند ، زیرا نوک چپستیک های معمولی بامبو پس از استفاده مکرر در روغن داغ رنگ و چرب می شوند. دسته های بامبو در برابر حرارت محافظت می کنند.
به طور مشابه ، آشپزهای ویتنامی در پخت و پز و برای سرو برنج از قابلمه از rsa cả ( 奇) بزرگ یا "چوب چوب بزرگ" استفاده می کنند.
چوب چاپستیک به عنوان ظروف غذاخوری
در زمان سلسله هان ، با افزایش مصرف برنج ، از چوب چوب به عنوان ظروف غذا استفاده می شد. در این دوره ، قاشقها در کنار چوب غذاخوری به عنوان ظروف غذاخوری در وعده های غذایی استفاده می شدند. تا زمان سلسله مینگ بود که چوب خردل به طور انحصاری برای سرو و غذا خوردن استفاده شد.
نتیجه:
چاپِستیک ظاهرا برای استفاده در هم زدن غذا بوده. ولی در زمانی در چین، هنگامی که جمعیت زیاد و اندازه لقمه‌های غذا کوچک تر میشود استفاده از این چاپِستیک یا چوب غذا رایج تر میشه.
نکته دوم اینه که این وسیله به ظرفهای دکوری و گران قیمت کمتر آسیب میزنه تا قاشق و چنگال. همین مشکل هم در مورد ظرفهای تفلون با قاشق و چنگال وجود داره!