در اواخر قرن بیستم، بسیاری از هنرمندان به کار در رسانههای سنتی ادامه دادند اما شروع به کشف انتزاع یا سادهسازی فرمها و حذف جزئیات کردند. برخی از هنرمندان، مجسمههای خود را از پایههای سنتی برداشتند و بهجای آن کار را روی سیم یا کابل آویزان کردند تا امکان حرکت و ایجاد مجسمههای جنبشی ایجاد شود.