آموزش میت یا افسانه در نویسندگی2

[IVI]

۵-تبدیل کردن یک ایده به یک روایت با استفاده از افسانه​

با استفاده از افسانه می‌توان ایده خود را به یک روایت تبدیل کرد. برای مثال با استفاده از افسانه یونانی اورفئوس در باره یک ستاره آواز پاپ روایت کنیم که با آوازش همه را اغوا می‌کند. از طرفی وقتی که او سعی می کند نامزد بیمارش را ازمرگ حتمی نجات دهد ما متوجه خواهیم شد که چقدر موفقیت می تواند کشنده باشد و‌ به یاد خواهیم سپرد که اورفئوس چگونه بطرز دهشتناکی شقه شقه شد.

 

[IVI]

۶-غنی‌سازی محتوایی و نمادین داستان​

می توانیم کارکتری از داستان را داشته باشیم که داستانی قدیمی بلد است. پس بطور غیر‌مستقیم روی کارکتر داستان خود نور می‌افکنیم. شکسپیر با همین روش ستاره ترک trek داستان خود را با داستان‌های دیگر لایه لایه یا پرلایه می سازد تا آن حقیقت افسانه ای و سمبولیک را به داستانش بیفزاید و آن را غنی کند.

 

[IVI]

۷-تقویت قدرت روایی و سمبولیک نویسنده​

شناخت افسانه‌ها الگو‌ها را خواهند داد. ولی، استفاده از الگوی افسانه برای تولید افسانه شخصی به رشد استعداد نویسنده کمک می‌کند و موجب درک عمیق او از نماد‌های زندگی می‌شود و در نهایت به نویسنده قدرت روایی و سمبولیک می‌دهد بطوری که فکر افسانه‌ای را در او شکل خواهد داد.

 

[IVI]

۸-آشنایی با شیوه‌های تفکر خلاقانه در خلق افسانه‌​

افسانه‌ساز با استفاده از افسانه ابتدا جهان شخصی خودش را می‌سازد و به لحاظ حسی و عاطفی به یک یگانگی دست می‌یابد زیرا او حقیقت و معنایی را شخصن فهمیده است. نویسنده از طریق افسانه حقیقتی را می‌خواهد به انسان‌های دیگر بگوید تا تغییر در جهان ایجاد کند. اما وی چگونه این تجربه را با دیگران سهیم می‌شود؟ او باید نوشتنش را بهبود دهد و داشتن شیوه تفکر افسانه‌ای در این راه خیلی مهم است و در این راه باید وسیع ترین نگاه را به افسانه داشته باشد بطوری که ارتباطات افسانه‌ای ونمادین را در جای‌جای افسانه درک کند.

 

[IVI]

تحلیل و نتیجه‌گیری​

ضرورت شناخت و استفاده از افسانه‌های جهان و نیز شرایط پایه‌ای که نویسنده در این مسیر باید بداند بیان شد. اما، یک امر بدیهی مرکزی در لابلای این سطور موج می‌زند و آن اینکه ‘افسانه ساخته شد، افسانه هنوز هم ساخته می‌شود، و افسانه باز هم ساخته خواهد شد’. این رشته یا تار مرکزی است که این مقاله به گرد آن متبلور شد. در‌حقیقت، تداوم ساخت افسانه از همان دلایلی ناشی می‌شود که در پاسخ به دو ‌پرسش اصلی بیان شد. افسانه‌سازی قدرت ذهنی انسان را در رویارویی با زندگی و حل مسائلش به رخ می‌‌کشد.

قطار زندگی انسان چندین هزار سال است که به راه افتاده است و انسان تا امروز همچنان در تکاپوی فهم حقیقت بوده است. از طرفی، انسانی که در جستجوی حقیقت است از همان ابتدا به موازات تجربه کردن زندگی می‌اندیشیده است و از خود پرسش می‌کرده است. بنابر‌این، در هر عصری و زمانه‌ای، با انسان حقیقت‌جوی متفکری روبرو هستیم که به تناسب میزان اطلاعات و دانسته‌ها و تجارب خود به میزانی از حقیقت دست پیدا می‌کند. انسان برای بیان این حقیقت سخن می‌گوید یا می نویسد؛ اما چگونه این حقیقت را بیان می‌کند؟

انسان‌های که بسیار قبل تر از ما می‌زیستند با استفاده از تخیل خود فهم خود از حقیقت را به صورت افسانه بیان کردند. افسانه‌های آنان پاسخ‌های آنان به سوالات فلسفی و تاریخی و علمی وآنها در محدوده آزمایش‌ها و دانش خودشان بود بطوری که که تعیین مرز فکر و خیال در افسانه‌های سروده آنان گاهی بسیار سخت است.‌ پس افسانه بخش مهمی ازفرهنگ بشری است و حقیقت موجود در افسانه یک پنداشت یا فکری خیالی است که می تواند راست یا ناراست باشد و باور‌مندان به آن حیات می‌بخشند زیرا حقیقتی در آن می بینند و آیین‌هایش را مفید می‌دانند.

 

[IVI]

شاید بتوان تخیل را نوعی فرضیه سازی خیال‌باز ذهن برای پاسخ انسان به مجهولات جهان بدانم برای انسانی که سوالات اساسی در باره خود و جهان می‌کرده است و این جریان پرسشگری هنوز هم ادامه دارد. از طرفی، همه افسانه‌ها دوام نیاوردند و سرفصل اندیشه عقلی و انتقادی انسان همین جا گشوده شد زیرا انسان به داده های عددی و مشاهدات تجربی و علمی قوی‌تر و ابزار و تکنولوژی و منطق و تفکر قوی‌تر و توضیح قوی‌تر و پاسخ‌های ملموس‌تر و عینی‌تر و محکم‌تر مجهز شد. پس علم و قدرت تفکر و نقد که بیشتر شد چهره حقیقت برای ما واضح‌تر شد و نیز افسانه‌ها مورد ارزیابی دقیق قرارگرفتند. اما، راه اندیشه افسانه‌ای و راه اندیشه انتقادی هر دو باقی ماندند. چرا؟ مگر تفاوت تفکر افسانه‌ای و تفکرانتقادی چه بود؟

در پاسخ باید گفت افسانه راه بی‌محدودیت موضوعی و مضمونی و راه حداقلی برای رسیدن به حقیقت به دست انسان دیروز داده است و هنوز هم می‌دهد و دستاورد تمدنی به ارمغان آورده است. پس اندیشه افسانه ای کارکرد ساخت تمدنی داشته است و همچنان دارد. افسانه سازی یک نوع خلاقیت ذهن است که ارتباط ذهنی خیال و حقیقت را به صورت انتزاعی حفظ می کند. اندیشه افسانه ای در جهان معاصر مدرن نیز از کامل از بین نرفته است و در ذهن ما موجودند. بعلاوه، حضور برخی افسانه ها که کهن‌اندیشی است یک مدل‌های قدیمی تفکر یا آرکی‌تایپ ها در طول قرنها در ذهن ما باورهایی بوجود آورده است که لازم است از ناخودآگاه به خودآگاهمان آید و به وجود آنها در خود هشیار شویم و سرند درصورت لزوم انجام گیرد. در این راستا به دلیل خاص بودن فرهنگ‌های بومی، تنوع و تکثر زبان‌های بشری، هویت‌های محلی و منحصربه‌فرد بودن انسانها تصمیم جدی مطالعه و تحلیل افسانه‌ها به منظور شناخت بیشتر ابعاد گوناگون انسان گذشته صورت گرفت.

انسان برای جاودان کردن دستاورد‌هایش از جهان از روایت بهره گرفته است. پس انسان متفکر رویاپر‌داز و ماجراهایش تمامن روایت است و افسانه راهی برای درگیر شدن فشرده با جهان است.به قول Dudley Young افسانه‌ها ماده مغزی هستند که مانند آب و غذا به آن احتیاج داریم و می‌توان آنها را انتخاب کرد. آنها ثروت انباشته شده بی‌پایان برای تقویت زندگی انسان هستند که انسان با محنت عظیمی بدست آورده است و ارزش آنها را می‌داند . انسان امروز افسانه‌سرایی می‌کند ولی انتخابگر ارزیاب هم هست بطوری که در سایه انعطاف پذیری یا تطبیق پذیری ذهنی و عقلانی خود نماد‌ها و پیام‌های افسانه‌های پیشین را نو یا به روز می‌سازد.